۱۳۳ سال فاصله از نخستین رژه افتخار برای زنان آمریکا

رژه استقبال از زنان قهرمان آمریکایی برنده جام جهانی فوتبال در شهر نیویورک

AFP- رژه استقبال برای زنان قهرمان فوتبالیست آمریکایی در نیویورک

استقبال و پیشواز از قهرمانان در خاورمیانه اتفاقی نادر نیست. در ایران استقبال از قهرمانان ورزشی و شب زنده داری مردم هنگامی که ایران به جام جهانی راه می یابد، یا با گُلی پُر افتخار دروازه رقیب را می گشاید، همه جز مواردی است که بارها دیده ایم و از جشن و سرور ملی لذت برده ایم.

در جهان عرب هم به همین منوال است و جشنواره های خود جوش خیابانی از مسابقات فوتبال گرفته تا برنده شدن خواننده های جوان محبوب در نمایش های تلویزیونی نظیر محمد عساف نمونه آن است.

خاطرم هست که چند سال پیش که عساف خواننده جوان فلسطینی برنده مسابقه خوانندگی شده بود، غزه در چنان شور و هلهله ای به استقبال وی رفت که گویی کشور مستقل فلسطینی به رسمیت شناخته شده باشد.

امروز چهارشنبه در منهتن نیویورک رژه افتخار و جشن شادی برای زنان قهرمان تیم فوتبال آمریکا برگزار شد. زنانی که توانستند جام قهرمانی جهان را برای چهارمین بار به آمریکا بیاورند. در شهر طوفانی از شکوه و بارانی از نوارهای رنگارنگ توسط خوشامد گویان بر سر این زنان قهرمان بارید.

موضوع از این نظر برایم جالب بود که همیشه رژه های افتخار و گلباران ها برای مردان بوده است، و من به خاطر ندارم که در ایران و یا هیچ نقطه دیگری از خاورمیانه بغیر از مراسم تدفین ام کلثوم در مصر، جمعیت کثیری برای تشویق و ادعای احترام به زنان موفق و شایسته به دعوت مقامات دولتی و یا شهرداری ها جمع شده و یا برای چهره های تاثیرگذار و یا قهرمان، جشن و یا بزرگداشت ملی ترتیب داده باشند.

جالب است بدانید که نخستین رژه افتخار در آمریکا برای یک زن بوده است. مراسمی بزرگ در استقبال از تندیس خانم آزادی که در سال ۱۸۸۶ برگزار شد. اما این خانم مقامی بسیار بلند مرتبه داشت و نمی توانست مشعل بدست سوار یک خودرو شده و از میان صفوف به هم فشرده شده جمعیت شهر نیویورک بگذرد.

بنابراین وی در بندر در انتظار رئیس جمهور وقت گرور کلیولند ایستاد تا رئیس جمهور در آنجا به وی خوشامد بگوید.

تمامی رژه های افتخار شهر نیویورک از آن سال به بعد برای مردان برگزار شده بود. از بازگشت پیروزمند نظامیان قهرمان از جنگ تا خوشامدگویی از مقامات خارجی، و یا بازگشت پیروزمندانه آپولو ۱۱ در سال ۱۹۶۹ برای استقبال از مردانی که روی ماه قدم گذاشته بودند.

البته رژه افتخار قهرمانی زنان فوتبالیست، یکبار دیگر نیز در سال ۲۰۱۵، چهار سال پیش و برای زنان فوتبالیست آمریکایی برنده جام قهرمانی در آن سال نیز برگزار شده بود.

نکته ای که به نظرم مهم آمد بررسی تاریخ ۱۳۳ ساله شهر نیویورک در برگزاری رژه های افتخاری است که امروز زنان این کشور برای سومین بار توانستند چنین فرصتی را بار دیگر به دست بیاورند.

شروع رژه افتخار در آمریکا و در شهر نیویورک با استقبال از تندیس سمبل آزادی در این کشور، یک زن مجازی، آغاز شد و یک سده بعد در زمانی کمتر از ۵ سال زنان فوتبالیست آمریکایی چهار بار توانستند جام قهرمانی را به خانه بیاورند.

نقطه عطف این مقایسه، نشان دادن پیشرفتی دشوار اما تحسین برانگیز نه تنها برای زنان آمریکا بلکه برای تمامی زنان جهان است.

بیشتر از سردبیری