دانشمندان ناسا مناطق سایه‌داری را در گودال‌های ماه کشف کردند که به گفته آن‌ها همیشه در اطراف این مناطق، «هوای معتدل» و ملایم در حدود ۱۷درجه سانتیگراد (۶۳ درجه فارنهایت) در جریان است.

به گفته محققان، از جمله [تیم تحقیقاتی] دانشگاه کالیفرنیا - لس‌آنجلس (UCLA) در ایالات متحده، این گودال‌ها و غارهایی که ممکن است این حفره‌ها به آن‌ها منتهی شوند، [می‌توانند به عنوان] پایگاه‌های مرکزی پایداری به کار گرفته شوند که امنیت بالاتری دارند و مکان‌های بالقوه‌ای را برای سکونت دراز‌مدت در سطح ماه فراهم می‌کنند که فضانوردان در ماموریت‌های آینده بتوانند در آنجا «کار و زندگی کنند».

دانشمندان می‌گویند از زمانی که ناسا شروع به کاوش در ماه کرده است، یکی از موانع غیرقابل رفع، [ضرورت] اختراع تجهیزات گرمایشی و سرمایشی بوده است که برای کار در شرایط سخت ماه و تولید انرژی کافی برای تامین انرژی بی‌وقفه آن، مورد نیاز است. آن‌ها بر این باورند که این مکان‌ها در ماه می‌توانند در مقایسه با سایر سطوح، که در طول روز تا ۲۶۰ درجه فارنهایت (۱۲۶ درجه سانتی‌گراد) گرم می‌شوند و در شب تا دمای ۲۸۰ درجه فارنهایت زیر صفر (۱۷۳- درجه سانتی‌گراد) می‌رسند، [امکان] سکونت دراز‌مدت بهتری فراهم کنند. این حفره‌ها نخستین بار در سال ۲۰۰۹ در سطح ماه کشف شدند و دانشمندان را به این فکر واداشتند که آیا این گودال‌ها به غارهایی منتهی می‌شوند که قابلیت کاوش داشته باشند، یا به عنوان پناهگاه استفاده شوند، یا خیر.

مطالعات نشان داده است که حدود ۱۶مورد از بیش از ۲۰۰ گودالی که در ماه کشف شده است، احتمالا عبارتند از مجراهای گدازه‌ای‌ فروریخته‌ (collapsed lava tubes).

«تصاویر LRO، مدارگرد شناسایی ماه  (Lunar Reconnaissance Orbiter) از گودال‌ها نشان می‌دهد که در ماه غارهایی وجود دارند، اما آیا ممکن است آن‌ها روزی به به زیستگاه فضانوردان تبدیل شوند؟

دانشمندان کشف کرده‌اند که دمای بخش‌هایی از گودال‌ها همیشه حدود ۶۳ درجه فارنهایت (۱۷ درجه سانتی‌گراد) است که با دمای شدید سطح ماه متفاوت است.»

— NASA Moon (@NASAMoon)  

۲۶ ژوییه ۲۰۲۲

این قبیل مجراها که در سطح زمین نیز یافت می‌شوند، زمانی ایجاد می‌شوند که گدازه‌های مذاب در زیر میدانی از گدازه‌های سردشده جریان می‌یابد، یا پوسته‌ای روی رودی از گدازه‌ها تشکیل می‌شود و تونلی طولانی و توخالی را بر جای می‌گذارد.

پژوهشگران می‌گویند اگر سقف یکی از این مجراهای گدازه جامد فرو بریزد، ممکن است گودالی را باز کند که به ادامه مجرا منتهی می‌شود که به غار شبیه است.

دانشمندان در پژوهش جدیدی که اخیرا در ژورنال «ژئوفیزیکال ریسرچ لترز» (Geophysical Research Letters) منتشر شده است، تصاویر مدارگرد شناسایی ماه رباتیک ناسا (Robotic Lunar Reconnaissance Orbiter) را ​​بررسی کرده‌اند تا دریابند که آیا دمای درون گودال‌ها با دمای موجود در سطح [ماه] متفاوت است، یا خیر.

آنان مدل‌سازی رایانه‌ای را به‌کار گرفتند تا خواص حرارتی سنگ و غبار ماه را روی یک فرورفتگی تقریبا استوانه‌ای شکل به عمق ۱۰۰ متر - تقریبا برابر با طول و عرض یک زمین فوتبال - که در منطقه‌ای از ماه به نام «دریای آسایش» (Mare Tranquillitatis) قرار دارد، تجزیه و تحلیل کنند.

دانشمندان همچنین دمای این گودال را در یک دوره زمانی مشخص کردند.

آن‌ها دریافتند که دما در بخش‌هایی از گودال که همواره سایه‌دار است، در طول یک روز قمری فقط اندکی در نوسان است و در حدود ۶۳ درجه فارنهایت باقی می‌ماند.

این پژوهش اشاره می‌کند که اگر غاری در پایین این گودال امتداد یافته باشد - به گونه‌ای که در تصاویر ثبت‌شده با مدارگرد شناسایی ماه (LRO) نشان داده شده است – دمای این [غار] نیز نسبتا معتدل و راحت خواهد بود.

تایلر هوروت، از نویسندگان این مقاله از دانشگاه یو‌سی‌ال‌ای (UCLA)، می‌گوید: «از آنجایی که گودال [موجود در] «دریای آسایش»، نزدیک‌ترین نقطه به مدار استوای ماه است، قسمت روشن و [بدون سایه آن]، احتمالا در ظهر، گرم‌ترین مکان در سراسر ماه محسوب می‌شود.

دانشمندان می‌گویند که ساخت پایگاه‌هایی در ماه در قسمت‌های سایه‌دار این گودال‌ها، احتمالا به دانشمندان این امکان را می‌دهد تا روی چالش‌هایی، از جمله کشت غذا، تامین اکسیژن برای فضانوردان، جمع‌آوری منابع برای آزمایش‌ها، و گسترش پایگاه تمرکز کنند.

 این گودال‌ها یا غارها همچنین ممکن است از [فضانوردان در برابر] پرتوهای کیهانی، تشعشعات خورشیدی، و شهاب‌سنگ‌های کوچک محافظت کنند.

پژوهشگران می‌نویسند: «هرچند نمی‌توانیم از طریق مشاهدات از راه دور، از وجود غار [در ماه] مطمئن باشیم، چنین عارضه‌هایی [در سطح ماه]، راه را برای اکتشافات، و در آینده برای سکونت احتمالی در ماه، هموار می‌کنند: [این غارها] می‌توانند برای مقابله با تغییرات چشمگیر دمای موجود در نقاط دیگر سطح ماه، به پایگاه [فضانوردان آینده] تبدیل شوند.»

دیوید پیج، یکی دیگر از نویسندگان این مقاله، می‌گوید: «انسان‌ها حین زندگی در غارها به تدریج تحول یافتند، و این بار هم برای زندگی در ماه شاید به غارها برگردیم.»