در هفته‌های اخیرمتحدان بوریس جانسون تلاش کرده‌اند تا زمینه را برای ریاست جمهوری جو بایدن آماده کنند. نظر آن‌ها این بود که هرچند در کوتاه‌مدت ناآرامی‌هایی رخ خواهد داد اما دو رقیب انتخاباتی بیش از حد تصور با یکدیگر اشتراک نظر دارند. 

در حالی که دولت بریتانیا نیز همانند سایر جهان با نگرانی منتظر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری آمریکا است، موضع همیشگی مقامات بریتانیایی این است که روابط میان این کشور و آمریکا همچنان مستحکم باقی می‌ماند، هرچند واقعیت بیش از این‌ها پیچیده است. 

صبح امروز دومینیک راب، وزیر خارجه بریتانیا به شبکه خبری اسکای گفت: «ما اطمینان داریم که هر یک از نامزدها در انتخابات پیروز شوند، (روابط میان دو کشور) همچنان مستحکم باقی خواهند ماند.» اما آقای راب با مهارتی دیپلماتیک و در پرده تایید کرد که مناسبات میان بریتانیا و آمریکا بسته به نتیجه نهایی انتخابات «مبتنی بر مقداری تغییر شکل در فرصت‌ها و (برخی) تهدیدها» خواهد بود.  

اگر دونالد ترامپ خلاف انتظارات در مقام ریاست جمهوری باقی بماند، جانسون همچنان رشته‌های مودتش را با رئیس جمهور ایالات متحده حفظ خواهد کرد حتی اگر این رشته‌ها هنوز به منافع ملموسی برای بریتانیا تبدیل نشده باشد. دومین دور ریاست جمهوری ترامپ به امیدواری‌ها برای یک قرارداد بازرگانی میان دو کشور دامن خواهد زد. این همواره یکی از امیدهای بزرگ طرفداران برگزیت بوده، اما مذاکرات در میان اکراه بریتانیا برای اجازه ورود محصولات کشاورزی آمریکا، از جمله مرغ شسته شده با مایع کلر یا گوشت گاو‌های تزریق شده با هورمون، متوقف شده است. بنابراین رسیدن به یک قرارداد بازرگانی آزاد میان دو کشور، چندان آسان نخواهد بود. اگر جانسون به ترامپ امتیاز دهد، با مخالفت‌های شدید در داخل بریتانیا روبه‌رو خواهد شد. آقای جانسون اخیرا به طرفداران استانداردهای غذایی و کشاورزی در بریتانیا (در مورد حفظ این استانداردها) اطمینان خاطر داده است.  

برخی از متحدان جانسون به طور خصوصی از ادامه ریاست جمهوری یک عوامگرا مثل خودشان استقبال می‌کنند و نظریه‌ای را دنبال می‌کنند که موجب نگرانی کایر استارمر، رهبر حزب مخالف کارگر است و آن این است که ارائه ثبات کامل حتی در گرماگرم یک بحران بین‌المللی کافی نیست و در این راه باید به رای‌دهنده الهام داد. با وجود این، بسیاری از محافظه‌کاران (در بریتانیا) از بابت غیرقابل پیش‌بینی بودن ترامپ در عرصه بین‌المللی و خصومتش در مقابل نهاد‌های جهانی نگران خواهند بود. آن‌ها در خفا از ورود بایدن به کاخ سفید نفس راحتی خواهند کشید. 

اگر چنین چیزی تحقق یابد، دست کم در ابتدا، به گفته یکی از مقامات بریتانیا «پستی و بلندی‌هایی در راه» احساس خواهد شد. احتمالا جانسون نخستین شخصیتی نیست که رئیس جمهور آمریکا به او تلفن کند یا نخستین مهمان کاخ سفید نخواهد بود. تیم آقای جانسون تظاهر می‌کنند که این گونه نکات مورد توجه رسانه‌ها برایشان مهم نیست، اما البته که هست. بایدن که معتقد است برگزیت یک اشتباه بوده، بیشتر به ترمیم روابط آمریکا با اتحادیه اروپا علاقه نشان خواهد داد. به همین دلیل امانوئل مکرون و آنگلا مرکل در فهرست نخستین کسانی خواهند بود که «باید به آن‌ها تلفن شود». احتمالا برای جلب توجه آمریکا میان فرانسه و آلمان رقابت در خواهد گرفت. خارج از اتحادیه اروپا، بریتانیا هیچ امیدی برای ایفای نقش پلی میان آمریکا و اروپا نخواهد داشت. 

روابط شخصی میان بایدن و جانسون در ابتدا قدری سخت خواهد بود. معاون سابق ریاست جمهوری آمریکا به خاطر خواهد آورد چگونه آقای جانسون مخالفت باراک اوباما با برگزیت را ناشی از «رگ کنیایی» و «بیزاری اجدادی» او از امپراطوری بریتانیا توصیف کرد. مقامات بریتانیا نتوانسته‌اند ارتباط‌های معمول این گونه رویدادها را پیشاپیش انتخابات ریاست جمهوری با تیم رقیب در انتخابات برقرار کنند هرچند این عمدتا به دلیل نگرانی گسترده‌تر ستاد انتخاباتی بایدن پس از دخالت‌های روسیه در انتخابات ۲۰۱۶ بود. 

نمی‌توان تنش‌ها را به سبب وقایع گذشته نادیده گرفت. جانسون در ماه سپتامبر با تهدید به نادیده گرفتن پروتکل ایرلند شمالی در معاهده خروج از اتحادیه اروپا، موجبات خشم بایدن را فراهم آورد. بایدن که به ریشه‌های ایرلندیش مفتخر است، علنا هشدار داد که اگر بریتانیا توافق موسوم به «جمعه خوب» را نادیده بگیرد، باید هرگونه قرارداد بازرگانی را با آمریکا فراموش کند. 

هرچند نخست وزیر بریتانیا هرگز به این نکته اذعان نکرده است اما ریاست جمهوری بایدن، جانسون را درحالی که مذاکرات با اتحادیه اروپا به مرحله حساسی رسیده، برای مصالحه با اتحادیه تحت فشار خواهد گذاشت. او سپس می‌تواند موارد جنجال‌برانگیز پروتکل لایحه بازار داخلی را لغو کند و از بروز شکاف با رئیس جمهور جدید اجتناب کند. به رغم این، با وجود بایدن در کاخ سفید، چشم‌انداز چندانی برای امضای یک قرارداد تجاری میان بریتانیا و آمریکا وجود ندارد. این در میان الویت‌های دستگاه رهبری جدید قرارندارد. مقامات دولت معتقدند که امید واقع‌گرایانه‌تر، پیوستن بریتانیا (و آمریکا) به همکاری‌های بازرگانی اقیانوس آرام است.  

در میان‌مدت، مشاوران جانسون معتقدند که سیر وقایع به او امکان خواهد داد مناسباتی مثبت و عملی با بایدن برقرار کند. بریتانیا سال آینده ریاست دوره‌ای کنفرانس «جی ۷» را برعهده خواهد داشت که مستلزم دیدار بایدن از بریتانیا است. طرح جانسون برای گروه «دی ۱۰» کشورهای دموکراتیک از جمله هند، استرالیا و کره جنوبی که هدفش پرداختن به گسترش نفوذ چین است، احتمالا با اهداف سیاست‌های خارجی بایدن همگن است.  

از بخت خوش جانسون، سال آینده بریتانیا میزبان کنفرانس آب و هوای سازمان ملل در گلاسکو خواهد بود که این فرصت را به او می‌دهد تا از نزدیک با بایدن همکاری کند. بایدن قهرمان بازگشت آمریکا به معاهده آب و هوای پاریس خواهد بود.   

جانسون می‌تواند به این واقعیت دل ببندد که رشته‌های نزدیک امنیتی و اطلاعاتی میان آمریکا و بریتانیا فرای روابط نه چندان حسنه شخصی میان نخست وزیر و رئیس جمهور است. موانع بر سر راه ناراحت‌کننده هستند اما نهایتا ارزشش را دارد.