خواسته جمهوری اسلامی برای «نابودی اسرائیل» بر کسی پوشیده نیست و مقام‌های جمهوری اسلامی بارها به این موضوع آشکارا اشاره کرده‌اند. اما این مسئله سوال‌هایی در زمینه ظرفیت نظامی، زرادخانه تسلیحاتی و میزان مهارت تاکتیکی دو کشور برمی‌انگیزد.
کریس آزبورن، مدیر واریر میون (Warrior Maven)، مرکز مدرن‌سازی ارتش، در مقاله‌ای به مقایسه توان نظامی ایران و اسرائیل در صورت بروز جنگ می‌پردازد.
ظرفیت نیروی هوایی اسرائیل و جمهوری اسلامی
اولین سوالی که مطرح است برمی‌گردد به امکان و دسترسی جغرافیایی هر کشور در حمله به طرف مقابل. در حالی که ایران شماری از جنگنده‌های قدیمی و سریع اف-۱۴ تام‌کت را در اختیار دارد، مشخص نیست در چه شرایطی نگهداری و تعمیر شده‌اند و احتمال دارد جمهوری اسلامی در مقابل جت‌های جنگنده اسرائیل آسیب‌پذیر باشد.
اسرائیل ناوگانی از نسل پنجم هواپیماهای رادارگریز از جمله اف‌ـ۳۵آی ادیر، دارد که احتمالا به این کشور امکان می‌دهد برتری هوایی داشته باشد و از سامانه‌های پدافند هوایی ایران بگریزد. ایران شماری سامانه پدافندی ساخت روسیه در اختیار دارد اما به‌هیچ‌وجه مشخص نیست قادر به شناسایی و انهدام جنگنده‌های اف-۳۵آی اسرائیل باشند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
از نظر تعداد جت‌های جنگنده نیز اسرائیل موقعیت بهتری دارد و بنا بر گزارش جدید گلوبال فایر پاور، ایران ۱۶۰ هواپیما و اسرائیل ۲۴۱ هواپیما در اختیار دارد.
برتری فناوری و تجهیزات اسرائیل پیشروی نیروهای جمهوری اسلامی در حمله زمینی را دشوار می‌کند. نیروهای زمینی جمهوری اسلامی برای دسترسی به اسرائیل باید از ترکیه یا عراق یا خلیج فارس عبور کنند؛ در تمام این سناریوها، پیشروی نیروهای جمهوری اسلامی به‌سادگی قابل مشاهده و در معرض حمله هوایی اسرائیل خواهد بود.
بنابراین، سوای چشم‌انداز نگران‌کننده دسترسی جمهوری اسلامی به تسلیحات هسته‌ای، به نظر نمی‌رسد حمله‌اش به اسرائیل موفقیت‌آمیز باشد.
نیروی زمینی جمهوری اسلامی
در حالی که دست‌کم روی کاغذ به نظر می‌رسد که جمهوری اسلامی نیروی زمینی بزرگ‌تری دارد، اما وقتی بحث تانک و خودروهای زرهی پیش بیاید، با اسرائیل برابری نمی‌کند.
بر اساس ارزیابی نظامی گلوبال فایر پاور در سال ۲۰۲۳، ایران ۴۰۷۱ تانک و اسرائیل ۲۲۰۰ تانک دارد اما دارا بودن ۲۰۰۰ تانک بیشتر برتری نظامی را تضمین نمی‌کند، به‌خصوص وقتی تانک‌های طرف مقابل مجهز به ابزارهای حسگر، تسلیحاتی، محاسبه و هدفگیری برتر باشند. این موضوع با مقایسه کوتاه تانک‌های مرکاوای اسرائیل و تانک‌های تی-۷۲ به‌روز‌رسانی‌شده دوره اتحاد جماهیر شوروی ایران به‌خوبی مشهود است.
جمهوری اسلامی حدود ۴۰۰ هزار نیرو بیشتر از اسرائیل دارد. اما اگر جمهوری اسلامی قادر به حمله زمینی نباشد و از لحاظ تسلیحات و فناوری پایین‌تر از طرف مقابل باشد، بعید است این تفاوت عاملی تعیین‌کننده باشد.
زرادخانه جمهوری اسلامی
بر اساس ارزیابی گلوبال فایر پاور در سال ۲۰۲۱، ایران ۸۵۰۰ خودرو زرهی و اسرائیل ۷۰۰۰ خودرو زرهی در اختیار دارد.
در این‌جا هم بحث ظرفیت و برتری فناوری مطرح است. علاوه بر این، بدون تانک‌هایی که بتوانند سنگرها یا موانع دفاعی اسرائیل را در هم بشکنند، بعید است پیشروی نیروهای جمهوری اسلامی موفقیت‌آمیز باشد.
ایران توپخانه و سامانه‌های راکت‌انداز چندگانه بیشتری نسبت به اسرائیل دارد. اما هم توپخانه و هم این سامانه‌های راکت‌انداز با برد ۷۰ تا ۸۰ کیلومتر باید نزدیک مرزهای اسرائیل مستقر شوند تا قادر به حمله باشند.
آیا نیروی دریایی تعیین‌کننده است؟
نه جمهوری اسلامی و نه اسرائیل حضور دریایی پررنگی ندارند. اما جمهوری اسلامی نشان داده است که می‌تواند با قایق‌های کوچک حمله کند و به گزارش گلوبال فایر پاور، ۱۹ زیردریایی دارد، در مقایسه با اسرائیل که ۵ زیردریایی دارد.
البته، امکان استفاده جمهوری اسلامی از زیردریایی‌ها بستگی به نوع موشک‌های کروز و تسلیحات حمله زمینی دارد.
