یک پژوهش جدید نشان داد که مریخ کاملا سرخ‌رنگ نیست.
تصاویر رایج مریخ که اغلب به عنوان سیاره سرخ از آن یاد می‌شود، صخره‌های سرخی را به خاطرمان می‌آورد که پیوسته [تا جایی که چشم کار می‌کند] گسترده شده‌اند.
اما مریخ‌نورد «پرسیویرنس» (Perseverance) ناسا علاوه بر این، چیز دیگری هم پیدا کرد- چیزی سبزرنگ. به گفته دانشمندان، هنگامی این مریخ‌نورد به دهانه «جیزرو» (Jezero) مریخ رسید و به دنبال اطلاعاتی در مورد گذشته به عنوان یک دریاچه بود، سنگ‌های شگفت‌انگیزی را یافت.
دانشمندان ابتدا از اینکه کف آن فقط از سنگ‌های رسوبی انباشته‌شده در دوران دریاچه بودن این دهانه تشکیل نشده بود، شگفت‌زده شدند. دانشمندان می‌گویند که این سنگ‌ها، بسیاری از آن‌ها، سنگ‌های آتشفشانی هم بودند.
علاوه بر این، این سنگ‌ها از تکه‌های الیوین تشکیل شده‌اند. یک نوع تیره‌تر سنگ پریدوت که درخشندگی کمتری دارد و سواحل هاوایی را به رنگ سبز تیره در آورده است.
این کشف تنها یکی از یافته‌های بسیار زیادی است که از تجزیه‌وتحلیل داده‌های اولیه ارسال‌شده به زمین از پرسیویرنس، مریخ‌نورد ناسا که در سال ۲۰۲۰ به این سیاره رسید، به دست آمده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دانشمندان می‌گویند ممکن است سنگ‌هایی مشابه سنگ‌هایی که در این پژوهش جدید بررسی شدند، وجود داشته باشند و روی زمین پیدا شوند- اما آن‌ها [سنگ‌های مشابه روی زمین] به طور کلی بر اثر میلیاردها سال وزش باد، جریان آب و بقیه دوران پرفعالیتشان روی زمین نابود می‌شوند. با این حال این سنگ‌ها در مریخ به دلیل محیط و اقلیم بسیار متفاوت، دست‌نخورده و بکر حفظ شده‌اند.
راجر وینز، استاد دانشگاه پوردو و پژوهشگر این مقاله جدید، گفت: «ما متوجه شدیم که این سنگ‌های لایه‌ای آذرین که مشاهده می‌کردیم، با سنگ‌های آذرینی که امروز روی زمین داریم، تفاوت دارند. آن‌ها با سنگ‌های آذرین روی زمین در مراحل اولیه شکل‌گیری آن شباهت بسیاری دارند.»
بنابراین این سنگ‌ها می‌توانند به ما کمک کنند تا در مورد تاریخچه حیات روی زمین اطلاعاتی پیدا کنیم- و همچنین در این مورد که آیا ممکن است موجودات بیگانه فضایی زمانی در مریخ زندگی کرده باشند یا خیر.
بریونی هورگان، یکی دیگر از این پژوهشگران و استاد دانشگاه پوردو، گفت: «یکی از دلایلی که ما درک خوبی از مکان و زمان پیدایش حیات روی زمین نداریم، این است که آن سنگ‌ها عمدتا از بین رفته‌اند؛ بنابراین بازسازی محیط‌های باستانی روی زمین واقعا دشوار است.»
«صخره‌هایی که پرسیویرنس در جیزرو روی آن‌ها می‌گردد، تقریبا میلیاردها سال است که روی سطح سیاره قرار دارند و منتظرند تا بیاییم و نگاهی به آن‌ها بیندازیم. این یکی از دلایلی است که مریخ را به آزمایشگاه مهمی برای شناخت [دوران] اولیه منظومه شمسی تبدیل می کند.»
مقاله‌ای که این یافته‌ها را شرح می‌دهد با عنوان «سطوح آذرین لایه‌لایه‌ای از نظر ترکیب و چگالی در دهانه جیزرو مریخ»، در مجله «ساینس ادونسز» (Science Advances) منتشر شده است.
© The Independent
