مطالعه‌ای هشدار می‌دهد جوانانی که شب‌ها خروپف می‌کنند، با افزایش سن در معرض خطر سکته مغزی و ابتلا به بیماری قلبی قرار می‌گیرند.
به گفته پزشکان، خروپف بزرگسالان زیر ۵۰ سال باید «زنگ خطر» تلقی شود. این مطالعه نشان داد جوانانی که خروپف می‌کنند، ۶۰ درصد بیشتر احتمال دارد در دوران میانسالی سکته مغزی کنند و احتمال ابتلا به اختلال ریتم قلب در آن‌ها پنج برابر بیشتر است.
پژوهشگران این یافته‌ها را در نشست انجمن قلب و عروق اروپا در آمستردام ارائه کردند.
آن‌ها داده‌های ۷۶۶ هزار بزرگسال آمریکایی در سنین بین ۲۰ تا ۵۰ سال را بررسی کردند؛ از جمله هفت هزار و ۵۰۰ نفر را که به آپنه انسدادی خواب مبتلا بودند؛ وضعیتی که در زمان خواب باعث وقفه در تنفس طبیعی می‌شود. این [وضعیت] به خروپف بلند منجر می‌شود و خواب را مختل می‌کند، چون مبتلایان با تقلا برای نفس کشیدن از خواب می‌پرند.
این مطالعه نشان داد در طول دوره پیگیری ۱۰ ساله، بیماران مبتلا به آپنه خواب ۶۰ درصد بیشتر از افرادی که به طور مکرر خروپف نمی‌کردند، در معرض سکته مغزی قرار داشتند.
احتمال ابتلای آن‌ها به فیبریلاسیون دهلیزی نیز پنج برابر بیشتر بود؛ یک بیماری قلبی که باعث ضربان نامنظم و اغلب با سرعت غیرطبیعی می‌شود. نشانه‌های فیبریلاسیون دهلیزی تپش قلب، سرگیجه و تنگی نفس است.
پروفسور سانجیو نارایان، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه استنفورد، می‌گوید: «آپنه خواب بسیار رایج است اما آن را نادیده می‌گیریم چون فکر می‌کنیم مهم نیست یا یک دردسر عادی است.»
«تا به حال کسی واقعا میزان خطر ابتلا به بیماری قلبی را نشان نداده است. این چیزی بود که باعث تعجبمان شد.»
او افزود که در این مطالعه «افراد نسبتا جوان» بررسی شدند که ممکن است ندانند در معرض خطرند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
«اگر سکته کرده بودند، خانواده‌های جوانشان متلاشی می‌شد. این امر آن‌ها را از محیط کار دور می‌کرد. زندگی ۴۰ سال آینده آن‌ها نابود می‌شد.»
پیشنهاد پژوهشگران این است که پزشکان عمومی باید دائم از بیمار بپرسند آیا خروپف می‌کند یا خیر و بر آن مثل یک «زنگ خطر» برای سلامتی قلب تاکید کنند که نشان می‌دهد به آزمایش یا داروی بیشتر نیاز دارند.
آپنه انسدادی خواب نسبتا شایع است و پیش‌بینی می‌شود که ۱.۵ میلیون بزرگسال در بریتانیا با آن مواجه‌اند. با این حال، به گفته بنیاد ریه بریتانیا، تا ۸۵ درصد مبتلایان تشخیص داده نمی‌شوند و درمان نمی‌شوند.
مردان مسن و دارای اضافه وزن بیشتر در معرض ابتلا به آپنه خواب‌اند. وقفه در تنفس طبیعی به کاهش اکسیژن خون و فشار بر قلب و عروق خونی منجر می‌شود.
پروفسور نارایان توضیح داد: «وقتی نفس بالا نمی‌آید، فشار در ریه‌ها بالا می‌رود تا جایی که درنهایت، با نفس‌نفس زدن از خواب می‌پرید. این وضعیت بر قلب فشار وارد می‌کند که باعث کشش در حفره‌های قلب می‌شود و به فیبریلاسیون دهلیزی می‌انجامد.»
«نظریه دیگر می‌تواند این باشد که سطح اکسیژن خون به مدت ده‌ها ثانیه کاهش می‌یابد و این به قلب فشار می‌آورد.»
آپنه خواب را می‌توان با استفاده از دستگاه سی‌پپ (CPAP) درمان کرد؛ این دستگاه هوا را درون ماسکی که بیمار هنگام خواب روی دهان و بینی می‌گذارد، پمپاژ می‌کند.
سازمان ملی خدمات سلامت (ان‌اچ‌اس) توصیه می‌کند تغییراتی در سبک زندگی مانند کاهش وزن، در صورت داشتن اضافه وزن، و ورزش منظم می‌تواند در بهبود نشانه‌ها موثر باشد. خوابیدن به پهلو نیز برای تسکین آپنه مفید است.
© The Independent
