بررسی های فضاپیمای اُسیریس-رکس (OSIRIS-Rex) نشان می دهد که درون سیارک بِننو (Bennu) می تواند در مقایسه با لایه های بیرونی آن چگالی کمتری داشته باشد. چیزی مانند شکلات تخم مرغی که از خامه پر شده است.

بن نو یک سیارک تیره رنگ، متشکل از توده های "قلوه سنگی" است که با نیروی گرانش در کنار هم نگه داشته شده اند. تصور می شود که این سیارک از برخورد یک جسم بسیار بزرگتر به وجود آمده باشد و سطح حفره حفره ای و زمخت آن حاكی از آن است كه این سیارک، طی مسیر خود در منظومه شمسی، دوران های پرحادثه ای را تجربه کرده است. فضاپیمای ناسا و مهندسان آن در حال آماده شدن برای انجام یک ماموریت جسورانه تماس سریع هستند که در جریان آن، فضاپیما برای یک مدت بسیار کوتاه پیش از پرش و بازگشت به سوی زمین، سیارک را لمس، بررسی و نمونه هایی را جمع آوری کند.

با نزدیک شدن به زمان این ماموریت، تحقیقات جدیدی منتشر شده که ترکیبات مواد تشکیل دهنده سیارک از جمله رنگ سطح آن و شرایط سطوح زیرین آن را بررسی می کنند. این یافته ها نه تنها اطلاعات بیشتری در مورد خود سیارک در اختیار ما می گذارند، بلکه می توانند نشان دهند که چگونه چنین سیارک هایی در منظومه شمسی تحول می یابند و طی میلیون ها سالی که عمر آنها طول می کشد تغییر شکل پیدا می کنند.

فضاپیمای اُسیریس-رکس پیش تر اطلاعات بی سابقه ای را درباره این سیارک، که در اواخر سال ۲۰۱۸ از فاصله بیش از ۲۰۰ میلیون مایلی زمین گذر کرد، در اختیار دانشمندان قرار داده است.  بن نو اکنون از شناخته شده ترین سیارک ها در تاریخ مطالعات فضایی است و می تواند اطلاعات بسیاری از اجسام مشابهی که در منظومه شمسی ما در گردش اند  به ما بدهد. اما شرایط لایه های زیرین بن نو برای محققان هنوز مبهم است. چرا که آنها شرایط لایه بیرونی این سیارک را با جزئیات مطالعه کرده اند و نه لایه های داخلی آن را.

اکنون پژوهشگران تیم اسیریس-رکس دانشگاه کلرادو بولدر، تحقیقاتی را در ژورنال ساینس ادونسز Science Advances منتشر کرده اند که هدف آن این است که نگاهی به درون این جرم آسمانی بیندازند. دانشمندان برای انجام این مطالعه از طیف وسیعی از ابزارهای موجود در فضاپیمای ناسا، برای اندازه گیری تغییرات میدان گرانشی آن و همچنین از دستگاهی مانند اشعه ایکس برای مشاهده درون آن استفاده کرده اند.

اندرو فرنچ یکی از نویسندگان این مطالعه جدید و دانشجوی سابق دانشگاه بولدور کلرادو، که اکنون در آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) مشغول پژوهش است می گوید: "برای اندازه گیری به قدر کافی دقیق میدان جاذبه این سیارک، موانع سختی بر سر راه وجود دارد. اینکه دریابیم جرم این سیارک در کجا متمرکز شده است. به خصوص با در نظر گرفتن اینکه نمی توانیم این جرم را مستقیم مشاهده کنیم" تحقیقات نشان می دهد که نه تنها هسته سیارک آسیب پذیرتر از سطح آن است، بلکه ساختار ترکیبی آن می تواند به نابودی نسبتاً زود هنگام این سیارک بیانجامد.

دانیل شیرس، یکی از اساتیدی که سرپرستی این مطالعه را برعهده داشته است می گوید: "می توان تصور کرد که این سیارک شاید در طی یک میلیون سال یا کمتر، به کلی متلاشی شود."

پژوهش همزمان دیگری نشان می دهد که موادی که بننو را تشکیل می دهند در سطح آن توزیع شده اند، این به معنای آن است که هر نمونه جمع آوری شده از این سیارک، به نوعی مشت نمونه خروار از مواد تشکیل دهنده آن است.

دکتر ویکی همیلتون از موسسه تحقیقاتی جنوب غربی (SwRI) و یکی از نویسندگان سه مقاله منتشر شده در ژورنال ساینس می گوید: "مطالعات اخیر ما نشان می دهد که مواد آلی و معدنی مرتبط با وجود آب به طور گسترده در سطح بن نو پراکنده شده اند، بنابراین هر نمونه ای که به زمین آورده می شود باید حاوی این ترکیبات و مواد معدنی باشد."

 "ما فراوانی نسبی نمونه ها را از جمله مواد آلی، کربناتها، سیلیکاتها و سایر مواد معدنی را با مواد موجود در شهاب سنگ ها مقایسه خواهیم کرد تا سناریوهایی را که به بهترین حالت ترکیب سطح سیارک بن نو را توضیح می دهد تعیین کنیم."

محققان همچنین قصد دارند مواد نمونه برداری شده از بن نو را با مواد موجود در ریوگو (Ryugu)، دیگر سیارک نزدیک به زمین، که توسط یک فضاپیمای ژاپنی مورد بررسی قرار گرفته و در ماه دسامبر با نمونه هایی از سیارک بر روی زمین فرود می آید مقایسه کنند.