متولی زندانها در آمریکا بخش خصوصی است. هر چه تعداد زندانیان بیشتر باشد، منافع بیشتری عاید بخش خصوصی میشود. میانگین هزینه نگهداری یک زندانی در ایالتهای مختلف، بین ۲۰ تا ۶۰ هزار دلار در سال در نوسان است. دکتر عبدی جوادزاده، جامعهشناس در دانشگاه فلوریدا، معتقد است که این بودجهها باید بیشتر در سیستم آموزش برای دانشآموزان هزینه شود، زیرا (مطابق آنچه در جرمشناسی، «خط لوله بین مدرسه و زندان» نامیده میشود)، فارغالتحصیل شدن از دبیرستان شانس زندانی شدن را پایین میآورد.
آمار زندانیان
از زمان خصوصی سازی زندانها، شاهد افزایش تعداد زندانیان در آمریکا هستیم. در حال حاضر ۳.۲ میلیون زندانی در ۷ هزار زندان این کشور وجود دارد. این آمار در سایت ابتکار سیاست زندان توسط واگنر و سویر منتشر شده است. از این میان، ۳۰۰ هزار نفر متهم به جرایم غیرخشونتآمیز و به دلیل فقر و عدم توان پرداخت وثیقههای سنگین، در زندان منتظر دادگاه هستند. صدها هزار نفر به دلیل حمل مواد مخدر، یا تخلفاتی مانند ادرار در محیط عمومی یا روسپیگری در زندانند. حدود ۵۰ هزار نفر مهاجر به جرم فرار خشونتآمیز و درخواست پناهندگی در آمریکا به علت تحت تعقیب قرار داشتن در کشور خود، دستگیر شدهاند. با این حساب، آمریکا ۲۲ درصد جمعیت زندانیان جهان را دارد، در حالی که تنها ۴ درصد جمعیت جهان را داراست. رقیب بعدی آمریکا در این زمینه، چین است.
بافت جمعیتی
در شرایط زندان که جمعیت فشرده است و امکانات بهداشتی نسبت به محیط بیرون از زندان به مراتب کمتر است، زندانیان بیش از مردم بیرون از زندان آسیبپذیرند. جمعیت زندانیان رو به سالمندی است. به گزارش لسآنجلس تایمز، در ماه مارس امسال ده هزار تن از ۱۳۰ هزار جمعیت زندانیان کالیفرنیا بالای ۶۰ سال سن دارند. تحقیقات دیگر نشان داده است که بسیاری از آنها قبل از دستگیری زیر ۲۰ هزار دلار درآمد داشتهاند که جزو جمعیت فقیر این کشور محسوب میشوند. به گزارش انجمن ملی وکلای مدافع در مارچ ۲۰۲۰، در واقع ۴۰ درصد زندانیان مبتلا به بیماریهای مزمن هستند،که این عامل به اضافه سن بالا، خود باعث مرگ قطعی بسیاری از بیماران مبتلا به کووید ۱۹ میشود.
آلودگی زندانها به کرونا
اولین آلودگی در زندان در نیویورک رخ داد.۲۳۱ نفر از زندانیان و ۲۲۳ نفر از کارمندان آن زندان به کرونا مبتلا شدند و ۸۸ تخت به این منظور پر شده بود، در حالی که هیچ دستگاه اکسیژن برای این بیماران وجود نداشت. به گزارش یکی از زندانیان که از سوی رویترز در ۸ مارس منتشر شده است، یکی از نگهبانان زن زندان شروع به سرفه کرد، چانهاش از شدت سرفه به قرمزی گرایید، وبعد روی زمین افتاد. تا کنون حداقل دو نفر ازنگهبانان جان خود را به دلیل کرونا ازدست دادهاند. صدها زندانی در کالیفرنیا دچارتب شدهاند ولی تست کرونا در مورد آنان انجام نگرفته است. در دوم آوریل در زندان فدرال حداقل ۷ نفر بر اثر کرونا جان باختند.
شرایط در زندانهای آمریکا
در زندان امکان فاصله گیری فیزیکی وجود ندارد. نیویورک تایمز در گزارشی تحت عنوان «ماندهایم که بمیریم»، نوشته است، اغلب زندانیان در خوابگاههایی میخوابند که بین ۵۰ زندانی تقسیم شده است و تنها شصت سانتیمتر با هم فاصله دارند، تنها از یک توالت استفاده میکنند و فقط ۳ تلفن در اختیار دارند. در همان گزارش آمده است که در زندانهای آمریکا امکانات بهداشتی پایهای مانند ماسک و دستکش وجود ندارد. به دلیل کمبود الکل، مواد ضدعفونی کننده دست هم وجود ندارد. در بسیاری از زندانها حتی صابون هم باید از سوی خود زندانیان خریداری شود.
قانون حداقل محکومیت اجباری
قانون محکومیت، هم در دادگاههای فدرال و هم در ایالتها جاری است و برای جرمهایی مثل حمل هروئین یا حمل غیرقانونی اسلحه بهکار میرود. قاضی بدون در نظر گرفتن شرایط ویژه، مثل اولین محکومیت، فقر، بیماریهای روحی و مانند آن، حکم حداقل محکومیت اجباری را برای متهم صادر میکند. دکتر عبدی جوادزاده، استاد جامعهشناسی در فلوریدای آمریکا، میگوید، که فهرست این محکومیتها برای هر جرمی متفاوت است؛ مثلا برای ۲۸ گرم کوکائین حداقل محکومیت اجباری ۵ سال است. او معتقد است که این قانون برخلاف اخلاق عدالت کیفری است. اگر کسی قوانین فدرال را زیر پا بگذارد، از سوی نیروهای دولت فدرال، مثل اف بی آی، تحت تعقیب قرار میگیرد و مسئولیت آن با دولتهای ایالتی نیست.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
واکنش مسئولان مشکلات کرونا را بدتر کرده است
در بسیاری از زندانها ملاقاتها محدود یا ممنوع شده است و همین امر، زندگی را برای زندانیان مشکلتر کرده است. مورد دیگر، گذاشتن افرادی که به کرونا مشکوک هستند در سلول انفرادی است که نوعی شکنجه محسوب میشود. لسانجلس تایمز در مورد کالیفرنیا مینویسد:«بسیاری از خانوادههای زندانیان، به ویژه آنان که زندانی سالمند یا بیماریهای پیش زمینه دارند، دچار هراس شدهاند که به کرونا مبتلا شوند.»
چرا ۴۰ درصد زندانیان، مردان سیاهپوست هستند؟
در ۴۰ سال اخیر، میلیونها زندانی آمریکا را رنگین پوستان تشکیل دادهاند. به گفته دکتر عبدی جوادزاده، جرمشناس، حدود ۱۳ درصد جمعیت آمریکا را سیاهپوستان تشکیل میدهند، و از این میان، شش درصد مردان سیاهپوست هستند. او اضافه میکند که سیاهپوستان از دو عامل فقر و تبعیض رنجمیبرند. به این دلیل، بیش از سفیدپوستان دستگیر و به زندان محکوم میشوند. وی میافزاید: «۱- اگر شما رنگینپوست باشید، احتمال آن که توسط پلیس متوقف شوید، دو تا شش برابر بیش از سفیدپوستان است و احتمال آن که دستگیر شوید، ۲۰۰ درصد بیشتر است. زمانی که کیفرخواست صادر شد، اگر نتوانید یک وکیل خصوصی استخدام کنید، که معمولا رنگینپوستان این امکان مالی را ندارند، باید خود در مقابل دادگاه حاضر شوید و بگویید گناهکارید یا نه. بسیاری میگویند گناهکارند تا محکومیت کمتری بگیرند، ولی اگر قاضی شما را گناهکار یافت، میتواند بیشترین محکومیت را صادر کند.»
خواستهای اساسی کنشگران
در اواسط فوریه، گروهی از وکلا، برخی از سیاستمدارهای لیبرال، کنشگران اصلاح زندانها، و گروههای آزادیهای مدنی گردهم آمدند و خواستار آزادی زندانیان بیمار و سالمند، زندانیان منتظر دادگاه، و مجرمانی شدند که بخش عمده محکومیت خود را گذراندهاند. بسیاری از ایالتها بخش کوچکی از زندانیان خود را آزاد کردهاند. برای نمونه، نیوجرسی هزار تن از ۱۵ هزار زندانی خود، لس آنجلس ۱۷۰۰ تن از ۱۵ هزار زندانی، نیویورک ۶۵۰تن از ۷ هزار زندانی، و کالیفرنیا ۳۵۰۰ تن از ۱۲۱ هزار زندانی خود را آزاد کردهاند. چهار خواست اساسی کنشگران عبارت است از نخست، برقرار کردن فاصله اجتماعی، و توقف استفاده از سلول انفرادی برای قرنطینه. دوم، زندانیانی که دارای علائم بیماری کووید ۱۹ هستند، نباید با زندانیان ظاهرا سالم در یک جا نگهداری شوند. سوم، صابون باید رایگان در اختیار زندانیان قرار گیرد، و افزون بر آن، آب سرد، گرم، ماسک، دستکش و مواد ضدعفونیکننده نیز باید برای زندانیان فراهم گردد. و بالاخره، سیستم سلامت باید فورا روزآمد شود؛ بدین معنا که یا زندانیان بیمار یا در بیمارستان معالجه شوند، یا ابزار درمان آنان، از جمله دستگاه کمک تنفسی، در زندان مهیا باشد.