نصیراحمد فائق، سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد در نیویورک، روز جمعه ۲۹ مهر (۲۱ اکتبر)، در نشست شورای حقوق بشر این سازمان گفت: «در بیش از یک‌سال سلطه طالبان بر افغانستان، در این کشور آپارتاید جنسیتی (تجرید جنسی) جریان دارد و طالبان با صدور فرمان‌های محدودکننده برای حذف زنان از صحنه جامعه و فعالیت‌های اجتماعی تلاش می‌کنند.»
فائق افزود: «بیشتر از یک‌سال از به قدرت رسیدن طالبان با توسل به‌زور می‌گذرد و این گروه تاکنون در پیروی از تعهداتشان مبنی بر حفاظت از حقوق مدنی، سیاسی و فرهنگی تمام مردم افغانستان ناکام بوده‌اند.»
فائق در مورد وضعیت زنان افغانستان گفت: «زنان و دختران در افغانستان به‌صورت هدفمند در حال حذف‌شدن از عرصه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی‌اند. بیش از یک‌سال است که مدارس متوسطه و عالی به روی دختران بسته شده‌اند.»
فائق همچنین به حمله‌های مرگبار اخیر در افغانستان اشاره کرد و گفت: هزاره‌ها هدف کشتار هدفمند قرار دارند و کشورهای عضو سازمان ملل متحد باید با اقدام عملی از این کشتار جلوگیری کنند. فائق افزود: «کشورهای عضو سازمان ملل باید برای جلوگیری از کشتار هدفمند قوم هزاره، با تشکیل هیئت حقیقت‌یاب برای تحقیق و گزارش‌دهی درباره تمام تخطی‌های جدی حقوق بشر از جمله نسل‌کشی هزاره‌ها، کوچ اجباری و کشتارهای بدون محکمه اقدام کنند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سرپرست نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد در نیویورک همچنین از دولت‌ها و سازمان‌های حامی حقوق بشر خواست که از تمامی ابزارهای لازم برای اعمال فشار بر طالبان استفاده کنند تا این گروه از نقض گسترده حقوق بشر، ازجمله نقض حقوق زنان و دختران، خودداری کنند.
نصیر احمد فائق همچنین گفت: «گزارش‌های تکان‌دهنده‌ای حاکی از نقض شدید و پیوسته حقوق بشر به‌دست طالبان وجود دارد که شامل کشتارهای بدون محاکمه، شکنجه، رفتار خشن، بازداشت و توقیف خودسرانه نیروهای امنیتی پیشین، خبرنگاران، مدافعان حقوق بشر و افراد متهم به داشتن روابط با جبهه مقاومت ملی می‌شود.»
فائق با اشاره به کوچ اجباری ازبک‌ها و تاجیک‌های ساکن تخار، بدخشان، پنجشیر، بغلان و چند استان دیگر به‌دست طالبان، گفت: «این اعمال، نقض شدید حقوق بشر و مصداق جنایت جنگی است.»
در بیش از یک‌سال سلطه طالبان بر افغانستان، صدها خانواده از اقوام هزاره، تاجیک و ازبک از خانه‌هایشان در استان‌های دایکندی، تخار، غزنی، بدخشان، پنجشیر، بغلان و برخی دیگر از استان‌ها کوچانده شده‌اند و خانه‌ها و زمین‌هایشان میان اعضای طالبان تقسیم شده است.
طالبان اعتراض‌‌های متعددی را که با هدف دادخواهی برای آواره‌ها در شهرهای مختلف افغانستان برگزار شد، سرکوب کرده‌اند. در آخرین مورد، حدود ۳۰۰ نفر از ساکنان تاجیک و ازبک استان تخار در شمال افغانستان، از خانه‌هایشان اخراج شدند. خانه‌ها و زمین‌های این افراد به کوچی‌های(عشایر) پشتون که با بازگشت طالبان به قدرت از پاکستان به شمال افغانستان بازگشته‌اند، داده شد. کوچی‌ها مدعی‌اند که این خانه‌ها و زمین‌ها ملک آنان است و ده‌ها سال قبل به‌دست ازبک‌ها و تاجیک‌ها غصب شده است.
طالبان همواره ادعاها در مورد غصب زمین‌های مردم، کوچ اجباری، شکنجه، قتل و نقض حقوق بشر را رد کرده‌اند.
