حسن عباسی، فرمانده سابق سپاه پاسداران، در آخرین اظهارنظر خود مدعی شد که سپاه با گروگان گرفتن «جیسون رضائیان»، توانسته است یک میلیارد و هفتصد میلیون دلار از آمریکا پول بگیرد. او در ادامه پیشنهاد کرد که ایران می‌تواند با گروگانگیری اتباع آمریکایی، میلیاردها دلار درآمدزایی ایجاد کند. او همچنین به این نکته اشاره کرد که گویا دولت جمهوری اسلامی در ازای خونبهای قاسم سلیمانی، سه میلیارد دلار پول دریافت کرده است. عباسی که ریاست «اندیشکده یقین» را برعهده دارد، منافع چنین اقداماتی را بیش از «برجام» ارزیابی کرد و به دولت پیشنهاد کرد که به جای پیگیری برجام، چنین روش‌هایی را در پیش گیرد. او معتقد است که جمهوری اسلامی ایران با این اقدامات، می‌تواند سالی ۵۲ میلیارد دلار درآمد داشته باشد.

این اظهار نظر عباسی که ترجمه آن در اختیار رسانه‌ها و جوامع خارج از ایران قرار گرفته است، در افکار عمومی بین‌المللی بازتاب سنگینی داشت. در برخی منابع، از او با عنوان «استراتژیست سپاه» یاد شده است. 

 پس از انتشار سخنان حسن عباسی در فضای رسانه‌ای بین المللی، مصطفی تاجزاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، بیان آن سخنان را اقدامی مغایر با امنیت ملی دانست. او با بازنشر بخش‌هایی از سخنان عباسی گفت: «نمی‌توانم حسن عباسی را به وابستگی به سرویس‌های اطلاعاتی بیگانه متهم کنم، اما می‌توانم مستدلا ثابت کنم که بعد از اقدام تروریستی اخیر دولت آمریکا، سخن هیچ مزدوری نمی‌توانست به اندازه سخنرانی وی، جمهوری اسلامی را در موضع اتهام قرار دهد و به ترامپ و ناتانیاهو یاری رساند.»

سخنان جنجالی عباسی تنها حوزه سیاست خارجی را هدف قرار نمی‌دهد. او که پیش‌تر به دلیل شکایت وزارت اطلاعات، مدتی را در زندان سپری کرده بود، با رویکرد ترویج خشونت، در گفته‌هایی دیگر، صراحتا مصطفی تاجزاده را به قتل تهدید می‌کند. او همچنین در بخش دیگری از سخنانش، محمد خاتمی و حسن روحانی، روسای جمهوری اسبق و کنونی ایران، را نیز به ترور و حذف فیزیکی تهدید می‌کند. سخنان خشونت‌بار عباسی به همین موارد ختم نمی‌شود. وی در دوران اعتراضات آبان ماه گذشته که بنا به برخی گزارش‌ها به کشته شدن دست کم ۱۵۰۰ نفر منجر شد، ریخته شدن خون معترضان را به «حجامت نظام» تعبیر کرد.

در این میان، یکی از موضوعات مهم و قابل توجه، مخاطبان حسن عباسی هستند.  اکثر مخاطبان او را اعضای بسیج و طیف مشهور به «ارزشی» تشکیل می‌دهند که پیش‌تر، مجوز «آتش به اختیاری» را از رهبر جمهوری اسلامی ایران دریافت کرده‌اند. همین امر، می‌تواند خطر چنین سخنان خشونت‌باری را آشکار کند. در دهه هفتاد، این قبیل تفکرات نهایتا منتج به قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای شد. آتش به اختیارانی که هیچ محدودیت قضایی و قانونی برای خود قایل نبودند، تحت تاثیر و تهییج افرادی مانند عباسی، دست به آن اعمال زدند. اما پس از گذشت دو دهه از آن دوران، به نظر می‌رسد که طیف تندروتر نظام که هزینه‌های انسانی و اعتباری فراوانی برای حکومت جمهوری اسلامی و مردم ایران ایجاد کرد، مجددا دست به کار شده است. در پی اعتراضات آبان‌ما، فضای کشور به شدت امنیتی شده است و در کنار تنش‌های دیگر، امکان حضور و فعالیت گروه‌های تندرو را نیز بیش از پیش فراهم کرده است. بخش بزرگی از فضای رسانه‌ای کشور نیز در دستان همین افراد قرار دارد و در آن چارچوب، شست‌وشوی مغزی حامیان این تفکرات، با قدرت بیشتری ادامه می‌یابد. 

به هر روی، چنان که پیش‌تر نیز اشاره شد، حسن عباسی در حال حاضر ریاست «اندیشکده یقین» را برعهده دارد که در واقع پوششی است برای منابع مالی فعالیت‌های این قبیل افراد. رفتارهای هیجانی و سخنان تند عباسی، تداعی‌گر  «کمیته مجازات» است که در روایت «هزاردستان» دیده‌ایم. اعضای آن «کمیته»، بدون مسئولیت در قبال قانون، رسما به صورت آتش به اختیار حکم صادر می‌کردند و اجرا می‌کردند، و امثال عباسی و حامیان او نیز دقیقا همان روش را پیش می‌برند.

 به‌رغم آن که عباسی حامیان پرنفوذی در سطح حکومت  جمهوری اسلامی ایران داشته است و دارد، اما در سال ۹۷، با شکایت معاونت حقوقی دولت روحانی، به جرم نشر اکاذیب و توهین به مسئولان، به هفت ماه زندان محکوم شد. آن حکم البته هیچ گاه اجرایی نشد، و پس از آن، وزارت اطلاعات مجددا از او شکایت کرد. در شکوائیه علیه حسن عباسی، به سخنان او در مورد انتساب وبسایت «آمدنیوز» به وزیر اطلاعات ارجاع شده بود. در پی آن شکایت مجدد، عباسی به زندان رفت، اما به گفته وکیل وی، پس از طی یک سوم مدت از محکومیت خود، به صورت تعلیقی آزاد شد.

اکنون به نظر می‌رسد که عباسی پس از آزادی از زندان و عدم برخورد جدی قوه قضاییه، احساس امنیت قضایی می‌کند. از این رو، این بار بدون ترس و از تریبون‌های دولتی، حوزه امنیت ملی کشور را هدف می‌گیرد و سران حکومت را به قتل تهدید می‌کند. اگر هر کس دیگری جز او بود، با اتهام اقدام علیه امنیت ملی با برخوردی شدید مواجه می‌شد. اما حسن عباسی که پیشینه‌ای سپاهی دارد، بعید است دچار بحران خاصی شود.

مسئله‌ای که در مورد عباسی قابل توجه است، شهوت شهرت در اوست. او مشتاقانه از هر تریبونی که به دست می‌آورد، به بیان سخنان جنجالی و تند می‌پردازد تا بتواند توجه عمومی را به خود معطوف کند. به همین دلیل، هیچ خط و مرزی برای خود قایل نیست. او در برخی مصاحبه‌ها، حتی منتظر تملق مجری نیز نمی‌ماند و با خودستایی، خود را «پرکارترین و مشهورترین استراتژیست» معرفی می‌کند.