روزنامه گاردین در مطلبی مفصل درباره خیزش سراسری مردم ایران علیه جمهوری اسلامی در ۱۲ هفته گذشته، نوشته است که این جنبش در ابتدا دارای ویژگی فمینیستی بود، اما در عین حال شهروندان طبقات و قومیت‌های مختلف را حول میل مشترک خلاصی از جمهوری اسلامی متحد کرده است.

نویسنده مقاله می‌گوید در دهه‌ونیم اخیر هر بار که ایران صحنه جنبش‌های اعتراضی بود، رهبر جمهوری اسلامی هر یک را با ترکیبی از زور و تفرقه‌افکنی در نیروهای مخالف سرکوب کرده است اما این بار مقاومت و وحدت مخالفان رژیم الگوهای قدیمی را از گردونه خارج کرده و ایران وارد مرحله اعتراضات متوالی شده که جمهوری اسلامی باید در مقابل موج خشونت عمومی از خود دفاع کند.

نیروهای امنیتی تاکنون بیش از ۴۴۸ نفر از جمله ۶۰ کودک و ۲۹ زن را کشته‌اند و ۱۷ هزار نفر را بازداشت کرده‌اند و با این حال هر روز دانشگاه‌ها و خیابان‌ها و گورستان‌های محل دفن قربانیان گلوله و دشنه نیروهای جمهوری اسلامی در شهرهای ایران صحنه تظاهرات جدید است.

نویسنده می‌گوید که جنبش ایرانیان بدون نام، بدون رهبر، متنوع و سازگار است و برای اولین بار در آن نارضایتی پنهان زنان در قامت یک نیروی قدرتمند متجلی شده است. او جوان‌گرایی را کیفیت بعدی جنبش کنونی ایرانیان برشمرده و نوشته است در میان جوانان «ترس نیست.»

ترس و احتیاط معمولا خاصیت افرادی که چیزی برای از دست دادن دارند و این در مورد نوجوانان یا ۲۰‌ساله‌ها صدق نمی‌کند چرا که این نسل در طول زندگی خود شاهد افزایش تورم، کاهش ارزش پول کشور و تیره‌وتار شدن چشم‌اندازشان از آینده بوده‌اند.

این مقاله سپس به شعار «زن، زندگی، آزادی»، ویدیوهای شورانگیز اعتراضی و ‌ترانه «برای» شروین حاجی‌پور اشاره می‌کند که به سرود غیررسمی جنبش تبدیل شده و می‌نویسد که پس از تقریبا سه ماه از شروع اعتراضات، اکنون شعارها جدی‌تر شده و ویدیوهای آموزش کوکتل مولوتوف در رسانه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود. سپس به بازداشت توماج صالحی، رپ‌خوان بازداشتی و متهم به افساد فی‌الارض‌، حجاب از سربرداشتن بازیگران سینما و حضور عادل‌ فردوسی‌پور در میان دانشجویان معترض اشاره می‌کند.

این مقاله می‌گوید که شجاعت جوانان ایرانی که با دست خالی مقابل تفنگ و چماق نیروهای امنیتی می‌ایستند در سراسر جهان مورد ستایش قرار گرفته است اما واقعیت این است که این توجه درد چندانی را دوا نمی‌کند چرا که رژیم منابع ناتمام کشور را در اختیار دارد.

گاردین می‌نویسد که هدف معترضان تغییر رژیم است، اما در این راه با دشمنی سرسخت به نام جمهوری اسلامی علی خامنه‌ای مواجهند. رژیمی که با موفقیت‌های اخیر در جبهه‌های چندجانبه علیه ایالات متحده جسور شده و در دهه گذشته تسلیحات و نیروهای خود را به یاری بشار اسد در سوریه برای مقابله با مخالفان داخلی و خارجی از جمله آمریکا، فرستاده است. تهران همچنین با حمایت از شبه‌نظامیان در عراق به تصمیم جو بایدن برای پایان دادن به ماموریت رزمی آریکا در آن کشور در سال ۲۰۲۱ کمک کرد. در عین حال موشک‌ها و پهپادهایش را برای حمله به اوکراین در اختیار روسیه گذاشت. و بالاتر از همه اینها، به اندازه کافی اورانیوم غنی‌شده با خلوص بالا برای ساخت بمب را تولید کرد. گاردین می‌نویسد که تندروهای جمهوری اسلامی پس از موفقیت‌های مکرر بر رقیب قدر خود یعنی ایالات متحده آمریکا، اکنون اعتماد به نفس بالایی یافته‌اند.

این مطلب سپس به خشونت‌های نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی علیه معترضان در شهرک اکباتان و دیگر محله‌های تهران و شهرهای دیگر اشاره می‌کند و می‌گوید که این رژیم هدفش این است که هرگز شتاب انقلابی خود را از دست ندهد و همواره از بحران‌ها برای تشویق مومنان و حذف افراد بی‌ایمان استفاده کرده است و در این خصوص به جنگ ایران و عراق اشاره می‌کند که در آن صدها هزار ایرانی کشته شدند، جمهوری اسلامی جان سالم به در برد و روح‌الله خمینی از فرصت استفاده کرد و مخالفان را حذف کرد.

این مقاله سپس با اشاره به موج اعتراض‌ها در شهرها و استان‌های مختلف می‌گوید که رژیم جمهوری اسلامی اکنون با دامن زدن به بحث تجزیه کشور یک بازی روانی را گسترش داده است، در حالی که معترضان بر یکپارچگی کشور تاکید دارند، هرچند حاکمیت جمهوری اسلامی تمام تلاش خود را برای تفرقه‌افکنی در میان اپوزیسیون نیز به کار گرفته است.

گاردین در این مطلب طولانی فعالیت‌های ایرانیان خارج از کشور را نیز امری می‌داند که جنبش کنونی علیه جمهوری اسلامی را از موارد قبلی متمایز کرده است؛ از میلیون‌ها ایرانی نخبه که در جریان فرار مغزها کشور را ترک کرده‌اند، تا فعالیت‌های شاهزاده رضا پهلوی، حامد اسماعیلیون و مسیح علینژاد که از کشورهای غربی خواسته‌اند مذاکرات اتمی با جمهوری اسلامی را قطع کنند.