عمران خان، رهبر حزب تحریک انصاف و نخست‌وزیر پیشین پاکستان، روز دوشنبه ۹ خرداد، در گفت‌وگو با اسکای نیوز، گفت که حرف‌هایش در روزهای نخستین به قدرت رسیدن طالبان، در مورد «رهایی افغان‌ها از بردگی پس از ظهور طالبان»، تحریف شده است. با این حال، او بر سازش و کنار آمدن با طالبان به‌عنوان راه حلی برای بحران افغانستان، تاکید کرد.
در ماه اوت، زمانی که طالبان عملا کنترل افغانستان را به دست گرفتند، عمران خان در مورد اینکه چگونه تحمیل فرهنگی معادل «بردگی ذهنی» است صحبت کرد و گفت که افغان‌ها «بند بردگی را شکسته‌اند». اکنون، او این سخن را تحریف‌شده می‌داند و مدعی است که این عبارت خارج از متن نقل شده است.
عمران خان که از آغاز کارش در سمت نخست‌وزیر پاکستان تا امروز، برچسب حمایت از طالبان را بر پیشانی دارد، اکنون ادعای حمایت از طالبان را رد می‌کند و می‌گوید ظهور طالبان در افغانستان را به‌مثابه «رهایی افغان‌ها از بردگی» نخوانده است. او به اسکای نیوز گفت: «من گفتم بردگی ذهنی به‌مراتب بدتر از بردگی فیزیکی است. من به افغانستان در آن شرایطی اشاره کردم که آن‌ها برای آزادی فیزیکی خود می‌جنگیدند.» با این حال، او از کنار پرسش خبرنگار در مورد بردگی زنان و رسانه‌ها به‌دست طالبان گذشت و گفت: «من سخنگوی طالبان نیستم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
عمران خان که از همان آغاز به قدرت رسیدن طالبان، برای این گروه در کشورهای منطقه و جامعه جهانی لابی‌گری می‌کرد، در مصاحبه جدیدش گفت بحران افغانستان «راه‌حل نظامی ندارد». او گفت: «اگر پس از ۲۰ سال جنگ، راه‌حل دیگری برای افغانستان وجود داشت، باید شما (جامعه غرب) آن را پیدا می‌کردید.»
با این حال، عمران خان اتهام حمایت پاکستان از طالبان را «تبلیغات» دانست. او پاکستان را یکی از قربانیان جنگ افغانستان خواند و با تشریح پیامدهای مشارکت در جنگ علیه تروریسم به رهبری ایالات متحده آمریکا، گفت، تبلیغات و ناآگاهی‌های زیادی در مورد وضعیت پاکستان و افغانستان وجود دارد. او در ادامه افزود: «ما را به‌دلیل موفقیت نشدنشان در افغانستان سرزنش می‌کردند، اما آنچه در افغانستان اتفاق می‌افتد به ما ربطی ندارد.»
عمران خان در حالی کشورش را در قبال وضعیت افغانستان مسئول نمی‌داند که در بیست سال گذشته، پاکستان مرکز اصلی آموزش و تجهیز نیروهای طالبان بوده است. بیشتر افراد گروه طالبان طلبه‌های مدارس پاکستانی‌اند و خانواده‌های بیشتر رهبران این گروه نیز در پاکستان زندگی می‌کنند.
