بر اساس آمار تازه سازمان ملل متحد، تعداد خانواده‌هایی در افغانستان که نمی‌توانند به آب آشامیدنی بهداشتی دسترسی یابند، از سال گذشته بیشتر شده است. دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد (OCHA) می‌گوید که تغییرات اقلیمی، دسترسی به آب آشامیدنی را در افغانستان کاهش داده است. این نهاد سازمان ملل یکشنبه، ۱۴ مه (۲۴ اردیبهشت)، در توییتی نوشت که شمار خانوارهایی که در افغانستان نمی‌توانند به آب آشامیدنی دسترسی یابند، در قیاس با سال گذشته، افزایش یافته و به ۶۰ درصد جمعیت رسیده است. اوچا خاطرنشان کرد این رقم سال گذشته حدود ۴۸ درصد بود. 

افزون بر این، اوچا می‌گوید که تغییرات اقلیمی دسترسی به آب را در سراسر افغانستان کاهش داده است و در حال حاضر شمار چشمگیری از خانوارها در این کشور برای دسترسی به آب آشامیدنی سالم با چالش‌های اساسی مواجه‌اند. به گفته اوچا، دسترسی نداشتن به آب آشامیدنی در روستا‌های افغانستان، آشکارتر از شهر‌ها است. اوچا همچنین تاکید می‌کند که برای مقابله با چالش‌های دسترسی به آب و نیز مدیریت فاضلاب در افغانستان، به بودجه‌ای حدود ۴۸۰ میلیون دلار در ۲۰۲۳ نیاز است. 

سازمان ملل می‌گوید علاوه بر چالش‌های اقتصادی و امنیتی، تغییرات اقلیمی و بلایای طبیعی، زلزله، سیلاب، بهمن، رانش زمین و خشکسالی، نیز تاثیرات منفی شدیدی بر زندگی مردم افغانستان گذاشته است. 

در حال حاضر افغانستان بیشتر با چالش مدیریت منابع آب دست‌و‌پنجه نرم می‌کند تا کمبود آب. بر اساس داده‌های «شاخص فالکن مارک» (شاخص دسترسی به آب تجدیدپذیر و مبتنی بر سرانه دسترسی افراد به آب)، افغانستان در حال حاضر با کمبود آب مواجه نیست، زیرا بنا به این شاخص، اگر سرانه دسترسی به آب معادل ۱۷۰۰ متر مکعب یا کمتر از آن باشد، کمبود آب تلقی می‌شود. اما در حال حاضر، سرانه دسترسی به آب در افغانستان ۲۷۷۵ مترمکعب است و در قیاس با تمام همسایه‌های خود، از این نظر وضعیت بهتری دارد. اما نزدیک به نیم‌ قرن جنگ، زیرساخت‌های متعددی، از جمله زیرساخت‌های آبی، را در این کشور تخریب کرده است. 

بر اساس بررسی‌ها، منابع آب سلسله‌کوه‌های هندوکش و همالیا در افغانستان، تا ۲۰۵۰ مشکل کمبود آب را در افغانستان حل می‌کنند. آب‌های جاری از این کوه‌ها پنج دریاچه مهم افغانستان را سیراب می‌کند. اما این دریاچه‌های آب شیرین نتوانسته‌اند زمینه دسترسی شهروندان را به آب آشامیدنی سالم فراهم کنند. بنا به گزارش‌ها، افغانستان کمتر از ۱۰ درصد ظرفیت آبی خود را به مصارف بشری می‌رساند و بقیه آب‌ها هدر می‌رود. مدیریت نادرست منابع آبی باعث شده است که حتی شهر‌های مدرن افغانستان، مانند کابل و هرات، با معضل دسترسی به آب آشامیدنی رو‌به‌رو شوند. بیشترین مصرف مردم افغانستان از سفره‌های زیرزمینی آب است؛ بی‌اینکه برای بازپروری این منابع تلاش شود. در حالیکه میانگین بارش باران در ایران، همسایه شرقی افغانستان، ۱۷۱ میلیمتر است، در افغانستان این میانگین به ۳۲۵ میلیمتر می‌رسد. افغانستان به دلیل بهره‌برداری نامناسب از منابع آب رودخانه‌ای، دچار بحران مدیریت، فقدان سازه‌های آبی، توزیع نامتوازن منابع آب و بحران خدمات شهری است. فقدان لوله‌کشی آب در شهر پرجمعیتی چون کابل با وجود گذشتن سه رودخانه از آن، مشکل مدیریتی و سرمایه‌گذاری است، نه ضرورتا بحران کمبود آب. به همین دلیل، در کنار آوارگان اقتصادی، اینک معضل آوارگان تغییرات اقلیمی نیز به مهاجران داخلی افغانستان افزوده شده است.