چاک شومر، رهبر حزب دموکرات در مجلس سنای آمریکا، ظاهرا موفق شد امتیازی از دادگاه استیضاح بگیرد: رأی نهایی - که انتظارمی‌رود از دونالد ترامپ رفع اتهام کند - روز چهارشنبه داده خواهد شد.

این بدان معناست که رئیس جمهوری نمی‌تواند سه شنبه شب از سخنرانی سالانه وضعیت کشور برای اشاره به این استفاده کند که این روند بسیار کمتر از آنچه دموکرات‌ها انتظار داشتند به طول انجامید و بدون برکناری او پایان یافت. تنها مسئله این است که این رأی‌گیری ممکن است انتخابات درون‌حزبی روز دوشنبه در ایالت آیووا را، که نخستین گام برای انتخاب نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری است، تحت تاثیر قرار دهد.

اما واقعیت این است که دموکرات‌ها باید بر نتیجه آیووا تمرکز کنند و منظور لزوما برنده نیست. هنگامی‌ که صحبت از برکناری ترامپ می‌شود، تنها راه درست برای انجام آن، رفتن پای صندوق‌های رأی است. برای انجام این کار باید یک بازی شگفت‌انگیز در میدان انتخابات ارائه داد؛ شبکه‌ای از داوطلبان و فعالانی که از این خانه به آن خانه بروند و تلاش کنند نظرها را تغییر داده و مردم را پای صندوق‌های رأی بکشاند.

این بدان معنا نیست که کنگره نقشی در تغییر افکارعمومی ‌ندارد. احضارجان بولتون، مشاور پیشین امنیت ملی، برای شهادت در برابر اعضای مجلس نمایندگان در مورد مسئله اوکراین و آنچه او با ترامپ درباره‌اش صحبت کرده، هنوز می‌تواند ذهنیت مردم را به سویی دیگر سوق دهد؛ حتی اگر این کار خارج از روند اصلی استیضاح صورت گیرد. اما آنچه در ماه‌های گذشته شاهد بوده‌ایم این است که در حالی که روند استیضاح بر نظرسنجی‌های افکار عمومی‌ تأثیر گذاشته، اقدام برای تغییر دیدگاه رأی‌دهنده‌های مستقل باید در میان مردم صورت گیرد.

ترامپ و تیمش می‌دانند در ماه نوامبر به چه چیز نیاز خواهند داشت؛ همان چیزی که در سال ۲۰۱۶ نیاز داشتند. رئیس جمهوری به هیجان آوردن حامیان خود را - چه از طریق توییتر، تلویزیون و یا گرد‌هم‌آیی‌ها- بزرگ جلوه می‌دهد. چرا که اگر همان تعداد که چهار سال پیش پای صندوق‌های رأی رفتند، این بار هم رأی بدهند، شانس او برای ماندن در کاخ سفید زیاد می‌شود. ترامپ، نیاز به اقدامی‌ بیش این ندارد و تلاشی هم در این زمینه نمی‌کند. هواداران راضی، در ماه نوامبر، ترامپ را راضی خواهند کرد.

این دموکرات‌ها هستند که باید کاری بکنند و بتوانند نظر رأی‌دهنده‌های مستقل را جلب کنند و اطمینان یابند که آن‌ها هم به میزان قابل توجهی پای صندوق‌های رأی می‌روند. با توجه به گستردگی طیف نامزدهای دموکرات در میدان انتخابات ریاست جمهوری، همه چهره‌های اصلی از جمله جو بایدن، برنی سندرز، الیزابت وارن و پیت بوتجج تلاش‌های زیادی کرده‌اند تا در ایالت‌هایی که در آن قوی هستند و یا در آن‌ها نیاز به گرفتن نتیجه مثبتی دارند، فعال باشند. به عنوان مثال، گفته می‌شود تیم بوتجج حدود ۵۵۰۰ نفر را برای اداره حوزه در ایالت آیووا آموزش داده و تیم سندرز نیز شبکه‌ قابل توجهی تشکیل داده است.

زمانی که رقابت برای نامزدی به پایان برسد، حزب باید اطمینان حاصل کند که امکانات این نامزدها در میدان انتخاباتی به درستی مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد – به‌خصوص اگر روند نامزدی تبدیل به یک نزاع نزدیک و طولانی شود. برخی از کاندیدها در گذشته و حال، روشن کرده‌اند که امکانات انتخاباتی خود را برای کمک به نامزد نهایی به کار خواهند گرفت. این فرصت نباید با درگیری‌های کوچک از دست برود. هر نامزد برای موفقیت به تمامی ‌شاخه‌های حزب نیاز دارد و هیچ کس نباید هدف بزرگ‌تر را، که شکست دونالد ترامپ است، از یاد ببرد.

ترامپ، ازتمام مزایای در تصدی بودن برخوردار است. دانستن اینکه روی سخنش با کیست و چه چیز آن‌ها را به رأی ترغیب می‌کند، و همچنین حضور فعالش در توییتر باعث جلب توجه دیگران به او می‌شود. اگر دموکرات‌ها می‌خواهند پیروز شوند باید به خاطر داشته باشند که نظر سنجی‌های رأی‌دهنده‌ها به رئیس جمهوری، تقریبا در بیشتر دوران تصدی‌اش بین 40 تا 45  درصد بوده و بالاتر نرفته است. نظر رأی‌دهنده‌های مستقل باید جلب شود.

دموکرات‌ها کوشیده‌اند با استفاده از روند استیضاح، استدلال بزرگی را مطرح کنند، چیزی که آنقدر کوتاه شده است که نیش بزند. اما اگر دموکرات‌ها هر چیز را اکنون درست سر جایش قرار دهند – به وسیله کاندیداهای ریاست جمهوری و گروه‌های فعال – و آن‌ها  را تا ماه نوامبر سر جایشان پا برجا نگه دارند، شانس خوبی برای راهیابی به کاخ سفید خواهند داشت.