همزمان با ماه رمضان، بهای مواد خوراکی در سراسر افغانستان افزایش یافته است. ساکنان شهرهای کابل، جوزجان و مزارشریف در گفتگو با ایندیپندنت فارسی گفتند که بهای مواد خوراکی به صورت ناگهانی و صبح روز دوشنبه، اول ماه ماه رمضان، تا ۵۰ درصد افزایش یافته است و بسیاری از خانواده‌ها به دلیل فقر و بیکاری گسترده، توان خرید ندارند.
محمد رسول، معلم در شهر شبرغان مرکز جوزجان، گفت بدون اینکه تغییری در وضعیت واردات و صادرات مواد غذایی اعمال شود و یا بازار ارز دچار نوسان شود، بازرگانان و مغازه‌داران براساس سنتی که در افغانستان رایج شده است، هرساله، بهای مواد غذایی را در ماه رمضان افزایش می‌دهند. محمد رسول گفت، در بازار جوزجان، بهای مواد غذایی در روزهای یکشنبه و دوشنبه تا ۵۰ درصد تفاوت کرده است. این شهروند اهل شبرغان افزود: «یک کیلو اسفناج روز یکشنبه، ۲۰ افغانی بود، اما روز دوشنبه به ۴۰ افغانی افزایش یافت. همچنین قیمت برنج، گوشت مرغ، روغن و دیگر مواد غذایی از ۲۰ تا ۵۰ درصد افزایش یافته است.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
جمعه خان، مغازه‌دار در منطقه سرکاریز شهر کابل گفت که شرکت‌های وارد کننده مواد غذایی از کشورهای آسیای مرکزی، پاکستان و ایران، بهای مواد را در در آستانه ماه رمضان به بهانه‌های مختلف از جمله افزایش خدمات، کاهش نیروی کار و کمبود اقلام وارداتی افزایش می‌دهند و به همین دلیل مغازه‌داران نیز برای کسب درآمد بهای مواد را افزایش می‌دهند.
جمعه خان افزود که بیشترین موادی که بهای آن در ماه رمضان افزایش می‌یابد، مواد وارداتی از کشورهای همسایه است.
روز دوشنبه، ملا محمدحسن آخند، نخست‌وزیر رژیم طالبان از نهادهای این گروه خواست که مانع افزایش بهای مواد خوراکی شوند. در پیام ملا حسن آخند آمده است که اگر کسی بدون دلیل به افزایش بهای مواد خوراکی دست زد، علیه او اقداماتی صورت بگیرد، اما در دو روز نخست ماه رمضان، طالبان اقدامی در زمینه بررسی بهای مواد غذایی و کنترل قیمت‌ها در بازار نکرده‌اند.
با سلطه طالبان بر افغانستان، ضمن کاهش بهای ارز افغانی در مقابل دلار، براساس آمار منتشر شده از سوی سازمان ملل متحد، شمار نیازمندان به کمک در افغانستان از ۱۸ میلیون نفر به ۳۲ میلیون نفر افزایش یافت. همچنین سازمان بین‌المللی کار در سال ۲۰۲۲ گزارش داد که با فروپاشی دولت جمهوری، بیش از ۵۰۰ هزار شغل در افغانستان از دست رفت و بیشتر افراد بیکار شده به جمع نیازمندان به کمک‌های بشردوستانه پیوستند.
