به نظر می‌رسد، کتاب «ناگفته‌های عافیه» از داوود غزنوی حقوق‌دان پاکستانی، برخی از وقایع پیرامون زندگی عافیه صدیقی را روشن می‌کند، اما برخی از سؤالات کلیدی هنوز بی‌پاسخ مانده‌اند.

داوود غزنوی، حقوق‌دان پاکستانی مقیم ایالات متحده، در رابطه با عافیه صدیقی زندانی در آمریکا، کتابی را با عنوان «ناگفته‌های عافیه» نوشته است که به تاریخ ۲۴ اکتبر به شکل آنلاین در آن کشور منتشر شد. این کتاب پیش از انتشار در جمع پرفروش‌ترین کتاب‌ها در سایت آمازون گنجانیده شده است، درحالی‌که مجلد این کتاب در نهم نوامبر در شهر هیوستن آمریکا منتشر می‌شود.

داوود غزنوی نویسنده‌  کتاب «ناگفته‌های عافیه» طی مصاحبه  ویژه با ایندیپندنت اردو گفته است، می‌خواهد از طریق این کتاب به دولت‌های پاکستان و آمریکا این پیام را برساند که موقعیت دکتر عافیه صدیقی باید تغییر کند، چرا که از زندانی بودن وی در ایالات متحده‌  آمریکا احزاب سیاسی و مذهبی و نیز سازمان‌های هراس‌افکنی از جمله داعش به سود فعالیت‌های‌شان استفاده می‌نمایند و این مسأله یکی از عوامل افزایش بنیادگرایی در منطقه می‌شود. وی دراین اثر توصیه‌ می‌کند که عافیه را تحت نام «نماینده‌  صلح» به پاکستان برگردانید که هم به‌سود پاکستان و هم به‌سود ایالات متحده خواهد بود.

داوود ادعا می‌کند که همه اسنادی که برای نوشتن این کتاب از دادگاه به‌دست آورده و مطالعه کرده ‌است، ثابت می‌کند که عافیه در هیچ پرونده گروه القاعده دخیل نبوده و محکومیتی هم نداشته‌ است.

وی گفت: «اگر در زندان آمریکا برای عافیه اتفاق ناگواری بیفتد، اثرات منفی برای هردو کشور خواهد داشت».

این کتاب درحالی اقبال چاپ یافته که چند روز پیش طی جلسه‌  کمیته‌  فرعی کنگره ایالات متحده، «برید شرمن» پیشنهاد کرد که اگر پاکستان در ازای دکتر شکیل آفریدی خواستار آزادی یک زندانی محکوم‌ شده بشود، آمریکا باید این خواسته را بپذیرد. با این حال او نام هیچ زندانی را ذکر نکرد.

چرا «ناگفته‌های عافیه» تألیف شد؟

داوود غزنوی به ایندیپندنت اردو گفت: «پرونده‌  عافیه صدیقی چنان جنجالی و اسرارآمیز است که شما نمی‌دانید ادعاهای کدام طرف را بپذیرید. دولت آمریکا یا پاکستان ‌باید نظر خانواده‌  عافیه و یا نظرات عموم مردم را در ارتباط با وی قبول نمایند».

وی گفت: «من به منظور درک حقیقت نزدیک به ۵۰۰۰ سند از دادگاه منطقه‌ جنوب ایالات متحده‌ در نیویورک، جایی که عافیه صدیقی طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰ محاکمه شد، دریافت کردم. پس از مطالعه‌  تمام این اسناد، دریافتم که اطلاعات داده ‌شده به عموم مردم در پیوند با این پرونده بسیار تحریف شده است. ۶۰ تا ۷۰ درصد از حقیقت واقعی پرونده هرگز به اطلاع عموم مردم رسانیده نشده است. برایم خیلی اهمیت داشت تا آنچه واقعاً در دادگاه برای وی اتفاق افتاده بود را، ]در این کتاب[ ارائه دهم».

گواهی عافیه صدیقی چیست؟

نویسنده می‌گوید که هنگام نوشتن این کتاب، دریافتم که عافیه یگانه زندانی است که اتهام وارده بر خود را نپذیرفته است. به گفته‌  وی: «هنگامی که بیانیه/اظهارات عافیه را در لابلای اسناد قضایی می‌خوانید، او آشکارا می‌گوید که نباید تحت نام وی در جهان وحشت و دهشتی ایجاد گردد. من هیچ ارتباطی با سازمان‌های دهشت‌افکن ندارم و به هیچ افسر آمریکایی تیراندازی نکرده‌ام.»

داوود افزود:عافیه در جلسات مختلف دادگاه گفته است که وی در زندان مخفی در بگرام افغانستان محبوس بوده است.

وی گفت که عافیه صدیقی دچار اختلال ذهنی بوده که باعث شده بعضی از چیزها را به یاد داشته باشد و برخی را نه.

عافیه چرا و چگونه به افغانستان رسید؟

داوود در مورد ورود عافیه به افغانستان در کتاب خویش گفته است که اظهارات آمریکا در این خصوص مبتنی بر سه گمان است:

۱- عافیه صدیقی با خواهرزاده‌  خالد شیخ محمد، «عمار ال بلوچی» ازدواج کرد و عافیه برای جستجوی آن‌ها به افغانستان رفت.

۲- عافیه به منظور مبارزه بر ضد ایالات متحده به افغانستان رفت.

۳- نزد عافیه مقداری سلاح، مواد شیمیایی و برخی اسناد بود که برای رسانیدن آن به طالبان به افغانستان سفر کرد.

داوود گفت: «بحث در مورد ناپدید بودن عافیه طی سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸ در دادگاه آغاز شد، اما به آن توجه زیادی نشد. هنگامی که دادگاه در ارتباط با بازدید عافیه از افغانستان به تعقیب عمار ال بلوچی شواهدی خواست، به دادگاه گفته شد که مدارک موجود تنها سندی است که سازمان‌های امنیتی ایالات متحده در اختیار دارند. اکنون توضیحی تحریری در مورد این‌که آیا دادگاه اسناد یاد شده را درخواست کرده است یا نه، نداریم.»

داوود می‌گوید که شک و تردیدهایی در پیوند با این‌که شخص عافیه به افغانستان رفته است از سوی خبرگزاری‌‌ها و گروه‌های دیگری به ما می‌رسد. از همه مهم‌تر پژوهش‌های روزنامه‌نگار انگلیسی «ایوان ریدلی» است که از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۸ انجام داده و نیز شرکتی را زیر نام «زندانی ۶۵۰» راه‌اندازی کرده است.

وی گفت: برای فهم پرونده‌  عافیه لازم است تا پرونده‌  «عزیر پراچه» را درک کرد. «خط گاز بالتیمور توطئه‌ای بود در داخل ایالات متحده، که طی آن شش تن را متهم ساختند: خالد شیخ محمد، ماجد خان، عزیر پراچه، پدرش سیف الله پراچه، عمار ال بلوچی و عافیه صدیقی».

در این پرونده عافیه صدیقی متهم به باز کردن صندوق پُستی برای ماجد خان در بالتیمور گردید و به تسهیل‌کننده‌  این گروه مبدل شد. به گفته‌  داوود: «جالب این‌که عافیه در ۲۶ مارس ۲۰۰۳ از شهر کراچی ناپدید شده بود. طی همین ماه افراد متهم دیگر نیز در روزهای متفاوتی بازداشت می‌شوند و سپس در ۱۸ مارس، اطلاعیه‌ای صادر می‌شود که عافیه تحت تعقیب اداره‌  تحقیق فدرال (FBI) است. پس ازآن به تاریخ ۲۶ مارس عزیر پراچه در آمریکا بازداشت می‌شود و بعداً گفته می‌شود عافیه ناپدید شده است.  

وی افزود: «حال حرف قابل توجه این‌است که آیا عافیه خودش ناپدید شد یا همانند پنج تن دیگر به آمریکا تحویل داده شد؟ طبق خبرهایی که از طریق رسانه‌ها دریافت می‎کنیم عافیه در منزل یکی از خویشاوندانش بازداشت شده بود. وی مدتی در محلی مورد بازجویی قرار گرفت و سپس به سازمان «سیا» سپرده شد. پس از این ماجرا، سکوت حکم‌فرما شد، زیرا حکومت پاکستان اظهار داشت که آن‌ها هیچ ارتباطی با این مسأله ندارند.»

سپس در سال ۲۰۰۶، تعدادی از زندانیان از زندان بگرام آزاد شدند، آن‌ها فیلمی تهیه کردند و ادعا کردند که زنی را در آن زندان دیده‌اند که مورد شکنجه قرار می‌گیرد. وقتی این فیلم به «ایوان ریدلی» رسید، او با یکی از زندانیان همان زندان به نام معظم بیگ در تماس بود. معظم بیگ تبعه‌ی انگلیس پاکستانی تبار بود که از پاکستان ناپدید شده بود و گفتنی است که وی نویسنده‌ی کتاب «مبارز دشمن» نیز می‌باشد.

به گفته‌  داوود: «معظم بیگ» در سال ۲۰۰۶ از زندان رها شده بود. او در کتاب خود نوشته است که صدای فریادهای زنانه در شب شنیده می‌شد و وی سه هفته را با تشوش و افسردگی سپری کرد که آن زن کیست؟ با این حال، معظم حتی تا هنگام رهایی‌اش ندانسته بود که آن زن چه کسی بود؟ «ریدلی» به تحقیق این مسأله پرداخت و توسط زندانی دیگری در آن زندان آگاهی حاصل کرد که زن یادشده زندانی شماره «۶۵۰» است.

به گفته‎  نویسنده‎  «ناگفته‌های عافیه»: «ایوان ریدلی، حتی به پنتاگون درخواستی مبنی بر تثبیت هویت این زن ارسال کرد، ولی در پاسخ به او گفته شد که آنان در مورد وی چیزی نمی‌دانند. ریدلی در جولای ۲۰۰۸ به پاکستان آمد و با عمران خان یک کنفرانس خبری برگزار نمود که طی آن از مردم و دولت پاکستان درخواست کرد که آن‎ها از ایالات متحده بپرسند که دکتر عافیه صدیقی کجاست.»

وی گفت: «در ۱۱ ژوئیه از زندان بگرام پیامی از یک افسر آمریکایی دریافت می‌شود که زنی به نام عافیه در آن‎جا حضور ندارد، اما در همین زمان، به تاریخ ۱۷ ژوئیه، گزارشی منتشر می‌شود که عافیه به سوی یک مقام آمریکایی در ولایت غزنی تیراندازی کرده است. پس از آن، ایوان ریدلی گزارشی از پنتاگون دریافت می‌کند که در سال ۲۰۰۶ در زندان بگرام، زندانی شماره ۶۵۰ موجود بود، اما عافیه صدیقی نه. از بیانیه‌ی دادگاه عافیه به‌وضوح مشخص است که او در زندانی مخفی بوده، اما معمایی که باقی می‌ماند این‎که او چگونه به آنجا رسیده بود؟»

داوود گفت: «هنگامی که عافیه از شهر غزنی بازداشت شد و به مرکز فرماندهی پلیس آن‎جا منتقل شد، والی غزنی "عثمان" به آمریکایی‎ها اطلاع داد که یک زن با کیسه‎ی حاوی مهمات بازداشت شده است که می‌باید اداره‌ی امنیت آمریکا موضوع را بررسی کند. پس از آن FBI تمایل خود را برای بازجویی از عافیه اظهار داشت، اما به آن‎ها تنها اجازه‌ی مصاحبه دا‎ده شد، مشروط بر این‌‎‌که وی را با خود نبرند. سپس حادثه‎‌ی در آن محل رخ داد که طی آن دو گلوله به بدن عافیه اصابت کرد و مقامات آمریکایی او را به بیمارستان بگرام انتقال دادند. عافیه در اظهاراتش به دادگاه همچنان گفته است که او ۱۴ روز در بیمارستان بود و بارها از افسران آمریکایی خواسته بود که می‎خواهد با خانواده‎اش تماس بگیرد و یا به سفارت پاکستان در ارتباط با وی اطلاع داده شود که هیچ گزارشی به کسی داد نشد.»

وی همچنین در بیانیه‌اش گفته است که در مرکز فرماندهی پلیس غزنی چند تن از نیروهای ارتش هند آمده بودند، علاوه بر این، هیچ جزئیاتی در اسناد دادگاه در مورد این‌که آنان با عافیه چه گفتند، موجود نیست.»

آیا عافیه صدیقی برای تأمین بودجه‌  القاعده در لیبریا الماس قاچاق می‌کرد؟

داوود گفت: عافیه دو پرونده داشته است؛ یکی پرونده‎  عزیر پراچه که اتهام وارد به وی اثبات نشده و برائت حاصل کرده بود. به‌همین ترتیب در پرونده‎ی لیبریا، دادستان کل این اتهامات را پس گرفته بود.

آیا تروریست بودن عافیه صدیقی ثابت شد؟ چرا ۸۶ سال محکوم به حبس شد؟

داوود می‌گوید که با درنظرداشت اسناد موجود دادگاه، دادستان آمریکایی به وضوح اظهار داشته است که «این پرونده به ما مربوط نمی‌شود که عافیه عضو القاعده باشد، ما نمی‌خواهیم به این مسأله بپردازیم.»

وی می افزاید: «چیز دیگر این بود که طبق قوانین جزایی ایالات متحده عافیه محکوم به هفت مورد شناخته شد که جمعاً محکومیتش از ۳۵ تا ۴۰ سال حبس می‌شد، اما قاضی «برمن» با صدور حکم ۸۶ سال حبس به وی ستم کرده است...

چرا حسین حقانی با قاضی ملاقات کرد، حکم ۲۲۵۵ چیست؟

داوود گفت: طبق حکم ۲۲۵۵، اگر می‌دانید که در پرونده‌ای بیش از حد زیاده‎روی صورت گرفته و حق قانونی یک شخص نقض می‌گردد، می‌توانید دادخواستی را مطرح کرده و پرونده را باطل کنید. براساس اظهارات عافیه، حق قانونی وی نقض گردیده، چون که وکیل مدافع وی خلاف رضایت وی تعیین شده بود.

عافیه دادخواست ۲۲۵۵ را به دادگاه ارسال کرد، که از سوی قاضی «برمن» مسئول رسیدگی به پرونده‌  وی، شنیده شد. در همین حال، حسین حقانی سفیر پاکستان در ایالات متحده‌ به دیدن قاضی برمن؛ آن‎که عافیه خواستار تغییرش در دادگاه شد رفت. در این درخواست نوشته شده بود که وی فکر می‌کند قاضی «برمن» نسبت به او تعصب دارد، او همچنین با حسین حقانی ملاقات کرد و باید بررسی شود که چرا این دو با هم دیدار کردند و در میان آن‌ها چه گفت و شنیدهایی صورت گرفت؟ در پاسخ به این درخواست، قاضی برمن توضیح داد که او لحظاتی با حسین حقانی ملاقات کرده بود، اما این معمایی است که چرا حسین حقانی با قاضی ملاقات کرد. در این ارتباط هیچ سند کتبی وجود ندارد. پس از این عافیه از دادخواست ۲۲۵۵ انصراف داد. درهمین زمینه قاضی اظهار داشت که حتی اگر عافیه، به خاطر این‌که حق به جانب است، این دعوا را به پیش می‌برد، من پرونده را رد می‌کردم.

آخرین اظهارات عافیه چی بود؟  

داوود گفت که عافیه صدیقی در آخرین بیانیه‎اش اعتراف کرد که وی به برخی از سازمان‌های اسلام‌گرا در ایالات متحده کمک مالی می‌کرد، زیرا آن‎ها برای رفاه حال مسلمانان کار می‌کردند. او همچنین گفت که می‌خواست در زمینه‎  آموزش کودکان کارهایی انجام دهد. وی به سراسر جهان پیامی را ارسال کرد که نباید تحت نام وی در جهان وحشت و دهشتی ایجاد گردد. وی قبل از محکومیت، قاضی برمن و تمامی شاهدانی را که علیه وی شهادت داده بودند را بخشیده بود.

این کتاب جدید، برخی از وقایع پیرامون زندگی عافیه صدیقی را روشن می‌کند، اما برخی از پرسش‌های کلیدی هنوز بی‌پاسخ مانده‌اند.