نیکلا ژسکیر، طراح ارشد خانه مد لویی ویتون، برای نمایش مجموعه بهار و تابستان ۲۰۲۴ که روز دوشنبه، ۲ اکتبر در خلال هفته مد پاریس برگزار شد، ساختمان جدید اما نیمه‌کاره‌ این نشان تجاری را در خیابان مشهور شانزه‌لیزه پاریس را به رنگ نارنجی معروف این خانه مد درآورد تا تازه‌ترین مدل‌هایش را به نمایش بگذارد.

البته برای این ساختمان شاید «جدید» صفت مناسبی نباشد. این ساختمان که در سال‌های اخیر بیشتر بانک بود، سال ۱۹۰۰ به عنوان هتلی برای اقامت مهمانان بین‌المللی که از «نمایشگاه پاریس» بازدید می‌کردند، ساخته شد.

هتل‌های «گرند اند پتی پَله» (Grand and Petit Palais) و «گر دورسی» (Gare D’Orsay) (بعدها موزه دورسی)، همگی برای یک مناسبت ساخته شده‌اند. ووگ به نقل از ژسکیر در پیش‌نمایش نوشت که [این فضا] از لحاظ زمانی با داستان لویی ویتون هماهنگ است.

اما لویی ویتون و این ساختمان کهن فقط به لحاظ زمانی با یکدیگر همسو نیستند. همان‌طور که هرکس به‌تازگی از کنار ساختمان عبور کرده باشد، با دیدن داربست‌های آن که طوری تزیین شده‌اند تا شبیه چمدان‌ صندوقی لویی ویتون‌ باشند، می‌داند، مفهوم سفر در تاروپود این خانه بافته شده است.

ژسکیر که از عشاق سفر است‌ــ او در مورد «تجربه رازآلود» اقامت در هتل صحبت کرد‌ــ چالش‌های آن را درک می‌کند. او گفت: «لویی ویتون یک مارک لوکس اما کاربردی است و خدماتی برای سفر بهتر ارائه می‌کند. تحرک در لباس بسیار مهم است.»

او چند ماه پیش در نمایش مجموعه ساحلی‌اش در ایزولا بلا ایتالیا، در مورد «پری‌ دریایی‌های دریاچه که به چیز دیگری تبدیل می‌شوند» داستان می‌گفت؛ بنابراین شنیدن صحبت‌های او در مورد چیزی پیش‌پا افتاده به اندازه چمدان بستن عجیب بود.

البته در محل نمایش که جیمز چینلوند، طراح صحنه آمریکایی، آن را ساخته بود تا شبیه فضای داخل یک بالن هوای گرم باشد، چیز مبهمی وجود نداشت. تولید لباس‌های روزمره شیوه کار ژسکیر نیست. در واقع در لباس‌هایی که او برای لویی ویتون طراحی می‌کند، بیشتر از صنایع دستی فاخر استفاده می‌شود با این حال لباس‌های این مجموعه تا حد امکان سبک طراحی شده بودند.

اولین دامن‌هایی که روی صحنه آمدند، از لایه‌های موسلین (پارچه‌ای نخی با بافت آزاد) و چارموز (نوعی بافت ساتن) بودند و با کت‌های چرمی خلبانی و بلوزهای ابریشمی هماهنگ شده بودند که حسی مشابه داشتند. اضافه کردن یک کمربند چرمی آویزان برجسته سبکی بود که ژسکیر قبلا هرگز آن را امتحان نکرده بود و احتمالا یکی از مدهای جدید خواهد بود.

موارد دیگری نیز در این مجموعه شاخص بودند. تاپ‌های کرست‌دار دکولته بند‌دار که سرشانه‌های آویزانی داشتند و آتلیه «کمیاب و خاص» (Atelier Rare et Exceptionnel) آن‌ها را سفارشی برای ویتون و با شلوارهای راسته فاق بلند و کمربندهای آویزان طراحی کرده بود.

پیراهنی که مانند بادبانی بود که زیر دنباله دامن ساده سیاه و سفید آن خط آ (A) قرار داشت و یک کت پر دکمه گشاد که با جوراب شلواری سفید هماهنگ شده بود.

در پایان نیز تعدادی ژاکت نمایش داده شدند که جلوه اصلی‌ آن‌ها از نزدیک بیشتر هویدا بود. به نظر می‌رسید آ‌ن‌ها از پارچه بوکله تویید تهیه شده باشند اما در واقع جنسی ظریف‌تر داشتند و با برش‌های لیزری کمی بافت ژولیده پیدا کرده بودند.