این روزها با افزایش اعتراض‌های دانشجویی، فشار نهادهای امنیتی بر دانشجویان از یک سو و فشارهای حراست و کمیته‌های انضباطی از سوی دیگر، از جمله تلاش‌های جمهوری اسلامی برای خاموش کردن آتش اعتراض‌ها به شمار می‌روند. از جمله این فشارها بر دانشجویان صدور حکم ممنوع‌الوردی آن‌ها است؛ حکمی که بدون برگزاری کمیته انضباطی و بدون پیش‌زمینه قانونی صادر می‌شود و دانشجویان را از حضور در دانشگاه منع می‌کند. در پی این اتفاق، در روزهای اخیر، صف‌های طویلی از دانشجویان مقابل برخی دانشگاه‌ها برای ورود به دانشگاه شکل گرفت تا نیروهای حراست و حفاظت فیزیکی دانشگاه‌ها بتوانند به صورت فردی دانشجویان را احراز هویت کنند.

دانشجویان دانشگاه علم و صنعت خبر می‌دهند که ۴۱ دانشجوی این دانشگاه بدون طی کردن مراحل قانونی ممنوع‌الورود شده‌اند. دانشجویان امیرکبیر نیز از این اتفاق بی‌نصیب نمانده‌اند؛ اما تعداد دانشجویان ممنوع‌الورود‌شده تا امروز مشخص نیست.

دانشجویان دانشگاه شریف نیز در روزهای گذشته، با صفی طولانی برای ورود به دانشگاه روبرو و بسیاری از دانشجویان از ورود به دانشگاه منع شدند. شریف تودی در این رابطه نوشت:‌ «در روزهای اخیر برای تشخیص دانشجویان ممنوع‌‌الورود صف‌های طویلی جلو در‌های دانشگاه تشکیل می‌شود. به‌تازگی برای تشخیص این دانشجویان از فناوری‌های جدیدی مانند چک‌ کردن کد کارت‌ دانشجویی‌ها استفاده می‌شود. این اتفاق در دانشگاه تهران و دانشگاه‌های آزاد نیز پیش از این رخ داده بود.»

به گزارش شورای صنفی دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، برخی از دانشجویان این دانشکده از جمله دبیر شورای صنفی این واحد، اجازه ورود به دانشگاه را ندارند و دانشگاه و حراست بدون هیچ حکم و اطلاعیه‌ای، این افراد را ممنوع‌الورود کرده‌اند.

از سوی دیگر، تمامی دانشجویان رشته نمایش و موسیقی دانشگاه تهران نیز از ورود به دانشگاهشان منع شده‌اند و اعلام شده است که تمامی کلاس‌های این دانشگاه غیرحضوری و مجازی تشکیل خواهند شد. پیش از این، تعداد زیادی از دانشجویان دانشگاه هنر نیز ممنوع‌الورود شده بودند و دانشجویان در حمایت از آن‌ها، از حضور در کلاس‌ها سر باز زدند و در محوطه دانشگاه تجمع کردند.

بسیاری از دانشجویان و استادان معتقدند این برخورد در دانشگاه‌ها غیرقانونی است و دانشگاه بدون حکم قضایی یا کمیته انضباطی حق ممنوع‌الورود کردن دانشجویان به دانشگاه را ندارد.

پیش از این، علی خالقی، حقوقدان و مدرس آیین دادرسی کیفری، روز یکشنبه در یادداشت کوتاهی که در اینستاگرام، به ممنوع‌الورودی دانشجویان اشاره کرد و تجربه خود را روایت کرد: «دختران و پسران امروز دانشجویانی بودند که دو سال قبل و به طور غیرحضوری با آن‌ها درس کلیات حقوق جزا داشتم. برای آشنایی با نام و چهره آن‌ها، از روی لیست کلاس اسامی آن‌ها را خواندم و از نزدیک با آنان آشنا می‌شدم تا اینکه پس از خواندن نام یکی از آن‌ها، خودش چیزی نگفت؛ چون نبود که بگوید. دانشجویی گفت که او ممنوع الورود شده.
- به کجا؟
-به دانشگاه!
-با حکم کمیته انضباطی یا مرجع قضایی؟! مگر این‌ها می‌توانند دانشجوی شاغل به تحصیل را از ورود به دانشگاه منع کنند؟!

کلاس تمام شد و اندکی بعد برای خروج از دانشگاه به سمت در ١۶ آذر می‌رفتم و هنوز در فکر ممنوع الورودی یکی از دانشجویانم بودم که دیدم مامور حراست/انتظامات برای خروج دانشجویان از دانشگاه نیز کارت دانشجویی آن‌ها را می‌گیرد و پس از مشاهده نام دانشجو و تطبیق عکس با چهره، کارت را پس و اجازه خروج می‌دهد.
-یعنی ممکن بود به برخی اجازه خروج ندهد؟!
-یعنی دانشجوی «ممنوع الخروج» هم داریم؟!
-یعنی در دانشگاه بماند یا به جای دیگری برده شود؟!

با دیدن این صحنه، یاد سوال یکی از دانشجویان در کلاس امروز افتادم که از جایگاه ماموران حراست در میان ضابطان و همکاری آنان پرسیده بود.»

شورای صنفی دانشجویان کشور نیز در واکنش به ممنوع‌الورودی تعداد زیادی از دانشجویان نوشت: «یکی از وظایف محوری تمامی شوراهای صنفی دانشجویی کشور دفاع از حق تحصیل بوده و هست. هیچ دانشجویی بنا به هیچ دلیل ایدئولوژیک و فکری و یا هرگونه فعالیت سیاسی و اجتماعی، نباید از تحصیل محروم شود و هیچ شخص، ارگان، سازمان، دولت یا قدرتی اجازه تعرض به این حق را ندارد. برای ما این یک اصل محوری بر پایه حفظ استقلال دانشگاه است. تمام دانشجویان حراست‌گر آن و شوراهای صنفی مستقل دانشجویی نهاد مدافع آن‌اند.»

ممنوع الورودی دانشجویان تا به امروز نه تنها به کاهش اعتراض‌ها منجر نشده، بلکه خود به دلیلی دیگر بر برپایی تجمع‌های اعتراضی در دانشگاه‌ها تبدیل شده است.