به گفته جیم فری، مدیر برنامه توسعه سامانه‌های اکتشافی ناسا، موشک غول‌پیکر ناسا ممکن است سفینه فضایی اوریون (Orion) را در روز ۲۹ ماه اوت در یک پرواز آزمایشی به مدار ماه پرتاب کند و سازمان فضایی ناسا، روزهای ۲ و ۵ سپتامبر را به‌عنوان تاریخ‌های جایگزین در نظر گرفته است.
فری در یک کنفرانس مطبوعاتی در روز چهارشنبه در خصوص پرتاب پیش رو گفت: «اینها [تاریخ‌هایی] است که ما امروز بر اساس نحوه انجام کار به‌دنبال آن هستیم». او گفت که تاریخ ها ممکن است بر اساس آب‌وهوا و سایر عوامل تغییر کند، اما «ما سخت کار می‌کنیم تا تلاش‌ها در آن تاریخ‌ها را به ثمر برسانیم.»
موشک سامانه پرتاب فضایی ناسا (SLS) و فضاپیمای اوریون، سنگ بنای برنامه ماه آرتمیس سازمان فضایی ناسا به شمار می‌روند که هدف آن‌ها سفر دوباره انسان به سطح ماه در سال ۲۰۲۵ با ماموریت آرتمیس ۳ است. پرواز آزمایشی بدون سرنشین آتی، که قادر است فضاپیمای اوریون را به اطراف ماه برساند و سپس به زمین بازگردد، آرتمیس ۱ نام دارد.
پرواز «آرتمیس ۱» که در ابتدا برای پرتاب در سال ۲۰۱۷ در نظر گرفته شده بود، بارها با تاخیر مواجه شده است، و در نمونه اخیر، یک سری آزمایش‌های ناموفق «تمرین لباس مرطوب» انجام شد که در آن ناسا تلاش کرد مخزن سوخت موشک سامانه پرتاب فضایی ناسا را با پیشرانه برودتی در موشک روی سکوی پرتاب مرکز فضایی کندی در فلوریدا پر کند. سازمان فضایی ناسا در انجام چهارمین «آزمایش لباس مرطوب» خود در ۲۲ ژوئن موفق شد، اما این آزمایش، نشت هیدروژن را در موشک به‌دنبال داشت که پس از انجام آزمایش و بعد از بازگرداندن موشک به داخل ساختمان مونتاژ وسایل نقلیه در ۲ ژوئیه باید تعمیر می‌شد.
کلیف لانهام، مدیر ارشد عملیات وسایل ترابری ناسا، گفت: «ما در حال آماده‌سازی برای انجام آزمایش مجدد عایق‌سازی و غیرقابل نفوذ کردن [محفظه] هستیم تا اطمینان پیدا کنیم که نشتی در آنجا نداریم».
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
مایکل سارافین، مدیر ماموریت آرتمیس ناسا، روز چهارشنبه به این موضوع اذعان کرد که آزمایش و آماده‌سازی برای پرواز آزمایشی باید با سرعتی زیاد پیش برود تا تاریخ‌های پیشنهادی برای پرتاب، عملی شوند.
او گفت:«چند هفته آینده، هجوم کار و سیل فعالیت خواهند بود.» «روز پرتاب، بسیار نزدیک است.»
به گفته آقای سارافین، مدت زمان دقیق ماموریت آرتمیس ۱ بسته به تاریخ عملی پرتاب آن متفاوت خواهد بود.
در ۲۹ آگوست، در ساعت ۸:۳۳ صبح به وقت شرق اایالات متحده یک بازه زمانی دو ساعته برای پرتاب باز می‌شود که به ماموریت ۴۲ روزه امکان می‌دهد تا فضاپیمای اوریون در ۱۰ اکتبر در آب فرود بیاید.
اگر بازه زمانی دوساعته پرتاب در ۲ سپتامبر در ساعت ۱۲:۴۸ بعدازظهر به وقت شرقی ایالات متحده باز شود، ماموریت ۳۹ روزه خواهد شد و در ۱۱ اکتبر به پایان می رسد.
به گفته آقای سارافین، بازه زمانی ۱.۵ ساعته برای پرتاب در ۵ سپتامبر در ساعت ۵:۱۲ بعدازظهر به وقت شرقی ایالات متحده نیز باز خواهد شد که امکان انجام ماموریت ۴۲ روزه دیگری را می‌دهد که در ۱۷ اکتبر به زمین بازمی‌گردد.
او افزود که بخشی از برنامه‌ریزی پرتاب بر اساس اجتناب از قرار دادن فضاپیمای خورشیدی اوریون در سایه زمین، در جریان ماه‌گرفتگی از ۳۰ اوت تا ۱ سپتامبر انجام شده است.
تمام تاریخ‌های پرتاب، به آب‌وهوای مناسب بستگی دارد و اینکه همه سامانه‌ها برای پرتاب آماده باشند.
آقای فری گفت: «این نخستین باری است که ما تلاش می کنیم این موشک را پرتاب کنیم، ما با احتیاط عمل خواهیم کرد.»
به گفته آقای سارافین، اهداف پرواز آزمایشی صرف نظر از زمانی که آرتمیس ۱ پرتاب می‌شود، یکسان است.
او گفت: «نخستین و اصلی‌ترین هدف ما نمایش [کارآمدی] سپر حرارتی فضاپیمای اوریون در شرایط ورود مجدد به ماه است.» اوریون با سرعتی در حدود ۲۴ هزار و ۵۰۰ مایل بر ساعت (حدود ۴۰ هزار کیلومتر بر ساعت) به اتمسفر زمین برخورد خواهد کرد که از سرعت ورود مجدد فضاپیما در مدار پایین زمین در فضاپیماهایی که از ایستگاه فضایی بین‌المللی برمی‌گردند بیشتر است و «هیچ مرکز آزمایش آیرودینامیکی یا ایروترمال نمی‌تواند شرایطی را که در جریان بازگشت [فضاپیمای اوریون] خواهیم دید و یا شرایط سفر دوباره به ماه را ایجاد کند.»
هدف دوم این است که اطمینان حاصل شود که همه سامانه‌های اوریون همان‌گونه که انتظار می‌رود کار می‌کنند و این ناسا را مطمئن می‌کند که فضاپیما در پرواز آرتمیس ۲ ماه که برای سال ۲۰۲۴ برنامه‌ریزی شده است، به‌طور ایمن قادر به حمل سرنشین است.
آقای سارافین می‌گوید: «خود فضاپیمای اوریون به‌عنوان یک فضاپیمای با اجازه حمل انسان، به ما اطمینان بیشتری می‌دهد که این فضاپیما می‌تواند محیط گرمایی شدید اعماق فضا را تحمل کند.» «ما را به این مطمئن می‌کند که می‌توانیم در محیط اعماق فضا پرواز کنیم، از فضای بیرونی گذر کنیم و سپس از درون کمربندهای تشعشعی وان آلن بازگردیم.»
[توضیح مترجم: کمربند وان آلن، ناحیه‌ای است در اطراف زمین که از ورود پرتوهای کیهانی مضر به زمین جلوگیری می‌کند.]
آقای سارافین گفت سومین هدف ماموریت، سقوط ایمن فضاپیمای اوریون در اقیانوس آرام و بازیابی اطلاعات و برخی از قطعات آن برای استفاده مجدد است.
فضاپیمای اوریون در نهایت، ماهواره‌های کوچکی را [در فضا] مستقر می‌کند و در طول ماموریت خود، تصاویری را ثبت می‌کند تا به عموم مردم نشان دهد نسل جدید اکتشاف‌های ماه ناسا چگونه خواهد بود. کنفرانس مطبوعاتی چهارشنبه در پنجاه‌وسومین سالگرد فرود آپولو ۱۱ بر ماه در سال ۱۹۶۹ برگزار شد، یک انتخاب با برنامه‌ریزی عمدی برای مرتبط کردن گذشته ناسا به آینده آن.
سارافین گفت: «سالگرد امروز یادآور خوبی مبنی بر این است که مشارکت در ماموریت فضایی مانند این چه افتخاری است.» «این فقط یک ماموریت آرتمیس نیست، بلکه تصویری بزرگ‌تر از سفر دوباره به ماه و آمادگی برای رفتن به مریخ است.»
© The Independent
