سازمان ملل متحد، روز پنجشنبه ۱۰ نوامبر، قطعنامه تازه‌ای علیه رژیم طالبان تصویب کرد. بر اساس این قطعنامه، گروه طالبان به نقض حقوق بشر به‌ویژه حقوق زنان و دختران، ناتوانی از تشکیل یک دولت فراگیر و فرو بردن افغانستان به باتلاق شرایط وخیم اقتصادی، انسانی و اجتماعی متهم شده‌اند.

این قطعنامه همچنین گفته است که در ۱۵ ماه گذشته در افغانستان خشونت شدید علیه مردم اعمال شده است و گروه‌های تروریستی مانند القاعده و داعش فعالیت خود را گسترش داده‌اند و تروریست‌های خارجی در این کشور ساکن شده‌اند.

 به گزارش آسوشیتد‌پرس، انتیه لاندرتسه، سفیر آلمان در سازمان ملل که این قطعنامه را پیشنهاد کرده بود، امیدوار بود همه اعضای مجمع عمومی که شامل ۱۹۳ کشور جهان است به آن رای مثبت بدهند، اما فقط ۱۱۶ کشور به آن رای مثبت دادند.

 کشورهای روسیه، چین، بلاروس، بوروندی، کره شمالی، اتیوپی، گینه، نیکاراگوئه، پاکستان و زیمبابوه به آن رای ممتنع دادند و ۶۷ کشور جهان اصلا رای ندادند. قبل از رای‌گیری، لندرتسه به مجمع عمومی گفت که از زمان به قدرت رسیدن طالبان در اوت ۲۰۲۱، افغانستان شاهد «انقباض عظیم اقتصادی و بحران انسانی» بوده است که نیمی از جمعیت را با «سطوح بحرانی ناامنی غذایی» مواجه کرده است.

نصیر احمد فائق، نماینده افغانستان در سازمان ملل متحد، نیز روز پنجشنبه در مجمع عمومی سخنرانی کرد. او در صفحه توییترش متن سخنرانی‌اش را منتشر کرده است. در این سخنرانی فائق از نماینده آلمان در مجمع عمومی که باعث تسهیل قطعنامه شد، سپاسگزاری کرده است.

فائق در بخشی از سخنرانی گفت: از آخرین باری که قطعنامه‌ای در مورد افغانستان در دسامبر ۲۰۱۹ به تصویب رسید، این کشور با تحولات غم‌انگیزی روبرو شده است و با سلطه طالبان بر افغانستان در اوت سال ۲۰۲۱ وضعیت اقتصادی، اجتماعی و انسانی در این کشور وخیم شده است.

او گفت: «طالبان از ایجاد یک حکومت فراگیر، پاسخگو و مشروع ناتوان است.»

 به گفته فائق، طالبان برای رسیدگی به بحران‌های موجود هیچ راهکاری ندارند و فقط حقوق زنان و دختران را نقض می‌کنند. آنان همچنین افغانستان را در انزوای سیاسی فرو برده‌اند.

 با اینکه قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل برخلاف شورای امنیت، الزام‌آور نیستند؛ اما نشان‌دهنده اجماع جهانی در مورد یک مسئله است. سفیر آلمان در سازمان ملل در معرفی این قطعنامه به مجمع عمومی گفت که طالبان کشور را کنترل می‌کنند، اما به مسئولیت خود در قبال رفع نیازهای مردم افغانستان عمل نمی‌کنند.

او گفت: «این قطعنامه یک فراخوانی آشکار برای احترام، حفاظت و تحقق حقوق بشر، ایجاد یک حکومت فراگیر و مبارزه با تروریسم است. این قطعنامه حاوی یک پیام روشن است که بدون آن، کسب‌وکار معمولی وجود نخواهد داشت و هیچ راهی برای به رسمیت شناختن طالبان وجود ندارد.»

در همین حال، چابا کروشی، رئیس مجمع عمومی سازمان ملل، نیز در سخنرانی‌اش در مورد افغانستان گفت یک ضرورت اخلاقی و عملی برای سازمان ملل متحد وجود دارد که از یک صلح فراگیر و افغانستان با ثبات حمایت کند.

 او همچنین از افغانستان خواست تا به تمام کنوانسیون‌ها، معاهدات، میثاق‌های دوجانبه یا چند جانبه که این کشور آن را امضا کرده است احترام بگذارد و آن را عملی کند.

رئیس مجمع عمومی سازمان ملل گفت: «افغانستان اکنون غرق هروئین و تریاک است. جرائم سازمان‌یافته و سازمان‌های تروریستی بار دیگر در حال رشد هستند.»

او گفت: «افغانستان با چالش‌های پیچیده‌ای روبرو است که طالبان آن‌ها را نمی‌توانند یا نمی‌خواهند ببینند و حل کنند. کورشی خواهان ایجاد راه‌حل مشخصی برای وضعیت افغانستان شد که مردم در متن آن قرار داشته باشند و زنان بتوانند فعالیت‌های علمی و اجتماعی خود را از سر بگیرند.»

قطعنامه مجمع عمومی در مورد افغانستان در حالی به تصویب رسید که کشورهایی مانند چین و روسیه به آن رای ممتنع دادند. نماینده‌های این دو کشور در سازمان ملل متحد به جای پرداختن به مشکلات مردم زیر سلطه طالبان، چالش‌ها را ناشی از مسدود شدن ذخایر ارزی افغانستان در آمریکا دانستند و از این کشور خواستند تا پول‌های افغانستان را به طالبان تحویل دهد.

طالبان هنوز به این قطعنامه واکنشی نشان نداده‌اند و وزارت خارجه این گروه هیچ توضیحی در مورد قطعنامه نداده است. سازمان ملل متحد در این قطعنامه نگرانی‌اش را از مسائلی چون اعمال خشونت‌های جنسی علیه دختران و زنان، حملات، انتقام‌جویی و خشونت علیه روزنامه‌نگاران و فعالان رسانه‌ای نیز ابراز کرده است و از آمریکا خواسته تا ذخایر ارزی افغانستان را برای بهتر شدن زندگی مردم این کشور مصرف کنند.