سازمان «اتحادیه ملی برای دموکراسی در ایران» (نوفدی) در روز دوشنبه، ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ (۱۳ مارس)، نشستی برگزار کرد با عنوان «حمایت حداکثری؛ راه سوم در سیاست ایران».

این نشست با حضور چند چهره‌ مخالف جمهوری اسلامی و به زبان انگلیسی برگزار شد.

در نخستین پنلِ این نشست نوید محبی، از اعضای نوفدی، بهنام طالب‌لو، عضو ارشد «بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها» و بریان کاتولیس، از اعضای اتاق فکر «موسسه خاورمیانه»، حضور داشتند.

شاهزاده رضا پهلوی نیز جزو مدعوین نشست «حمایت حداکثری» بود که به‌عنوان سخنران افتخاری این مراسم به بیان دیدگاه‌ها و نظراتش در مورد نحوه گذارِ مسالمت‌آمیز از نظام جمهوری اسلامی و همچنین سازوکارهای مربوط به بازسازی ایران، پرداخت.

در دومین پنل این نشست نیز دریا صفایی، نماینده پارلمان بلژیک، و علی احساسی، نماینده مجلس کانادا و از اعضای کمیته روابط خارجی این مجلس، حضور داشتند که، ضمن بیان نظراتشان، به پرسش‌های کریم سجادپور، مجری پنل دوم، و برخی خبرنگاران و افراد حاضر در این نشست پاسخ دادند.

شاهزاده رضا پهلوی: مردم ایران به ارزش‌های جهان جدید باور دارند

شاهزاده رضا پهلوی، به‌عنوان شناخته شده‌ترین مهمان این نشست، سخنان خود را با اشاره به ماهیتِ نظام جمهوری اسلامی آغاز کرد و گفت این نظام «ابلیسی است» که هم مردم ایران آن را به‌خوبی می‌شناسند و هم جامعه بین‌المللی. با این‌حال او در ادامه توضیح داد چالش پیشِ رو این است که پس از جمهوری اسلامی چه اتفاقی برای ایران رخ خواهد داد؟

از این‌ منظر شاهزاده رضا پهلوی تمرکز سخنانش را بر چگونگی گذار مسالمت‌آمیز از نظام جمهوری اسلامی اختصاص داد و تاکید کرد موفقیت‌های جامعه ایرانیان خارج از کشور، که بخش زیادی از آنها در کشورهای غربی زندگی می‌کنند و ارزش‌های جهان جدید را پذیرفته‌اند، ضمانتی خواهد بود برای رفع این نگرانی که پس از سقوط حکومت اسلامگرای ایران، همین افراد می‌توانند زمام امور را در دست بگیرند.

او همچنین گفت اگر کشورهای غربی به خیزش‌های مردمی در ایران دقت کنند، متوجه خواهند شد جوانان داخل ایران دارند جانشان را در مسیر به‌دست آوردن «آزادی‌هایی» از دست می‌دهند که شهروندهای ساکن کشورهای غربی در حال «بهره بردن» از چنان آزادی‌هایی هستند.

شاهزاده رضا پهلوی تاکید کرد ارزش‌هایی که مردم ایران به آن باور دارند، و در هماهنگی با ارزش‌های جهان آزاد است، می‌تواند شک‌وشبهه‌های کشورهای غربی را برطرف کند چون، به باور او، اصلی‌ترین عامل و «ابزار» تغییرات سیاسی در ایران، مردم این کشوراند.

او سخنانش را با پاسخ به این پرسش که چرا سیاست «حمایت حداکثری» از مردم ایران اهمیت دارد؟، ادامه داد و گفت مبارزه با نظام جمهوری اسلامی ایران، که «یک حکومت سرکوبگر» به‌حساب می‌آید، نیازمند «اضافه شدن عناصری دیگر» به این مبارزه است.

شاهزاده رضا پهلوی تاکید کرد در حال حاضر جامعه جهانی این حقیقت را می‌داند که نظام جمهوری اسلامی «بخشی از مشکل» است، اما مردم ایران بخشی از «راه‌حل» هستند.

به‌گفته شاهزاده رضا پهلوی نشست «حمایت حداکثری»، یکی دیگر از ویژگی‌های بنیادین نظام جمهوری اسلامی ایران این است که هیچ‌گونه اقدامی در راستای منافع ملی ایران و مردم آن انجام نمی‌دهد و تنها «ایدئولوژی» خود را به خارج از مرزهای ایران صادر می‌کند.

شاهزاده رضا پهلوی در ادامه این بخش از سخنانش گفت اینکه تجریه تغییر حکومت در دیگر کشورهای خاورمیانه، مثل موردِ عراق، تبعاتی منفی در پی داشته به این معنا نیست که با تغییر حکومت در ایران نیز همان تبعات منفی تکرار شود.

او گفت در ۴۴ سال گذشته زندگی سیاسی خود را صرف تشکیل مجلس موسسان در ایران کرده است؛ مجلسی که به‌گفته او باید در یک شرایط دموکراتیک و بر مبنای آرای عمومی تشکیل شود. از این‌رو، شاهزاده رضا پهلوی گفت وظیفه کسانی چون او، که به دموکراسی و ارزش‌هایش پایبند هستند، حصول اطمینان از این امر است که مردم ایران از حق داشتن یک حکومت دموکراتیک محروم نشوند؛ وظیفه‌ای که به‌قول او، برای آنکه به سر منزل مقصود برسد به کمک جامعه جهانی نیاز دارد.

او همچنین گفت در ملاقات‌هایش با مقام‌های سیاسی آمریکایی و اروپایی همواره تاکید داشته باید مسائل مربوط به ایران را فارغ از خط‌کشی‌های سیاسی و حزبی ارزیابی کنند؛ درست همان‌گونه که با موضوعات مربوط به اسرائیل فراحزبی برخورد می‌شود.

از نظر شاهزاده رضا پهلوی یکی دیگر از موضوعاتی که نه تنها دغدغه لایه‌های وسیعی از مردم ایران به‌شمار می‌آید بلکه ذهن سیاستمداران کشورهای غربی را هم به‌ خود مشغول کرده، امری مهم است که او از آن با عنوان «نقشه راه بازسازیِ ایران» یاد کرد.

اما بخشی از سخنان شاهزاده رضا پهلوی به اهمیت تروریستی اعلام شدن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اختصاص داشت. او در این بخش گفت تروریستی اعلام شدن سپاه تنها به دلیل آن نیست که جمهوری اسلامی از این سازمان عقیدتی – نظامی برای سرکوب مردم ایران و صدور بحران به خارج‌ از مرزهای کشور استفاده می‌کند، بلکه تحقق این امر می‌تواند در ریزش نیروهای وفادار به نظام جمهوری اسلامی نیز تاثیرگذار باشد.

به‌گفته او تروریستی اعلام شدن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عنصری مهم در مسیر مبارزه بدون خشونت و گذار مسالمت‌آمیز از جمهوری اسلامی ایران به‌حساب می‌آید.

از این منظر، او بار دیگر تاکید کرد مخالف‌های نظام جمهوری اسلامی باید این امکان را به اعضای سپاه پاسداران بدهند تا پس از سقوط حکومت اسلامگرای ایران، آینده‌ای برای خود متصور باشند و از این طریق ریزش وسیع نیروهای وفادار به حکومت تسریع شود.

شاهزاده رضا پهلوی در بخش پایانی سخنان خود گفت، مشکلات نظام جمهوری اسلامی تنها به برنامه هسته‌ای این حکومت محدود نیست و باید تمهیداتی اندیشید تا تمام مشکلات برآمده از نظام جمهوری اسلامی از میان برود.

به‌گفته او جمهوری اسلامی تبعیض‌های گوناگونی به گروه‌های اجتماعی مختلف، از جمله زنان، دگرباشان و اقلیت‌های مذهبی، اعمال می‌کند و مهمترین وظیفه یک حکومت دموکراتیک در ایران از بین بردن این تبعیض‌ها است.

پنل اول: چگونه به اینجا رسیدیم؛ چهار دهه سیاست ایران

پیش از آغاز پنل اول، کامران خوانساری‌نیا، از مدیران نوفدی، به معرفی طرح این سازمان که بر حمایت حداکثری از مبارزات مردم ایران تمرکز دارد، پرداخت و گفت یکی از گام‌هایی که جامعه جهانی می‌تواند در راستای حمایت حداکثری از مردم ایران بردارد، منزوی کردن نظام جمهوری اسلامی ایران است.

او همچنین گفت یکی دیگر از راه‌های حمایت حداکثری دولت‌های غربی از مردم ایران این مورد است: تلاش دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا و دیگر کشورهای اروپایی به‌منظور ارائه اطلاعات شفاف به ایرانیان.

خوانساری‌نیا به‌منظور روشن شدن منظورش پیشنهادهایی ارائه داد که یکی از آنها ادغام رادیو فردا و تلویزیون صدای آمریکا، به‌عنوان دو شبکه خبری وابسته به حکومت ایالات متحده، بود.

خوانساری‌نیا تاکید کرد رسانه‌های فارسیِ تحت کنترل دولت آمریکا می‌توانند نقش مهمی در مسیر تحقق دموکراسی در ایران ایفا کنند.

نوید محبی نیز یکی دیگر از اعضای نوفدی بود که در نشست روز دوشنبه این سازمان سخنرانی کرد. به‌باور محبی جمهوری اسلامی ایران تهدیدهای زیادی برای کشورهای منطقه و جامعه بین‌المللی دارد و ایالات متحده آمریکا به همین دلیل باید رویکرد خود نسبت به حکومت ایران را تغییر دهد.

به‌گفته او تهران در حال حاضر منافع عربستان سعودی، عراق، یمن و شمار دیگری از کشورهای خاورمیانه را به خطر انداخته است اما دولت آمریکا آنچنان که باید با گروه‌های تروریستی وابسته به جمهوری اسلامی برخورد نمی‌کند.

او همچنین در بخش دیگری از سخنان خود پیشنهاد داد تا دولت فدرال ایالات متحده آمریکا، پول‌ها و دارایی‌های مسدود شده ایران در خارج از کشور را در اختیار جمهوری اسلامی قرار ندهد، بلکه آنها را در مسیر طرح «حمایت حداکثری» هزینه کند.

برایان کاتولیس نیز یکی دیگر از سه مهمان پنلِ اولِ نشست «حمایت حداکثری» بود که به بیان برخی نظرات خود در مورد رویکرد ایالات متحده آمریکا به ایران و ضرورت تغییر رویکرد فعلی این دولت پرداخت.

به‌گفته کاتولیس موضوعات مربوط به ایران از جمله مسائلی است که دو حزب دموکرات و جمهوری‌خواهِ آمریکا بر سر آن توافق ندارند، در غالب اوقات کارشان به اختلاف نظر می‌رسد و باعث می‌شود دولت آمریکا نتواند رویکردی موثر در قبال نظام جمهوری اسلامی ایران اتخاذ کند.

او به‌منظور اثبات این ادعای خود به رویکرد دولت جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، در قبال ایران اشاره کرد که با وجود گذشتِ دو سال از روی کار آمدنش موفق به حل بحران‌های ناشی از عملکرد نظام جمهوری اسلامی نشده است.

با این‌حال او تاکید کرد طرح‌هایی شبیه به طرح «حمایت حداکثری» می‌تواند پشتیبانی هر دو حزبِ اصلی ایالات متحده آمریکا را به‌همراه داشته باشد و نقشه راه مناسبی برای یک‌سال‌ونیم باقی مانده از عمر نخستین دولت بایدن محسوب شود.

بهنام طالب‌لو نیز گفت رویکرد دولت آمریکا در قبال ایران یک رویکرد عملگرایانه و موثر نیست و تا زمانی که آمریکایی‌ها در پی احیای توافق برجام و ادامه دادن به مذاکرات با جمهوری اسلامی باشند، دستاوردی نخواهند داشت.

پنل دوم: «همبستگی بین‌المللی: غرب چگونه می‌تواند رهبری کند؟»

دریا صفایی و علی احساسی، سخنران‌های دومین پنلِ نشستِ «حمایت حداکثری»، به موضوع تاثیر جامعه ایرانیان ساکنِ خارج از کشور بر مبارزه سراسری علیه جمهوری اسلامی پرداختند.

علی احساسی سخنان خود را با اشاره به سرنوشت زهرا کاظمی، روزنامه‌نگار ایرانی – کانادایی که سال ۲۰۰۴ در زندان‌های ایران به‌قتل رسید، و شلیک سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به هواپیمای اوکراینی آغاز کرد؛ اشاره او به این دو واقعه تاریخی به این دلیل بود که نشان دهد جمهوری اسلامی چه خطراتی می‌تواند برای جان شهروندهای کانادا داشته باشد.

او در ادامه سخنانش تصور کشورهای غربی، به‌ویژه کانادا، مبنی بر تقسیم‌بندی هیات حاکمه جمهوری اسلامی به چهره‌های تندرو و میانه رو را یک «توهم» دانست و گفت به یُمنِ فعالیت‌های جامعه ایرانی – کانادایی این توهمِ دولت فدرال کانادا از بین رفته است.

احساسی در عین‌حال متذکر شد جامعه ایرانیان ساکن خارج از ایران باید بر روی موضوعاتی تمرکز کنند و راه‌حل بیابند که در حال حاضر مردم داخل ایران را به چالش کشیده است.

دریا صفایی نیز در تکمیل سخنان علی احساسی گفت تاثیرگذاری فعالیت‌های سیاسی ایرانیان خارج از کشور را می‌توان در جریان رای اکثریت اعضای پارلمان اروپا به تروریستی اعلام شدن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مشاهده کرد، چون به باور او این دستاورد حاصل تلاش جامعه ایرانیان ساکن خارج از کشور، به‌ویژه تظاهرات چند هزار نفری استراسبورگ، بود.  

صفایی همچنین گفت ایران تنها کشوری در منطقه خاورمیانه است که مردمش به روشنی می‌گویند خواهان آنند تا «اسلام» هیچ نقشی در میدان «سیاست» ایفا نکند. او گفت کشورهای غربی می‌توانند با استفاده از همین خواست مردم ایران «اسلامگرایی افراطی» در جهان را از بین ببرند.

او در پایان سخنان روز دوشنبه خود گفت بسیاری از سیاستمداران و نماینده‌های مجلس بلژیک از او می‌پرسند:«آیا انقلاب ایران تمام شد؟»، و او در پاسخ می‌گوید پایان این انقلاب تنها «در روز پیروزی» رقم خواهد خورد.

به‌گفته صفایی همدستی جمهوری اسلامی ایران با روسیه علیه اوکراین، که بخشی از خاک اروپا به‌حساب می‌آید، می‌تواند رویکرد کشورهای اروپایی نسبت به حکومت ایران را تغییر دهد، زیرا اگر اوکراین در این جنگ شکست بخورد، حمایت تهران از مسکو یکی از مهمترین دلایل این شکست خواهد بود.