دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) روز سه‌شنبه ۲۸ تیر (۱۸ ژوئیه) اعلام کرد که شمار افرادی که به کمک و خدمات در برابر خشونت مبتنی بر جنسیت در افغانستان نیاز دارند، ۲۵ درصد در مقایسه با سال قبل افزایش یافته است.   

این نهاد در حساب توییتر خود نوشت که شمار نیازمندان به کمک در سال گذشته ۱۰.۱ میلیون نفر بوده است، اما از دسامبر سال گذشته تا ماه مه امسال به ۱۳.۱ میلیون نفر رسیده است.   

اوچا گفت که ممنوعیت و سایر محدودیت‌ها بر مشارکت زنان در زندگی و جامعه باعث افزایش خشونت‌ها شده است.  

حکومت طالبان با تشدید سیاست‌های «زن‌ستیزانه» بسیاری از زنان را از کار و آموزش محروم کرده‌اند و روز به روز محدودیت‌های طالبان بر زنان افزایش پیدا می‌کند. منع فعالیت زنان در آرایشگاه‌ها از آخرین مورد محدودیت‌ها بر کار زنان در افغانستان شمرده می‌شود.  

از سویی هم منابع مردمی در استان هرات در غرب افغانستان گفتند که نیروهای امر به معروف و نهی از منکر طالبان زنان و دختران بدون همراه را از وسایط نقلیه شهری پایین می‌‌کشند و به آنها اجازه تردد در سطح شهر نمی‌دهند.    

خالده ۲۵ سال دارد و ساکن استان هرات است. او به ایندیپندنت فارسی گفت که طالبان هفته گذشته او را هنگام رفتن برای خرید پوشاک از موتور سه چرخ پایین کشیدند و هشدار دادند که بدون داشتن محرم شرعی از خانه بیرون نرود.

او مجبور شده بیش از چهار کیلومتر راه را با پای پیاده تا خانه طی کند.   

او گفت: «هر روز که از عمر حکومت طالبان می‌گذرد، سختی‌ها برای ما زنان بیشتر می‌شود. طالبان حق کار، آموزش، رفتن به تفریحگاه‌ها و حالا تردد در شهر را گرفتند. روز به روز طالبان زندگی را بر ما زنان سخت‌تر می‌کنند.»   

خالده هیچ امیدی برای حمایت جامعه جهانی از زنان افغانستان ندارد و می‌گوید که «جهان تنها به رنج و درد زنان نگاه می‌کند، اما هیچ  فشار بر طالبان وارد نمی‌کند».  

طالبان ادعا می‌کنند که حکومت اسلامی را در افغانستان اجرا می‌کنند، اما زنان می‌گویند که در هیچ کشور اسلامی فشار بر زنان به اندازه حکومت طالبان نیست و آنها فکر می‌کنند که ارزش‌های ۱۴۰۰ سال پیش در جامعه کنونی قابل تطبیق است.   

از ترس و اختناق حکومت طالبان، شمار زیادی از خانواده‌ها افغانستان را ترک کرده‌اند و بسیاری‌ها هم به فکر فرار از زیر سلطه‌ طالبان‌اند.