برای همه ما این پیش‌آمد رخ داده است که با فرد آشنایی برخورد داشته باشیم اما دست‌کم برای چند ثانیه نتوانیم چهره او را تشخیص دهیم اما باید گفت این موضوع می‌تواند حالت شدیدتری هم داشته باشد و به جایی برسد که بیماری پروسوپاگنوزیا یا چهره‌کوری نام بگیرد، همان بیماری که برد پیت در مصاحبه اخیر خود با مجله مد جی‌کیو ادعا کرده به آن مبتلا شده است.

بر اساس گزارش فاکس‌نیوز، پیت، هنرپیشه جذاب و محبوب ۵۸ ساله هالیوود که در ماه‌های اخیر به‌دلیل متهم کردن آنجلینا جولی و شکایت از او به‌دلیل فروش ملک مشترکشان بدون اجازه او در صدر اخبار بوده است، حالا با مصاحبه‌اش با جی‌کیو و حرف از پروسوپاگنوزیا جنجال تازه‌ای در رسانه‌های اجتماعی به پا کرده است.

برد پیت در این مصاحبه از نگرانی‌اش درباره برداشت اشتباه مردم هنگامی که به‌دلیل پروسوپاگنوزیا قادر به تشخیص چهره آن‌ها نیست گفت.

این بیماری که با عنوان ادراک‌پریشی چهره‌ای نیز شناخته می‌شود و هنوز درمانی برای آن کشف نشده است، توصیف وضعیتی است که در آن فرد نمی‌تواند چهره دیگران را تشخیص دهد و این وضعیت در افراد مختلف شدت و ضعف متفاوتی دارد: برای برخی ناتوانی در تشخیص چهره‌های آشنا را به همراه دارد، برای برخی تا حدی است که حتی چهره اعضای خانواده یا دوستانشان را نمی‌توانند شناسایی کنند، برخی توانایی تشخیص چهره انسان از اشیاء را ندارند و برای برخی شدت آن به حدی است که فرد چهره خودش را نیز نمی‌تواند تشخیص دهد.

بر اساس اعلام موسسه ملی اختلالات عصبی و سکته مغزی آمریکا (National Institute of Neurological Disorders and Stroke)، پروسوپاگنوزیا یا چهره‌کوری از ناهنجاری، آسیب یا اختلال در بخشی از مغز به نام شکنج دوکی‌شکل ناشی می‌شود که لوب‌های گیجگاهی و پشت‌سری مغز را به هم متصل می‌کند و وظیفه کنترل تشخیص و به خاطر سپردن چهره افراد را بر عهده دارد. از دیگر عوامل رایج آن می‌توان به سکته یا آسیب مغزی شدید یا برخی بیماری‌های نورودژنراتیو یا مخرب اعصاب مغز اشاره کرد، اما گاهی نیز هیچ دلیلی برای پدیدار شدن آن پیدا نمی‌شود و بروز آن می‌تواند صرفا ذاتی باشد.

البته باید گفت در مورد برد پیت هنوز نمی‌توان کاملا مطمئن بود چون ظاهرا تشخیص این بیماری بیشتر با خود او بوده و هنوز به پزشک متخصص مراجعه نکرده و آزمایشی برای ارزیابی مهارت‌های تشخیص چهره نداده است. او در مصاحبه مذکور از مشکلات ناشی از این اختلال در محیط‌های اجتماعی گفت، اینکه کسی حرفش را باور نمی‌کند که چنین شرایطی دارد و از این می‌ترسد که مردم فکر کنند او «منزوی، گوشه‌گیر، بی‌تفاوت و خودشیفته» است.