پس از صدور فرمان‌های زن‌ستیزانه طالبان برای تحمیل محرومیت‌های بیشتر بر زنان در زمینه کار و آموزش، اعتراض علیه این اقدامات طالبان نیز گسترش می‌یابد.

شماری از دانشجویان و دانش‌آموزان دختر در استان نیمروز در جنوب‌غرب افغانستان، تجمع کردند و شعارهای «تحصیل حق ‌ما است»، «یا همه یا هیچ‌کس» و «مادران بی‌سواد، جامعه بی‌سواد» سر دادند. 

این معترضان از حکومت طالبان خواستند که هر چه زودتر محدودیت‌های موجود را بر حق کار و آموزش زنان بردارد، تا آنان بتوانند دوباره به کلاس‌های درسی‌ خود در مدارس و دانشگاه‌ها برگردند. 

شماری از دانشجویان دختر دانشگاه‌های دولتی و خصوصی در استان قندهار نیز از طالبان خواستند که دانشگاه‌ها را به روی دختران بازگشایی کنند. 

این دانشجویان با در دست داشتن پلاکارد‌هایی با تاکید بر حق آموزش، گفتند چنانچه زنان حق تحصیل نداشته باشند، بیماران مجبور می‌شوند برای درمان به پاکستان بروند.

شماری از این دانشجویان گفتند که با محدودیت‌های تحمیلی طالبان در مورد تحصیل در دانشگاه، تمامی آرزوهای‌ آنان نقش بر آب شده است. 

در شهر هرات در غرب افغانستان، یکشنبه، ۴ دی (۲۵ دسامبر)، نیروهای طالبان ایست‌های بازرسی‌شان را افزایش دادند و دختران و زنانی را که «محرم شرعی» همراه نداشتند، از وسایط نقلیه شهری پیاده کردند و در چندین مورد رانندگان این وسایط نقلیه را به ‌دلیل سوار کردن دختران و زنان بدون محرم شرعی، مضروب کردند. 

الهه ۲۱ ساله، از دانشجویان دختر در هرات، به ایندیپندنت فارسی می‌گوید که نیروهای طالبان در ایست بازرسی او را از وسیله نقلیه شهری پیاده کردند و راننده اتوبوس را نیز توهین و تحقیر کردند. او می‌گوید که نیروهای طالبان به راننده هشدار دادند که پس از این نباید دختر یا زنی را بدون همراهی محرم شرعی، انتقال دهد.

الهه مجبور شده است که حدود سه کیلومتر مسیر خانه تا مقصدش را پیاده طی کند: «طالبان به من گفتند که اگر محرم شرعی همراه نداشته باشم، نباید از خانه بیرون روم. طالبان روز به روز فضای زندگی ما را تنگ می‌کنند و هیچ ارزشی برای زنان قائل نیستند و می‌خواهند که زنان فقط در خانه باشند.»

این تصمیم طالبان در هرات، در حالی اتخاذ شده است که روز شنبه، ۳ دی (۲۴ دسامبر)، شماری از دانشجویان دختر در مقابل دفتر استانداری طالبان در این شهر دست به اعتراض زده بودند و از طالبان خواستند که آن‌ها را از حق کار و آموزش محروم نکنند، اما واکنش طالبان سرکوب این معترضان بود. ماموران طالبان با استفاده از خودرو آب‌پاش معترضان را متفرق کردند.

گفته می‌شود که یکی از دانشجویان افغان در واکنش به محرومیت از دانشگاه، عکس‌های ملا هیبت‌الله آخوندزاده، رهبر طالبان، و ندا محمد ندیم، وزیر تحصیلات عالی طالبان، را آتش‌ زده است تا مخالفت خود را با این تصمیم اعلام کند.

طالبان محدودیت‌های شدیدی بر حقوق زنان در افغانستان اعمال کردند و زنان را از حق کار و آموزش در مدارس، دانشگاه‌ها و نهادهای غیردولتی خصوصی و بین‌المللی منع کردند.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل، از ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی ابرازتاسف کرد.

استفان دوجاریک، سخنگوی دبیرکل سازمان ملل، در بیانیه‌‌ای گفت که این اقدام طالبان، فعالیت سازمان‌های امدادرسان تضعیف می‌کند.

در این بیانیه آمده است: «سازمان ملل متحد و شرکای آن، از جمله سازمان‌های غیردولتی داخلی و بین‌المللی، به بیش از ۲۸ میلیون شهروند افغان که به کمک‌های بشردوستانه وابسته‌اند، کمک می‌کنند تا زنده بمانند. ارائه موثر کمک‌های بشردوستانه، مستلزم دسترسی کامل، امن و بدون مانع برای همه امدادگران، از جمله کارکنان زن است.»

کرن دکر، کاردار سفارت آمریکا در افغانستان، در واکنش به ممنوعیت کار زنان در سازمان‌های بین‌المللی، در توییتر خود نوشت که «قاری دین محمد حنفی» وزیر اقتصاد طالبان، را مسئول این کار می‌داند.

او در توییتی نوشت: «من در مسند نماینده بزرگ‌ترین اهداکننده کمک‌های بشر دوستانه برای افغانستان، در این زمینه احساس دارم و به خود حق می‌دهم که آن را روشن بیان ‌کنم؛ در شرایطی که زنان اجازه نداشته باشند کمک‌ها را بین سایر زنان و اطفال توزیع کنند، طالبان چگونه می‌خواهند از گرسنگی زنان و اطفال جلوگیری کنند.»

بیش از یک سال ‌ونیم از حاکمیت طالبان بر افغانستان می‌گذرد و در این مدت، این گروه فشار زیادی بر زنان وارد آوردند. در افغانستان دختران فقط تا کلاس ششم می‌توانند درس بخوانند و طالبان با صدور فرمان‌هایی، حضور زنان را در باشگاه‌های ورزشی، پارک‌های تفریحی، حمام‌ها، و رفت‌‌وآمد آنان را بدون همراهی «محرم شرعی»، ممنوع اعلام کردند.

در حکومت طالبان اغلب زنان شغل خود را از دست دادند و هیچ زنی در مسند بالای دولتی یا حتی متوسط و پایین، حضور ندارد.