گروه‌های طرفدار محیط زیست، دولت نروژ را به خاطر دادن مجوز به شرکت‌های نفتی برای گسترش عملیات آن‌ها به ناحیه «ورود ممنوع» قطب شمال، به باد انتقاد گرفته‌اند.

روز جمعه، دولت نروژ به گونه‌ای محدود، خطوط مرزی آنچه اصطلاحا مرز «لبه یخ» شناخته شده است و قطب از آنجا آغاز می‌شود، وسعت داد. تاکنون شرکت‌های نفتی اجازه استخراج در این منطقه را نداشته‌اند.

اما تعیین مرزهای جدید، در مناطقی نیست که هم اکنون مجوز استخراج دارند. این راهبرد با توصیه‌های دانشمندانی که در خدمت دولت هستند نیز مغایرت دارد. آن‌ها توصیه کرده‌اند که میدان فعالیتهای نفتی باید بسیار بیشتر به سوی جنوب گسترش یابد.

پژوهش‌ها نشان داده است که یخ دریا پیامدهای گسترده‌تری از آنچه پیشتر تصور می شد، بر حیات در قطب شمال دارد. در فصل بهار، کل منطقه پوشیده از قطعات یخ روان و مملو از حیات می‌شود. لایه‌های خزه به «پلانکتون»ها (توضیح: ارگانیزم‌های زنده دریایی و منابع عمده غذایی برای ماهی‌ها و پرندهها) اجازه رشد داده است که به عنوان غذا، انواع ماهی، پرنده و پستاندار را به خود جلب می‌کند.

سازمان «صلح سبز» می‌گوید دولت نروژ «خودسرانه و بدون توجه به اصول علمی، مرزی را مشخص کرده است» که منافع صنایع نفتی را به واقعیت‌های علمی ارجحیت می‌دهد. 

فروُد پلِیم، رئیس صلح سبز نروژ، به نشریه ایندیپندنت گفت: «دولت نروژ همانند دونالد ترامپ رفتار می‌کند؛ توصیه‌های علمی را نادیده می‌گیرد. دولت، قطب شمال و شرایط زیست‌محیطی را نادیده می‌گیرد. حال پارلمان باید مسئولیت آن را بپذیرد (توضیح: این لایحه هنوز از تصویب پارلمان نگذشته است و تایید یا رد آن در حیطه اختیارات پارلمان است).» 

آقای پلیم ضمن اشاره به آن که بانک‌های «جی پی مورگان» و «گلدمن سَکس» سرمایه‌گذاری در استخراج نفت در قطب شمال را منتفی خوانده‌اند، گفت، «زمان آن فرا رسیده است» که نروژ هم برای حمایت از محیط زیست و نهایتا فرصت‌های شغلی، از سوخت فسیلی فاصله بگیرد.

او افزود: «به‌زودی نفت به تاریخ خواهد پیوست و اقتصاد متکی به نفت نروژ لطمه خواهد دید.»

«قرار دادن منافع کوتاه مدت شرکت‌های بزرگ نفتی پیش از اصول علمی، طبیعت و مردم، غیرقابل قبول است. اگر این تصمیم به قوت خود باقی بماند، اعتبار نروژ به عنوان کشوری «سبز» به خطر خواهد افتاد.» 

در این میان، آنتونی فیلد، کارشناس قطب شمال در موسسه حیات وحش بین‌الملل، دولت نروژ را متهم کرده است که «استخراج نفت را به طبیعت» ترجیح داده است.

او گفت: «شرکت‌های نفتی درصدد سودبری از استخراج منابع نفتی منطقه هستند. اما این عملیات نه تنها پیامدهای منفی معمول خود را دارد، بلکه هر حادثه‌ای در لبه دریای یخ، به خاطر حساسیت موجودات زنده بسیار مهم این منطقه، برای این اکوسیستم بسیار حیاتی، فاجعه‌بار خواهد بود.» 

«ما خواهان آنیم که کلیه شرکت‌های نفتی، از جمله شرکت‌های بریتانیایی، عملیات خود را در این منطقه حساس محیط زیستی متوقف کنند.»

اما انجمن نفت و گار نروژ که گروه لابی و فشار صنایع نفتی است، از تصمیم دولت نروژ پیشاپیش مجوزهای جدید استخراج نفت (که در صورت تصویب پارلمان از طرف دولت صادر خواهد شد) استقبال کرده است.  

به رغم لطمات فزاینده زیست‌محیطی که به افزایش بی سابقه دمای زمین انجامیده است، تینا برو، وزیر نفت و سوخت نروژ، در یک کنفرانس خبری در روز جمعه گفت که طرح دولت «مصالحه خوبی» است.

انتظار می‌رود که ارائه این طرح دولت اقلیت راست میانه نروژ، از جانب هر دو حزب عمده کشور در پارلمان حمایت شود. طرح گسترش منطقه استخراج نفت ماه‌ها تحت بررسی بوده است و حزب راست‌گرای «پیشرفت» اظهار نگرانی کرده بود که شرکت‌های نفتی ممکن است از حوزه‌های موجود کشف و استخراج نفت محروم شوند.

یون گوُرگ دال، نماینده حزب «پیشرفت»، روز جمعه به شبکه خبری ان آر کِی گفت: «این نقطه شروع بهتری برای مذاکره در مورد یک مصالحه است.»

در این میان، «انستیتو قطب» و «انستیتو پژوهش های دریایی» نروژ حتی خواهان اختصاص نواحی بیشتری از منطقه حفاظت شده قطبی به عملیات شرکت های نفتی شده اند. 

مرز جدید، در محدوده دریای یخ‌های روان کشیده شده است که  در ۱۵ درصد از طول ماه آوریل (حداکثر برآورد طول زمان شناوری یخ از سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۱۷) ظاهر می‌شود. دانشمندان پیشنهاد کرده‌اند که این مرز هنگامی تعیین شود که یخ تنها در نیم درصد طول ماه آوریل پدید آمده باشد.

مرز پیشین بر اساس احتمال ۳۰ درصدی (در طول آوریل) میان سال‌های ۱۹۶۷ و ۱۹۸۹، تعیین شده بود.

تصمیم دولت نروژ به ادامه دسترسی شرکت‌های نفتی به آب‌های غنی  دریای «بارِنتز» در گرماگرم هشدارهای دانشمندان در مورد از دست رفتن فرصت برای جلوگیری از تغییرات زیست‌محیطی، اتخاذ شده است. 

در گزارش سال ۲۰۱۸ سازمان ملل متحد آمده است که در صورتی که گرمای هوا با همین روند افزایش یابد، دمای کره زمین در سال‌های میان ۲۰۳۰ و ۲۰۵۲، یک درجه و نیم، و تا پایان قرن، سه درجه سانتیگراد افزایش خواهد یافت. 

اگر دمای زمین دو درجه افزایش یابد، جهان مکانی کاملا متفاوت خواهد شد. از جزایر مرجانی چیزی باقی نخواهد ماند، یخ‌های قطب شمال در فصل تابستان دستکم یک بار در هر دهه به‌کلی آب خواهد شد، و شمار عظیمی از گیاهان و جانوران با محدود شدن فزاینده زیستگاهشان، منقرض خواهند شد.

گزارش بیشتر از رویترز