هم‌زمان با تشدید بحران گرسنگی در افغانستان، مقام‌های ارشد سازمان ملل متحد درباره کاهش کمک‌های مالی جامعه جهانی هشدار دادند و گفتند که این کشور تحت حاکمیت طالبان با بحران انسانی وخیم و بی‌سابقه‌ای روبرو است.
جویس موسویا، معاون دبیرکل سازمان ملل در امور بشردوستانه، روز دوشنبه دوم تیر (۲۳ ژوئن) در نشست شورای امنیت سازمان ملل گفت که کاهش حمایت‌های بین‌المللی آثار ویران کننده‌ای بر وضعیت افغانستان گذاشته است و اکنون نیمی از جمعیت این کشور برای زنده ماندن به کمک‌های فوری نیاز دارند.
او افزود که مردم افغانستان با کمبودهای مداوم و حادی مواجه‌اند که در نتیجه دهه‌ها جنگ و خشونت، فقر ساختاری، تغییرات اقلیمی، محدودیت‌های شدید بر حقوق زنان و دختران و نبود منابع مالی کافی به اوج رسیده‌اند.
او با اشاره به پیامدهای قطع کمک‌های مالی افزود: «کاهش کمک‌ها روند خدمات‌رسانی بشردوستانه را بهشدت مختل کرده و باعث تعطیلی ۴۲۰ مرکز درمانی شده که در نتیجه آن، بیش از سه میلیون نفر از خدمات درمانی محروم مانده‌اند.»
بر اساس اظهارات موسویا، نزدیک به ۳۰۰ مرکز تغذیه در افغانستان هم تعطیل شده‌اند که جان ۸۰ هزار کودک مبتلا به سوءتغذیه، زنان باردار و مادران را در معرض خطر قرار داده است.
موسویا تاکید کرد که زنان کارمند در ساختار سازمان ملل با وجود تمام محدودیت‌ها، همچنان به فعالیت‌های امدادی خود ادامه می‌دهند. او گفت: «این زنان به مکان‌هایی می‌روند که دیگران قادر به رفتن نیستند؛ آن‌ها صدای جوامعی‌اند که در نبود آن‌ها شنیده نمی‌شدند و در کنار کسانی می‌مانند که ممکن بود به دست فراموشی سپرده شوند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
بر اساس گزارش ارائه‌‌شده در شورای امنیت، از هر پنچ شهروند افغانستان در این کشور، یک نفر گرسنه است. در این گزارش همچنین آمده که حدود ۳.۵ میلیون کودک سوءتغذیه حاد دارند و تقریبا ۳.۷ میلیون کودک از تحصیل محروم‌اند. از این میان، ۲.۲ میلیون دختر بالای ۱۱ سال، به صورت مستقیم از تحصیل منع شده‌اند. به علاوه، نرخ مرگ‌ومیر مادران در افغانستان بیش از ۲.۵ برابر میانگین جهانی گزارش شده است.
در همین نشست، سیما بحوث، مدیر اجرایی نهاد زنان سازمان ملل متحد، نیز درباره وضعیت بحرانی زنان در افغانستان هشدار داد و از جامعه جهانی خواست تا به بحران فزاینده گرسنگی و محدودیت‌های فزاینده بر زنان افغان توجه بیشتری داشته باشد. او گفت: «ناامنی‌های فزاینده در سطح منطقه‌ای و جهانی، فقر، آوارگی، خشونت و تبعیض‌های ساختاری مشکلات زنان و دختران افغان را بیشتر کرده است.»
بحوث تصریح کرد که توانایی سازمان ملل و نهادهای همکار آن برای حمایت از زنان افغان بهشدت کاهش یافته و شرایطی ایجاد شده که حتی استخدام زنان نیز دشوارتر از همیشه شده است. او گفت: «در زمانی که بودجه‌های امدادی بهشدت کاهش یافته، این موانع تاثیر ویرانگرتری به جا می‌گذارند. با این حال، ما در افغانستان می‌مانیم و به کارمان ادامه می‌دهیم، همان طور که همیشه انجام داده‌ایم.»
در حالی که ایالات متحده آمریکا همچنان بزرگ‌ترین کمک‌‌کننده به افغانستان محسوب می‌شود، با پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، تلاش‌هایی برای قطع کامل این کمک‌ها به راه افتاده است، زیرا شماری از اعضای کنگره آمریکا بر این باورند که بخشی از این کمک‌ها به دست طالبان می‌رسد و چنین روندی نباید ادامه یابد.
تیم بورچت، عضو مجلس نمایندگان آمریکا، روز دوشنبه دوم تیر از تصویب لایحه‌ای برای توقف کمک‌های مالی به افغانستان خبر داد. او در حسابش شبکه اجتماعی ایکس نوشت که این لایحه با عنوان «هیچ دلار مالیاتی به تروریست‌ها» در مجلس نمایندگان به تصویب شده و قرار است به مجلس سنا ارسال شود تا در آنجا نیز بررسی شود.
بورچت افزود: «با تصویب این لایحه، از ارسال ۴۰ میلیون دلار کمک هفتگی به افغانستان تحت حاکمیت طالبان جلوگیری خواهد شد.»
این تحولات در حالی رخ می‌دهد که گزارش ماه مه اداره بازرس ویژه آمریکا در امور بازسازی افغانستان (سی‌گار) نشان می‌دهد ایالات متحده از زمان بازگشت طالبان به قدرت تاکنون بالغ بر ۱۷ میلیارد و ۱۹ میلیون دلار در بخش‌های مختلف افغانستان هزینه کرده است. از این میان، دو میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار صرف کمک‌های بشردوستانه شده، پنج میلیارد و ۳۸ میلیون دلار برای اسکان مجدد همکاران افغان نیروهای آمریکایی هزینه شده، پنج میلیارد و ۵۳ میلیون دلار به حمایت از آن‌ها در خاک آمریکا اختصاص یافته و سه میلیارد و ۵۰۰ میلیون دلار هم به صندوق امانی افغانستان در سوییس واریز شده است.
با این حال، طالبان در بیش از سه سال گذشته، در حالی که وضعیت زندگی مردم افغانستان روز‌‌به‌‌روز وخیم‌تر می‌شود و فقر، بیکاری و بی‌خانمانی رو به افزایش است، کوچک‌ترین نرمشی در برابر خواسته‌های جامعه جهانی به‌‌ویژه در زمینه حقوق بشر و حقوق زنان از خود نشان نداده‌اند و همچنان بر اجرای سختگیرانه و تندروانه آنچه «شریعت اسلامی» می‌نامند، اصرار دارند.
رژیم طالبان، به ویژه ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر این گروه که خط مشی افراط‌ی‌تری در پیش گرفته، با رد هرگونه تعامل سازنده با جهان، بر انزوای افغانستان تاکید کرده است. او در واکنش به گسترش فقر، در چندین نوبت از ثروتمندان این کشور خواسته است تا به نیازمندان کمک کنند. بخش عمده درآمد طالبان هم صرف امور نظامی و هزینه‌های حکومتی خود آنان می‌شود.
