الیوت کوهن در مقاله‌ای در نشریه آتلانتیک با اشاره به نقل قولی از هنری کیسینجر که در لحظه‌ای از سردرگمی دیپلماتیک می‌گوید «چرا آدم‌های اشتباه دارند کار درست را انجام می‌دهند؟» می‌نویسد این پرسش زمانی دوباره مطرح شد که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا، اعلام کرد سه سایت هسته‌ای ایران را بمباران کرده است. این خبری نگران‌کننده برای تمام «آدم‌های درست» بود‌ــ کسانی که کیسینجر هم می‌دانست اغلب به‌شدت در اشتباه‌اند.
کوهن می‌نویسد واقعیت صریح این است که ترامپ، بیش از هر رئیس‌جمهوری دیگری از هر دو حزب، دست به اقدامی قاطع علیه یکی از دو برنامه هسته‌ای خطرناک جهان زده است (دیگری برنامه کره شمالی است). جمهوری اسلامی طی نسل‌ها نه تنها نفرت از آمریکا و اسرائیل و به‌طور کلی غرب را تبلیغ کرده، بلکه به تروریسم در سراسر خاورمیانه، اروپا و آمریکای لاتین دامن زده است. هر روز پهپادهایش مرگ را به شهرهای اوکراین می‌برند. این رژیم دشمنی عمیق دارد و برای بسیاری جز فلاکت به ارمغان نیاورده است.
ایرانِ مجهز به سلاح هسته‌ای ممکن بود از آن علیه اسرائیل استفاده کند. از آن‌جا که اسرائیل نیز ممکن بود برای پیشگیری، حمله هسته‌ای پیش‌دستانه انجام دهد، پرسش اصلی این نیست که آیا بمب جمهوری اسلامی باعث استفاده از تسلیحات هسته‌ای می‌شد یا نه، بلکه این است که چه زمانی چنین اتفاقی می‌افتاد. حتی بدون آن سناریوی آخرالزمانی، جمهوری اسلامی هسته‌ای با چتر بازدارندگی‌اش می‌توانست ترور و خرابکاری علیه همسایگانش را با جسارت بیشتری ادامه دهد‌ــ و هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که رژیم بخواهد در این مسیر اعتدال پیشه کند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
کوهن معتقد است ترامپ درست عمل کرد که از نیروی محدود و دقیق استفاده کرد و نیروی بیشتر را در آستین نگه داشت. اسرائیل بخش عمده عملیات را انجام داد، اما ترامپ هم عنصری اساسی به آن افزود. او همچنین به‌درستی تهدید کرد در صورت واکنش تلافی‌جویانه جمهوری اسلامی، برخورد شدیدتری خواهد کرد.
نویسنده مقاله در ادامه می‌افزاید در بسیاری محافل هراس از وقوع جنگی گسترده در خاورمیانه بیشتر برخاسته از احساسات بود تا تحلیل منطقی. جمهوری اسلامی دولتی ضعیف است. تقریبا هیچ پدافند هوایی ندارد. سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل، آمریکا و دیگر کشورها در دستگاه‌های امنیتی‌اش نفوذ کرده‌اند. وضعیت اقتصادی‌اش ویران و مردمش از حاکمانشان بیزارند. هر کسی که در چند دهه اخیر در خاورمیانه لباس نظامی به تن کرده باشد، می‌داند که جمهوری اسلامی همواره جنگ با آمریکا را در سطح پایین از طریق نیروهای نیابتی‌اش دنبال کرده است.
کوهن می‌نویسد آیا جمهوری اسلامی می‌تواند به کشتی‌رانی در خلیج فارس یا تنگه هرمز حمله کند؟ بله، اما اعضای نیروی دریایی سپاه پاسداران در قایق‌های تندرو یا پایگاه‌هایشان پیش از انجام هر کاری با تلفات سنگین مواجه خواهند شد. آمریکا و متحدانش سال‌ها است برای این سناریو آماده‌اند. آیا جمهوری اسلامی می‌تواند دست به عملیات تروریستی در خارج بزند؟ بله، اما تصور اینکه شبکه‌ای گسترده و خاموش از تروریست‌ها منتظر فرمان حمله‌اند خیالی بیش نیست.
او در ادامه می‌افزاید فراموش نکنید که دندان‌های هسته‌ای جمهوری اسلامی کشیده شده‌اند. درست است، برای همیشه نیست، اما تقریبا هیچ مسئله راهبردی‌ای به‌طور دائمی حل نمی‌شود، مگر آنکه مانند رم در سومین جنگ پونی، شهر را با خاک یکسان کنید و زمینش را نمک بپاشید.
تا مدتی‌ــ شاید پنج یا ده سال‌ــ جمهوری اسلامی گزینه هسته‌ای نخواهد داشت. تاسیسات کلیدی‌اش نابود شده است و دانشمندان اصلی‌اش یا کشته شده‌اند یا در ترس دائم زندگی می‌کنند. موارد مشابهی در مورد حمله هوایی اسرائیل به راکتور اوسیراک عراق در سال ۱۹۸۱ نیز مطرح بود. انتظار می‌رفت آن حمله برنامه عراق را فقط یک یا دو سال به تعویق بیندازد ــ اما در عمل، برنامه به‌طور نامحدود به تاخیر افتاد. بنابراین، نابودی تاسیسات نطنز، فردو و اصفهان پس از عملیات نظامی مستمر اسرائیل، دستاوردی بزرگ بود و مسئله‌ای که پنج سال به تعویق بیفتد، شاید هرگز بازنگردد.
کوهن می‌نویسد در مورد جمهوری اسلامی، به یاد بیاورید که آیت‌الله خمینی در سال ۱۹۸۸ جام زهر را نوشید و آتش‌بس با عراق را پذیرفت، نه تنها به این دلیل که جنگ بد پیش می‌رفت، بلکه به دلیل که باور داشت آمریکا آماده مقابله با ایران است. با توجه به وقایع قبلی که هر زمان رویارویی مستقیم ایران و آمریکا محتمل شد، جمهوری اسلامی عقب کشید، می‌توان نتیجه گرفت رهبران جمهوری اسلامی از تقابل مستقیم با آمریکا لذت نمی‌برند، چون احمق نیستند.
ترامپ در این مورد هم دوستانش را شگفت‌زده کرد و هم منتقدانش را. او نشان داد که تابع کرملین نیست، چون این حملات به‌نفع روسیه نبود. او حتی چهره‌های شاخص مترقی از جمله حامیان اسرائیل را سرگردان و درمانده باقی گذاشت.
کوهن در پایان می‌نویسد ما در جهانی خطرناک زندگی می‌کنیم‌ــ و احتمالا به سمت خطرناک‌تر شدن پیش می‌رویم، به‌ویژه با برخی سیاست‌های رئیس‌جمهوری. اما ترامپ این بار درست عمل کرد. کاری را انجام داد که روسای جمهوری پیش از او شهامت انجامش را نداشتند. او با صراحتی بی‌پرده و لازم در برابر رژیمی ظالم و خطرناک سخن گفت و اقدام کرد. دنیا با این تصمیم جای بهتری شده است.
