رکسان طاهباز، دختر مراد طاهباز، شهروند سه تابعیتی ایران، بریتانیا، و آمریکا که در تهران زندانی است، اعتراض جدیدی را در لندن آغاز کرده است. خانم طاهباز می‌گوید پدرش را «رها کرده‌اند»، و از دولت بریتانیا می‌خواهد «او را به خانه بیاورد».

منتقدان می‌گویند دولت بریتانیا سرنوشت آقای طاهباز را به آمریکایی‌ها واگذار کرده است و تلاش چندانی برای آزادی او انجام نمی‌دهد. 

مراد طاهباز ۶۶ ساله از فعالان عرصه محیط زیست و حفظ حیات وحش است که از بهمن ۱۳۹۶ تاکنون به همراه شماری دیگر از مسئولان «موسسه حیات وحش میراث پارسیان» در زندان است. آقای طاهباز از بنیانگذاران این موسسه و عضو هیئت مدیره آن بود.

او به اتهام «همکاری با آمریکا به عنوان دولت متخاصم» و دریافت پول از این دولت به ۱۰ سال زندان محکوم شده است. طاهباز ماه گذشته پس از مدتی مرخصی به زندان اوین بازگشت. همسر او، ویدا، نیز ممنوع‌الخروج است. 

رکسان طاهباز کارزار خود را روز چهارشنبه، ۱۳ آوریل، در برابر دفتر وزارت خارجه بریتانیا در لندن آغاز کرد.

او می‌گوید به خانواده‌اش در مورد احتمال آزادی آقای طاهباز اطلاعات غلط داده‌اند و این امر موجب سکوت رسانه‌ای آن‌ها شده است. او حالا می‌خواهد سکوت را بکشند و با پلاکاردی از سازمان عفو بین‌الملل که روی آن نوشته شده است «پدرم را به خانه بازگردانید»، دست به تحصن خیابانی زده است. 

اخیرا دو شهروند شناخته‌شده بریتانیا، نازنین زاغری رتکلیف، چهره عرصه خیریه، و انوشه عاشوری، مهندس عمران بازنشسته، از زندان آزاد شدند و به بریتانیا بازگشتند. آزادی این دو در پی توافقی مالی بین لندن و تهران بود؛ نشانی مسلم از اینکه حکومت ایران از زندانیان دوتابعیتی همچون گروگان‌هایی در معادلات خود بهره می‌گیرد. 

خانم طاهباز می‌گوید به خانواده او نیز باورانده شده است که پدرش هم در جریان همین مبادلات آزاد خواهد شد. 

رکسان طاهباز به رسانه‌ها گفت: «امروز اینجا آمده‌ایم، چون یک ماه از وقتی که نازنین و انوشه به خانه بازگشتند می‌گذرد و پدر من هنوز در زندان است و مادرم هنوز ممنوعیت مسافرت دارد.»

او خطاب به دولت بریتانیا گفت: «ما امیدواریم از دولت و از وزیر خارجه، لیز تراس، بخواهیم وعده خود را عمل کنند و آن‌ها ‌را به خانه نزد ما بازگردانند تا بتوانیم بار دیگر به عنوان خانواده گرد هم بیاییم… ما واقعا امیدواریم که لیز تراس خواهش‌های ما را شنیده باشد — تنها چیزی که می‌خواهیم، بازگشت پدرم به خانه است.»

رکسان طاهباز گفت: «ما می‌خواهیم به قولی که به ما دادند عمل کنند. در طول بیش از چهار سال گذشته همیشه به ما این‌گونه گفته شد که او بخشی از هرگونه توافقی که انجام دهیم خواهد بود و به عنوان بخشی از این توافق، به خانه باز خواهد گشت.»

بریتانیا در ماه مارس گفت علاوه بر آزادی و بازگشت خانم زاغری رتکلیف و آقای آشوری، موفق شده است مرخصی آقای طاهباز را تامین کند. این در پی آن بود که بریتانیا بدهی چهارصد میلیون پوندی (بیش از ۵۲۰ میلیون دلار) را که به پیش از انقلاب ۵۷ بازمی‌گشت، به ایران پرداخت.

اما «مرخصی» طاهباز دو روز بعد تمام شد و او به زندان اوین بازگشت. 

وزارت خارجه بریتانیا می‌گوید دولت ایران تعهد داده بوده است که طاهباز را آزاد کند، اما این تعهد را زیر پا گذاشته است. این وزارتخانه گفت: «دولت ایران به آزادی مراد از زندان با مرخصی نامحدود توافق کرده بود. ایران به این تعهد عمل نکرده است. تداوم مصیبت دهشتناک آقای طاهباز پیام روشنی به جامعه بین‌المللی می‌فرستد: ایران به تعهداتش عمل نمی‌کند. ما همچنان از تمام فرصت‌های موجود استفاده می‌کنیم تا از مقامات ایران خواهان آزادی بلافاصله آقای طاهباز شویم.»

رکسان طاهباز می‌گوید: «خواهش کردیم و التماس کردیم و با صدای بلند گفتیم که می‌خواهیم دولت به وعده خود عمل کند. چهار هفته گذشته و برای خانواده ما هیچ چیز عوض نشده است.»

دختر مراد طاهباز افزود: «به نظرم پدرم به روشنی گفته است که احساس می‌کند او را کنار گذاشته‌اند و من هم برای همین اینجا آمده‌ام — تا کاری کنیم که او بیش از این به حال خود رها نشده باشد.»

ریچارد رتکلیف، همسر خانم زاغری، می‌گوید امید دارد که بریتانیا «همچنان برای گشایشی» برای آقای طاهباز، و نیز مهران رئوف، شهروند ایرانی-بریتانیایی دیگر محبوس در ایران، تلاش کند. 

رتکلیف گفت: «برای کسانی که در زندان اوین باقی مانده‌اند، آزادی یک نفر همیشه خبری تلخ و شیرین است. نازنین و من این احساس را به یاد داریم — شادی دیگران می‌تواند خیلی تلخ باشد و آدم را با دیواری از سوال‌ها تنها بگذارد: چرا؟ آیا ما به اندازه کافی مهم نبودیم؟»

رکسان طاهباز گفت: «ما برای نازنین و انوشه خشنودیم — واقعا خوشحالیم که ببینیم نزد خانواده‌های خود بازگشته‌اند. اما پدر من کنار گذاشته شده. این درست نیست، خیانتی ویران‌کننده است و باید تحصیح شود. پدر و مادر ما باید به خانه بازگردند، فورا و بی‌قید و شرط.»

خانم طاهباز از قصد خود برای دیدار با خانم تراس نیز گفت و تاکید کرد: «می‌خواهیم با وزیر خارجه و مقام‌های او دیدار کنیم تا برنامه دولت را برای آوردن پدرم به خانه، واقعا درک کنیم.»

آقای رتکلیف گفت: «امیدوارم که وزیر خارجه سر حرفی که موقع آزادی نازنین زد بماند و همچنان برای پایان دادن به دیپلماسی گروگانی بکوشد و کسانی را که دست به آن می‌زنند، مسئول بداند. این بازی‌ها به زندگی خیلی‌ها لطمه زده‌ است.»

ساشا دشموخ، مدیر اجرایی عفو بین‌الملل، گفت: «پس از شادی در پی آزادی نازنین و انوشه، مراد و مهران رئوف، شهروندان دیگر بریتانیا، جا گذاشته شده‌اند. لیز تراس به مراد بی‌توجهی کرده است و به مهران هم بی‌توجهی می‌کند.»

آقای دشموخ گفت: «حالا که نازنین و انوشه بازگشته‌اند، رویکرد دولت ظاهرا این است که «کار تمام شده» است. اما تا وقتی که تمامی شهروندان بریتانیا که تحت بازداشت خودسرانه هستند آزاد شوند و به خانه بازگردند، کار تمام نشده است.»