آرمان زرگران، مشاور امور بین‌الملل دفتر طب ایرانی و مکمل وزارت بهداشت، از وارد شدن عبارت «طب ایرانی» در سرعنوان‌های موضوعی پزشکی خبر داد و آن را «دستاورد مهم بین‌المللی در تثبیت جهانی این طب» خواند. او مدعی شد که این اقدام «گامی بزرگ» در راستای بین‌المللی شدن طب ایرانی در مقابل «معارضین» است.

زرگران با بیان اینکه وزارت بهداشت تلاش برای افزودن طب ایرانی به سرعنوان‌های موضوعی پزشکی را از دو سال پیش آغاز کرده بود، ادعا کرد که در حال حاضر فضای بین‌المللی برای طب ایرانی با «اقبال خوبی» مواجه است.

او همچنین در ادامه گفت‌وگویش با مرکز روابط عمومی وزارت بهداشت، مدعی شد که سازمان بهداشت جهانی و بسیاری از کشورهای دیگر برای همکاری‌های آموزشی و پژوهشی در حوزه طب ایرانی، اعلام آمادگی‌ کرده‌اند. زرگران، افزود: «در فضای دولت جدید مسیر برای رفع موانع استفاده از طب ایرانی بسیار هموارتر از گذشته شده است.»

طب سنتی که مدافعانش از آن با عنوان‌های «طب ایرانی» و «طب ایرانی‌ـ‌اسلامی» نیز نام می‌برند، در جامعه پزشکی و علمی مخالفان سرسختی دارد. با این‌ حال وزارت بهداشت در پی مطالبه و فشار گروه‌های مذهبی نزدیک به حاکمیت، نه‌ تنها بساط طب سنتی را جمع نکرد بلکه با راه‌اندازی دفتر طب مکمل و ایرانی و اجباری‌ کردن آموزش‌های مرتبط با طب سنتی برای دانشجویان گروه پزشکی، از آن پشتیبانی نیز کرد. حالا با روی کار آمدن دولت سیزدهم، حمایت از طب ایرانی یا سنتی افزایش نیز یافته است.

در شهریور ۱۴۰۰، پس‌ از اینکه تصویب «طرح تشکیل‌ سازمان‌های طب اسلامی‌ـ‌ایرانی» و «نظام طب مکمل جمهوری اسلامی ایران» در مجلس مطرح شد، بیش از صد تن از روسای انجمن‌های علمی کشور در نامه‌ای خطاب به وزیر بهداشت و رئیس مجلس به این دو طرح اعتراض کردند و آن را «عامل انشقاق» در مدیریت خدمات سلامت توصیف کردند و هشدار دادند که با این‌گونه اقدام‌ها سلامت مردم به مخاطره می‌افتد.

جامعه پزشکی ایران در این نامه، صدور مجوز طبابت به افراد غیرپزشک و بها دادن به تجربه‌های غیرعلمی را «غیراخلاقی» و «غیرمنطقی» توصیف کردند و هشدار دادند: «دوپاره کردن پزشکی به طب سنتی و طب نوین، مستمسکی جهت ایجاد جایگاه مداخله تشخیصی و درمانی برای افراد بدون صلاحیت شده است.» 

به گفته آنان، شیوه‌های تشخیص و درمان، چه سنتی و چه نوین، باید تابع اصول علمی روز باشد و اثربخشی خود را با روش‌شناسی قابل‌قبول به اثبات برساند و تنها در این صورت است که می‌توان مسئولیت تایید مداخلات تشخیصی و درمانی در حفظ سلامت مردم را پذیرفت. 

با وجود این مخالفت‌ها، طب سنتی در ایران روز‌به‌روز قدرتمند‌تر می‌شود و در نتیجه آن، سلامت و جان مردم به خطر می‌افتد. برخی مدافعان طب سنتی در ایران هم‌زمان با همه‌گیری کرونا، به شهروندان توصیه کردند که با استفاده از «ادرار شتر» یا «سوزاندن سرگین الاغ» خود را درمان کنند. 

برخی چهره‌های تندروی حکومتی مثل حسن عباسی نیز ادعای کارساز بودن روش‌های طب سنتی را مطرح می‌کنند. هم‌زمان با شروع به کار دولت سیزدهم هم علیرضا پناهیان از مجلس خواست به وزیر بهداشت در صورتی‌ که طب سنتی را قبول ندارد، رای اعتماد ندهند.