«بازار پوشاک ایران دودستی به ترکیه، چین و بنگلادش تقدیم شد»

حکومت ایران تولیدکنندگان پوشاک را به تولید لباس‌هایی با طراحی اسلامی مجبور می‌کند

در میان کالاهایی که به‌صورت قاچاق به ایران وارد شده‌اند، پوشاک با سهمی بیش از ۲۰ درصد، در رتبه اول است‌ـ MORTEZA NIKOUBAZL / AFP

مجید افتخاری، عضو هیئت‌مدیره اتحادیه پوشاک ایران، با انتقاد از دودستی تقدیم کردن بازار ۸۵ میلیونی پوشاک ایران به کشورهای ترکیه، چین و بنگلادش، گفت: «در سال ۱۴۰۰ هجمه قاچاق پوشاک از بنگلادش و چین را شاهد بودیم و حالا هم در حال تبدیل شدن به مستعمره ترکیه در صنعت پوشاکیم.»

این عضو هیئت‌مدیره اتحادیه پوشاک ایران به سابقه قاچاق پوشاک در سال‌‎های گذشته اشاره کرد و به خبرگزاری ایسنا گفت: «قاچاق پوشاک به شرایط قبل از سال ۱۳۹۷ که کالای قاچاق به‌طور لجام‌گسیخته‌ای وارد می‌شد، برگشته است.»

به گفته او، «انفعال» ستاد مبارزه با قاچاق کالا و فقدان برنامه‌های حمایتی از تولیدکنندگان داخلی، صنعت پوشاک ایران را به خطر انداخته است.

افتخاری پیش‌تر نیز گفته بود که «نوسان‌های نرخ ارز، کمبود مواد اولیه و مشکلات تامین سرمایه در گردش» سه مشکل اصلی فعالان صنعت پوشاک در ایران است.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

ستاد مبارزه با کالا در آخرین گزارش آماری‌اش اعلام کرد که در میان کالاهایی که به‌صورت قاچاق به ایران وارد شده‌اند، پوشاک با سهمی بیش از ۲۰ درصد، در رتبه اول است.

پیش‌تر یکی از تولیدکنندگان پوشاک درباره تمایل مردم به خرید لباس‌های خارجی به روزنامه فرهیختگان گفته بود: «با توجه به وضعیت اقتصادی حاکم در جامعه، خریداران ترجیح می‌دهند کالای خارجی را که ارزان‌تر است، خریداری کنند. همچنین کمبود برند‌سازی (نشان‌ تجاری) در صنعت پوشاک ایران موجب شده است مشتریان به استفاده از کالای ایرانی تمایلی نداشته باشند.»

در سال‌های اخیر عواملی همچون افزایش چند‌برابری قیمت مواد اولیه، بالا رفتن دستمزد کارگران، کاهش قدرت خرید مردم، گرایش آنان به خرید پوشاک خارجی و مالیات موجب شد که بسیاری از تولیدکنندگان پوشاک خود به واردکننده تبدیل شوند تا در بازار سهمی داشته باشند. در این میان، بسیاری از واردکنندگان هم مبادی غیررسمی را انتخاب کردند و از آن‌جا که واردات غیررسمی پوشاک از دیگر کالاها آسان‌تر است، با روش‌هایی مثل ته‌لنجی، کولبری و چمدانی انواع پوشاک خارجی را ایران آوردند.

در کنار همه مواردی که درباره دلایل ناکامی پوشاک داخلی گفته می‌شود، نباید طرح‌های موسوم به «حجاب و عفاف» را که حکومت به‌شدت پیگیر اجرای آن است، فراموش کرد. جمهوری اسلامی ایران تولیدکنندگان پوشاک را به تولید لباس‌هایی با طراحی اسلامی مجبور می‌کند؛ در حالی که این لباس‌ها در بازار خریداری ندارند.

آن‌طور که در خبرها آمده است، شهباز حسن‌پور، رئيس فراکسيون اصناف مجلس، و حامد فاطمی‌روش، جانشین دبیر امر به معروف و نهی از منکر استان تهران، در جلسه‌ای با ابوالقاسم شیرازی، رئیس اتحادیه پوشاک تهران، و دیگر فعالان بازار، از آنان خواسته‌اند «پوشاک عفیفانه» تولید کنند. برخی نمایندگان مجلس و افراد نزدیک به حکومت نیز در هفته‌های اخیر درخواست کردند با تولیدکنندگانی که پوشاک مناسب تولید نمی‌کنند، برخورد شود.

پروین صالحی، نماینده مجلس، روز پنجشنبه ۲۳ تیر، با طرح این ادعا که بر عرضه و طراحی پوشاک نظارت نمی‌شود، به خبرگزاری ایمنا گفت که لباس‌های موجود با هویت ایرانی و اسلامی هیچ سنخیتی ندارند.

این نوع برخوردها نگرانی‌های زیادی برای تولیدکنندگان ایجاد کرده است، به‌خصوص که پس از ورود کالاهای ارزان‌قیمت چینی به ایران و همه‌گیری کرونا، تولیدکنندگان صنایع کوچک در ایران با چالش‌های زیادی مواجه شدند و به مرز ورشکستگی رسیدند.