مسابقه برای یافتن یک واکسن مناسب علیه ویروس کرونا در ایالات‌متحده با مشکل دیگری روبه‌رو شده است: کمبود میمون برای آزمایش و تحقیق.

در حال حاضر از رده میمون‌ها در آزمایش‌های بالینی واکسن‌های تجربی، پیش از آزمایش آن روی انسان، استفاده می‌شود تا از مؤثر و ایمن بودن آن اطمینان حاصل شود. 

با توجه به تعداد واکسن‌های بالقوه که در سراسر کشور در حال تولید است و فشار شدیدی که روی دولت برای یافتن هرچه سریع‌تر یک درمان موفقیت‌آمیز وجود دارد، فضای موجود مسئله کمبود میمون آزمایشگاهی را تشدید کرده است.

دکتر کوئن ون رامپِی، کارشناس بیماری‌های عفونی در مرکز ملی تحقیقات روی میمون‌ها در کالیفرنیا به نشریه «آتلانتیک» گفت: «این کمبود در سطح ملی وجود دارد.»

به گفته مراکز ملی تحقیقات روی میمون‌ها، میمون‌های «رزوس» یکی از معمول‌ترین میمون‌های آزمایشگاهی بوده و گفته می‌شود حدود ۹۳ درصد ساختار ژنتیکی‌شان مشابه انسان است.

دکتر ون رامپی می‌گوید: «سیستم و واکنش‌های ایمنی آن‌ها بسیار شبیه به انسان است و می‌تواند اطلاعات مفیدی از میزان ایمنی و تأثیر واکسن (روی انسان) بدهد.»

اما درنتیجه توقف کامل صادرات میمون از چین به آمریکا پس از آغاز اپیدمی ویروس کرونا، اکنون ایالات‌متحده با کمبود شدید میمون روبه‌رو شده است. به گفته آتلانتیک، پیش‌تر چین ۶۰ درصد ۳۵ هزار میمون موردنیاز آمریکا را تأمین می‌کرد. 

مارک لوئیس، مدیرعامل موسسه «بیوکوال»، سازمان قراردادی پژوهشی که کارش آزمایش روی حیوانات است به آتلانتیک گفت: «دیگر نمی‌توانیم میمون رزوس پیدا کنیم. کاملاً ناپدیدشده‌اند.»

یکی دیگر از موانع موجود در آزمایش روی میمون‌های آلوده به ویروس کرونا این است که باید آن‌ها را در «سطح ۳ آزمایشگاه‌های ایمنی حیوانات» (ای بی اس ال ۳) نگاهداری کرد که مناسب اندازه‌شان باشد. این فضا در مراکز پژوهشی محدود بوده و گفته می‌شود تعبیه آن میان ۷۵ تا ۱۰۰ میلیون دلار هزینه برمی‌دارد. 

دبورا فولر، رئیس واحد بیماری‌های عفونی و پژوهش‌های پیش بالینی در مرکز ملی تحقیقات روی میمون‌ها به برنامه «یو اس ای تودی» گفت: «دشواری عمده دسترسی به «ای بی اس ال ۳» است (توضیح: که پژوهشگران در صف انتظار برای استفاده از آن هستند). (دانشمندان) آماده‌اند، تولیداتشان آماده است، اما منتظر نشسته‌اند.»

درنتیجه این معضل، ممکن است آغاز درمان‌های آتی ویروس کرونا به دلیل این محدودیت‌های مداوم به حاشیه رانده شود. 

دکتر ون رامپی به نشریه آتلانتیک گفت او همه هفته از شرکت‌هایی که در پی آزمایش داروهایشان هستند ایمیل‌هایی برای استفاده از این مرکز پژوهشی دریافت می‌کند اما ناگزیر است به آن‌ها بگوید: «متأسفم، اجازه نداریم پژوهش‌های شما را شروع کنیم.» 

به گفته متیو آر رایلی، رئیس انجمن ملی پژوهش‌های بیومدیکال، اتکای ایالات‌متحده به ورود میمون از خارج یک مسئله راهبردی بسیار حساس است.

او به آتلانتیک گفت که عدم توانایی دسترسی به منابع تولید واکسن در آمریکا ناگزیر به معنی آن است که کارهای مربوط به آن باید برون‌سپاری شود.

او پرسید: «آیا شهروندان آمریکا این را تائید می‌کنند؟ آیا می‌خواهیم درمان (کرونا) در آمریکا یافت و تولید شود؟ آیا می‌پذیریم که (این درمان‌ها) در خارج از کشور یافت و تولید شوند؟»     

مراکز آزمایش روی میمون‌ها و دیگر نهادها خواهان بودجه برای ایجاد مراکز تولیدمثل میمون و تعبیه آزمایشگاه‌هایی برای اضطرارهای بهداشتی و درمانی در آینده شده‌اند.

آقای بیلی گفت: «یک‌چیز محرز است و آن اینکه این آخرین همه‌گیری نیست که با آن روبه‌رو هستیم. این غیرقابل‌اجتناب است.»