عبدالحفیظ منصور، عضو هیئت مذاکره کننده دولت افغانستان، به تازگی گفته است که ذهنیت طالبان همان ذهنیت بیست و پنج سال پیش است و هیچ تغییر نکرده است.   

آقای منصور که پس از ختم دور نخست مذاکرات بین‌افغانی دوحه به کابل برگشته است، در مصاحبه‌‌ای با یکی از رسانه‌های خصوصی افغانستان، ذهنیت طالبان را در پیوند با حقوق زن، آزادی، آزادی بیان، دموکراسی و موضوعات اساسی دیگر مرتبط با حقوق شهروندی در این کشور، «ذهنیت ۲۵ سال پیش» خواند و گفت:«ذهنیت طالبان همان ذهنیت ۲۵ سال قبل است. دیدگاه طالبان نسبت به زن، شیعه، دموکراسی، انتخابات، مناسبات خارجی، هنر، موسیقی، تلوزیون، حقوق بشر، هیچ تغییر نکرده است.»

شاه‌حسین مرتضوی، مشاور ارشد فرهنگی رئیس جمهوری افغانستان، نیز تاکید کرده است که مردم به هیچ‌وجه به گذشته برنمی‌گردند، و نوشته است:«واقعیت این است که کسی نمی‌خواهد به برگذشته برگردد. کسی حاضر نیست امارت طالبان را ببپذیرد. کسی نمی‌خواهد آوازش خاموش شود. گذشته‌های سیاه برای کسی مطلوب نیست. رسیدن به آینده روشن، هزینه و قربانی دارد. باید همه مقاومت کنیم. تنها با وحدت ملی و با هم می‌توانیم از این فضای دشوار عبور کنیم.»  

آقای مرتضوی گفت:«طالبان تلاش دارند که مالک آینده نظام در افغانستان باشند. نمی‌خواهند که جزئی از نظام آینده باشند. در مقابل، مردم افغانستان و سایر اقشار، حامی نظام جمهوریت هستند. جهان یک‌صدا در حمایت از جمهوریت ایستاده است.»

شهروندان افغانستان نیز تغییر نکردن ذهنیت گروه طالبان را در رابطه با تحولات چندین دهه گذشته و دستاوردهای مردم در این کشور، تاسف‌بار می‌خوانند و تاکید دارند که این وظیفه و مسئولیت تیم هیئت مذاکره کننده افغان است که تعیین کنند که با هئیت طالبان چگونه به توافق می‌رسند و دستاوردهای مردم را مدنظر می‌داشته باشند.

شهروندان این کشور می‌گویند، اگر طالبان تغییر نکرده‌اند و پافشاری به دیدگاه و نظریات خود دارند و تلاش می‌کنند که در میز مذاکره نیز طبق خواست و آروزی آنان توافق صورت گیرد، پذیرش و ادامه این روند، افغانستان را به تاریکی همیشگی سوق خواهد داد و مردم و کشور را به روزهایی خواهد رسانید که همه را ناامید کند.

سلیم محمدی، ساکن کابل، می‌گوید:«ما بیش از بیست سال است که برای آزادی، دموکراسی، آزادی بیان، حقوق زنان، سهم برابر مردم در جامعه و صدها مورد دیگر مرتبط با رشد و ترقی جامعه و کشور قربانی داده‌ایم، مبارزه کرده‌ایم و مبارزه می‌کنیم، و متاسفانه هنوز هم از ما قربانی می‌گیرند و عزیران ما را ترور می‌کنند. چگونه قبول کنم که طالبان پس از توافق همه چیز را بر باد دهند و همان برنامه‌ سیاه گذشته‌شان را پیاده ‌کنند. این وضعیت برای هیچ فرد کشور قابل پذیریش نیست. هئیت افغانی بدانند که به نمایندگی از مردم بزرگ و سربلند افغانستان با طالبان گفت‌وگو می‌کنند. این گفت‌وگو نباید به معنی معامله با سرنوشت مردم و دستاوردهای چندین ساله ما باشد. ما صلح می‌خواهیم که بتوانیم همه در یک فضای صلح‌آمیز که هیچ تفاوتی بین مردم و زن نباشد، با دستاوردهای که به دست آورده‌ایم، زندگی کنیم.»

سمیراه صدیق، ساکن کابل، نیز می‌گوید:«از جنگ، کشتار، ترور و پافشاری طالبان معلوم می‌شود که این گروه ذره‌ای تغییر نکرده‌اند، و تلاش دارند با کشتار، ویرانی و ایجاد وحشت در میان مردم به هدف‌شان که همانا بازگرداندن امارت طالبانی است، برسند. باید برای طالبان واضح و روشن گفته شود که کور خوانده‌اند و ناحق تلاش دارند. طالبان بدانند که از پنج سال حکومتی که کردند، جز نفرت و ایجاد ترس هیچ چیز دیگری برای مردم به جا نگذاشته‌اند. مردم دیگر نه طالبان را می‌خواهند نه نظام بی‌برنامه‌‌شان را. طالبان باید از فرصت پیش آمده در مذاکرات استفاده کنند و از جنگ دست بکشند و داخل جامعه شوند. وگرنه امروز یا فردا نابود می‌شوند.»