بر اساس مقاله‌ای جدید، مشخص شده است که داروهای کاهش وزن نرخ مرگ‌ومیر را در بیماران مبتلا به سرطان روده به‌طور قابل‌توجهی کاهش می‌دهند.

دانشمندان در دانشگاه کالیفرنیا سن‌دیه‌گو گفتند بیمارانی که گیرنده‌های جی‌ال‌پی‌ــ‌۱ (GLP-1) مصرف می‌کردند، یعنی همان دسته داروهای پشت اوزمپیک، ویگووی و مانجارو، در مقایسه با افرادی که این داروها را مصرف نمی‌کردند، کمتر از نصف احتمال داشت که طی پنج سال جانشان را از دست بدهند.

در یک تحلیل از بیش از شش هزار و ۸۰۰ بیمار مبتلا به سرطان روده، ۱۵.۵ درصد از افرادی که داروهای جی‌ال‌پی‌ــ۱ مصرف می‌کردند، طی پنج سال جانشان را از دست دادند. برای مقایسه، این میزان در افرادی که این داروها را مصرف نمی‌کردند، ۳۷.۱ درصد بود.

این یافته‌ها که در مجله «پژوهش‌های سرطان» (Cancer Investigation) منتشر شدند، نشان می‌دهند داروهای کاهش وزن ممکن است به کاهش التهاب و بهبود حساسیت به انسولین کمک کنند؛ امری که به گفته متخصصان، می‌تواند ارتباط با پایین‌تر بودن میزان ابتلا را توضیح دهد.

رافائل کوئومو، نویسنده اصلی [این مقاله]، گفت که پژوهش‌های آزمایشگاهی نیز نشان می‌دهند داروهای جی‌ال‌پی‌ــ۱ ممکن است به‌طور مستقیم از رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری کنند و سبب مرگ سلول‌های سرطانی شوند.

او با این حال گفت برای تعیین اینکه شانس زنده ماندن بیشتر که در این پژوهش مشاهده شد، ناشی از اثر مستقیم این داروها است یا نتیجه غیرمستقیم سلامت متابولیک بهتر که جی‌ال‌پی‌ــ۱‌ها ایجاد کردند، به پژوهش بیشتری نیاز است.

دکتر اندی گایا، متخصص سرطان‌شناسی بالینی از کلینیک لندن، گفت که «این یک مقاله بسیار جالب است که شواهد اولیه‌ای را نشان می‌دهد مبنی بر اینکه ممکن است برای بیماران مبتلا به سرطان روده که از داروهای فعال‌کننده گیرنده‌های جی‌ال‌پی‌ــ۱ مانند ویگووی و مانجارو استفاده می‌کنند، احتمال زنده ماندن بیشتری وجود داشته باشد».

او گفت که «تشخیص دقیق اینکه چرا ممکن است چنین باشد، موضوع پیچیده‌ای است و این‌ها یافته‌های بسیار اولیه به شمار می‌روند. این دسته از داروها مطمئنا با کنترل قند خون خود می‌توانند یک اثر ضدالتهابی قوی ایجاد کنند که این امر، محیط را برای رشد سلول‌های تومور دشوارتر می‌کند».

او گفت که «علاوه بر این، ممکن است آثار غیرمستقیم نیز وجود داشته باشد، زیرا بیمارانی با شاخص توده بدنی بالا که وزن قابل‌توجهی کم می‌کنند، فعال‌تر می‌شوند و فعالیت بدنی نیز آثار ضدالتهابی نیرومند و تقویت کننده دستگاه ایمنی دارد که ممکن است بر احتمال زنده ماندن اثر بگذارد».

دکتر لیسا وایلد، مدیر پژوهش، سیاست‌گذاری و تاثیرگذاری [بر قوانین و افکار عمومی] در خیریه «سرطان روده بریتانیا»، در گفتگو با ایندیپندنت، گفت که «سرطان روده که با نام سرطان کولورکتال نیز شناخته می‌شود، روده بزرگ را تحت تاثیر قرار می‌دهد، روده‌ای که از کولون و رکتوم تشکیل شده است».

بیشتر سرطان‌های روده از رشدهای پیش‌سرطانی به نام پولیپ ایجاد می‌شوند، اما همه پولیپ‌ها به سرطان تبدیل نمی‌شوند.

بر اساس اعلام خیریه سرطان روده بریتانیا، سرطان روده یکی از شایع‌ترین انواع سرطان در بریتانیا است و هر ساله ابتلای تقریبا ۴۴ هزار نفر به این بیماری تشخیص داده می‌شود. بیش از ۹ نفر از هر ۱۰ مورد جدید، یعنی ۹۴ درصد، در افراد بالای ۵۰ سال تشخیص داده می‌شود، اما متخصصان می‌گویند سرطان روده می‌تواند هر فردی را در هر سنی تحت تاثیر قرار دهد.

علائم آن می‌توانند شامل خستگی نامشخص، کاهش وزن، خون در مدفوع و درد یا توده در معده باشند.

دکتر لیسا وایلد گفت که «همه افراد همه علائم سرطان روده را نخواهند داشت و گاهی اوقات علائم ممکن است ظاهر شوند و از بین بروند. اگر هر یک از علائم را دارید، یا اگر عادات دفع شما برایتان طبیعی به نظر نمی‌رسد، توصیه ما این است که فورا با پزشک عمومی خود تماس بگیرید».

«آن‌ها از شما خواهند خواست موضوع را به آن‌ها اطلاع دهید و ممکن است یک آزمایش خانگی به شما بدهند تا کمک کند مشخص شود آیا علائمتان به بررسی‌های بیشتر نیاز دارند یا نه.»