پس از آنکه مسئولان تاسیسات اصلی تصفیه آب شهر هراره، پایتخت زیمبابوه، نتوانستند اقدامات لازم برای تصفیه آب را انجام دهند، آب شهر را بستند. به دنبال این اقدام بیش از دو میلیون نفر از ساکنان پایتخت و شهرهای مجاور بدون آب ماندهاند.
این اقدام به دنبال نگرانی‌ها از شیوع بیماری‌های قابل انتقال با آب در بین شهروندان صورت گرفته است. اخیرا وبا نیز به سطحی گسترده در این کشور شیوع یافته بود.
مقامات شهر هراره نتوانستند ارز مورد نیاز برای واردات مواد شیمیایی لازم برای تصفیه آب را -که ماهانه چیزی در حدود ۲.۱ میلیون پوند است- فراهم آورند و سطح آب آلوده ذخیره شده در پشت سدها نیز به خاطر خشکسالی ماه‌های اخیر رو به نزول است.
مایکل چیدمی، سخنگوی شورای شهر در واکنش به گزینه شهروندان برای استفاده از آب چاه‌ها و بطری‌های آب گفت: «تمام ساکنان هراره تحت تاثیر این اقدام قرار گرفته و به آب دسترسی ندارند. ممکن است این وضعیت تا فردا حل شود ولی مطمئن نیستیم».
انوک موپاماوندی، معاون شهردار شهر هراره به گزارشگران گفت: «تعطیلی تاسیسات تصفیه به خاطر نایابی ارزهای خارجی است ... این وضعیت واقعا ویرانگر و طاقت‌فرسا است».
او از دولت رییس جمهور امرسون منانگاگوا تقاضا کرد بحران آب را فاجعه ملی اعلام کند.
خشکسالی اخیر به خاطر پدیده جوی ال‌نینو ایجاد شده است و محصولات کشاورزان را ویران کرده است. به گزارش سازمان ملل در ماه اوت، این خشکسالی احتمالا ۵ میلیون نفر را در زیمبابوه محتاج به کمک‌های غذایی خواهد کرد.
در روز جمعه، تانزانیا اعلام کرد محموله‌ای را که از قرار معلوم ۷۰۰ هزار تن ذرت است، به عنوان کمک غذایی به زیمبابوه فرستاده است.
پایتخت این کشور به خاطر کمبود منابع آبی و تاسیسات فاضلاب قدیمی و ویران این شهر، همواره شاهد بروز موارد متعددی از بیماری‌های مختلف از جمله بیماری حصبه بوده است. بعضی از شهروندان مجبور شده‌اند آب خود را از چاه‌های کم‌عمق و غیرامن بردارند و در خیابان مدفوع کنند.
آسوشیتد پرس کمی پیشتر در ماه جاری میلادی شاهد ساکنانی بود که آب را پمپ می‌کردند ولی هر بار برای این که آب به میزان کافی در چاه جمع شود، مجبور بودند بین هر پمپ زدن نیم ساعت صبر کنند.
سال گذشته ۲۶ نفر در این کشور به خاطر شیوع وبا جان خود را از دست دادند که منجر به اظهارت علنی رییس‌جمهور امرسون منانگاگوا شد که گفت مردم زیمبابوه از بیماری‌های قرون وسطی رنج می‌برند و از آن وحشت زده‌اند.
روزی روزگاری این کشور یکی از مناطق درخشان جنوب آفریقا و محل گشت‌وگذار بود ولی اقتصاد آن در سال‌های اخیر فروپاشید و دسترسی به ارز خارجی اکنون در آن آسان نیست.
قیمت بسیاری از کالاهای اساسی مدام افزایش می‌یابد و نظام بهداشت عمومی و خدمات پزشکی با وقفه و اختلال مواجه است چرا که بسیاری از دکترها و سایرین می‌گویند به سختی بتوانند از پس مخارج حمل و نقل به محل کار برآیند.
با اخلال در تاسیسات تصفیه، بسیاری از ساکنان هراره در ماه‌های خیر در نیمه‌های شب جلوی چاه‌های آب صف می‌بندند تا به کمی آب آشامیدنی دست یابند یا خانه‌های خود را با نور شمع و تلفن همراه روشن نگاه می‌دارند.
این ناامیدی‌ها چندین بار موجب بروز اعتراض‌هایی هم شده که عموما با واکنش سریع و بعضا سرکوب خشونت‌آمیز حکومت مواجه شده است.
گزارش‌های تکمیلی از سایر آژانس‌های خبری
© The Independent
