نزدیک به ۱۰۰ سال پس از اینکه نظریه ماده تاریک برای اولین بار مطرح شد، یک دانشمند ممکن است [اکنون] برای نخستین بار، تصویری از آن را ثبت کرده باشد.
پروفسور تومونوری تاتانی از بخش ستاره‌شناسی دانشگاه توکیو با استفاده از «تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی» ناسا، چیزی را گردآوری کرده که ادعا می‌کند نخستین شواهد مستقیم از این ماده نادیدنی است که ۸۵ درصد گیتی را تشکیل می‌دهد.
این ماده رازآلود را نخستین بار فریتس تسویکی ستاره‌شناس، در سال ۱۹۳۳ به‌عنوان راهی برای توضیح نیروی گرانشی لازم به منظور جلوگیری از متلاشی شدن یک خوشه کهکشانی در هنگام چرخش پیشنهاد کرده بود.
نام «ماده تاریک» روی آن گذاشته شد،[چون] این ماده نه نور را گسیل می‌کند، نه آن را بازتاب می‌دهد و نه جذب می‌کند، همچنین با نیروهای الکترومغناطیسی برهم‌کنش نمی‌کند و این مشاهده آن را تقریبا ناممکن می‌کند.
این ماده به‌رغم ویژگی‌های موهوم و غلط‌انداز آن، از آنجا که ممکن است به توضیح چگونگی شکل‌گیری کهکشان‌ها کمک کند و همچنین درباره ساختار کلی گیتی شناختی ارائه دهد، موضوع پژوهش‌های گسترده بوده است.
این گمانه‌زنی پیش از این مطرح شده بود که ماده تاریک ممکن است در شرایط خیلی خاص، نور تولید کند، [به عبارت دیگر در] زمانی که ذرات ماده تاریک حین برهم‌کنش با یکدیگر، دچار خود‌نابودگری(self-annihilate) می‌شوند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
یک راه برای مشاهده این موضوع این بود که از یک تلسکوپ پرتو گاما استفاده شود، زیرا این برهم‌کنش فوتون‌هایی از پرتوهای گاما تولید می‌کند.
پروفسور تاتانی با چرخاندن جهت تلسکوپ فضایی پرتو گامای فرمی ناسا به مرکز گیتی ما، منطقه‌ای که به لحاظ نظری، ماده تاریک آنجا متمرکز است، ادعا می‌کند که این پرتوهای گامای خاص را شناسایی کرده است.
پروفسور تاتانی گفت که قسمت گسیل پرتو گاما با اختلاف بسیار کم، با شکلی که از هاله ماده تاریک انتظار می‌رود، تطابق دارد.
«اگر این درست باشد، تا جایی که من می‌دانم، این نخستین باری خواهد بود که بشر 'ماده تاریک را دیده است' و معلوم می‌شود که ماده تاریک یک ذره جدید است که در مدل استاندارد کنونی فیزیک ذرات گنجانده نشده است.»
«این نشان‌دهنده یک پیشرفت مهم در ستاره‌شناسی و فیزیک است.»
نتایج او روز چهارشنبه در یک مقاله منتشر شدند، هرچند هنوز باید پژوهشگران دیگر به‌طور مستقل این نتایج را تایید کنند.
این مقاله با عنوان «[امواج گامای] اضافی هاله‌مانند ۲۰ گیگاالکترون‌ولتی در گسیل پخشیده کهکشانی و نتایج آن [برای بررسی فرضیه] نابودی ماده تاریک» در مجله «کیهان‌شناسی و اخترفیزیک ذره‌ای» (Journal of Cosmology and Astroparticle Physics) منتشر شد.
