دختران جوانی که در گروه ورزش فریزبی در شهر مزارشریف فعالیت می‌کردند و با مسلط شدن طالبان بر افغانستان، متواری شده‌اند، می‌گویند طالبان و تهبکاران محلی آنها را تعقیب می‌کنند و درصورتی‌که محل زندگی‌شان فاش شود، زندانی یا کشته خواهند شد.

دختران ورزشکار فریزبی در شهر مزارشریف، مرکز استان بلخ در شمال افغانستان، پیش از تسلط طالبان، به‌دلیل نداشتن مکان مشخص، گاهی در فضای باز تمرین می‌کردند و به‌همین دلیل بارها از سوی گروه‌های افراطی دینی و تبهکاران محلی تهدید می‌شدند. در دو سال گذشته و پس از افزایش تهدید‌ها، سرانجام پلیس حاضر شده بود در محافظت از آنان همکاری کند. اما پس از تسلط طالبان، با اشاره مردم محل و گروه‌های افراطی دینی، طالبان در جستجوی این دختران در بلخ است و این دختران اکنون به شهرهای مختلف افغانستان متواری شده‌اند.

ورزش فریزبی در افغانستان بیشتر از پنج سال پیشینه ندارد. این ورزش که از انواع کمتر شناخته شده ورزش است، در سال ۲۰۱۷ اولین بار به کمیته المپیک افغانستان اضافه شد و سپس در سال ۲۰۱۹، رقیه حسینی، بانوی جوان افغان این ورزش را به دختران معرفی کرد و نخستین تیم‌های دخترانه ورزش فریزبی را در بلخ ایجاد کرد.

رقیه حسینی، رئیس فدراسیون فریزبی به ایندیپندنت فارسی گفت: او به‌عنوان نخستین زنی که یک ورزش جدید را به دختران و پسران در بلخ معرفی کرد، با ناملایمات زیادی مواجه بود. حسینی افزود: «اولین تیم فریزبی دختران را از میان خانواده و بستگان خودم انتخاب کردم، زیرا شناساندن این ورزش جدید به خانواده‌ها و دریافت اعتماد آنان برای حضور دخترانشان در این رشته ورزشی کار ساده‌ای نبود.» به گفته خانم حسینی، اعضای این گروه با تلاش در مدرسه‌های دخترانه و دانشگاه‌ها توانستند دست‌کم شش تیم دخترانه با حضور ۵۶ بازیکن و ۸ تیم پسرانه با حضور ۷۰ بازیکن در استان بلخ ایجاد کنند.

تیم‌های فریزبی در شهر مزارشریف، اوایل به‌دلیل نداشتن مکان مناسب و امکانات مالی، در پارک‌ها و فضای آزاد تمرین می‌کردند، درحالی‌که این کار در افغانستان در هر شرایطی، خالی از آزار و اذیت به‌ویژه برای دختران نیست. اعضای تیم فریزبی بلخ، روایت‌های زیادی از مواجه‌شدن با تهدید و ممانعت مردم محل از ورزش در پارک‌های عمومی دارند. آنان می‌گویند، با تهدید شماری از افراط‌گرایان دینی و افراد تبهکار مواجه شده بودند و همان افراد، اکنون با همکاری طالبان، آن‌ها را تعقیب می‌کنند.

آمنه سادات از اعضای تیم فریزبی دختران به ایندیپندنت فارسی گفت: «پیش از فروپاشی دولت و هم‌زمان با افزایش نا‌امنی‌ها در شهر مزارشریف، من با خانواده‌ام از ترس بدتر شدن اوضاع به کابل پناه بردیم. پس از تسلط طالبان بر افغانستان، همسایه‌ها به ما خبر دادند که طالبان و افراد ولگرد که قبلا ما را تهدیدِ کرده بودند به خانه ما رفته‌اند و خانه را بازرسی کرده‌اند.»

از میان ۵۶ تن از اعضای تیم فریزبی دختران در بلخ، اکنون دست‌کم ۳۲ تن آنان متواری شده‌اند و در شهرهای مختلف افغانستان به شکل مخفیانه زندگی می‌کنند، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند از کشور خارج شوند. به‌گفته آمنه سادات، آن‌ها حتی نمی‌توانند با کمیته المپیک افغانستان در تماس باشند، زیرا این کمیته اکنون تحت کنترل طالبان است و ارتباط با آن می‌تواند خطر بزرگی برای دختران باشد.

از سوی دیگر رقیه حسینی گفت، او برای خروج تیم‌های دخترانه فریزبی از افغانستان، بارها از راه‌های مختلف تلاش کرده است، اما هیچ پاسخی به ایمیل‌های که برای نهادهای بین‌المللی همکار در عرصه ورزش فرستاده، دریافت نکرده است. او با اشاره به این‌که موضع طالبان در مورد زنان هیچ تغییری نکرده است، افزود: «ما نیاز به کمک داریم، در حال حاضر ما به زندانی شدن در خانه‌هایمان محکومیم و هرلحظه انتظار این را داریم که نوبت‌مان می‌رسد و طالبان ما را هم مثل ده‌ها زن دیگر، به نام این‌وآن خواهند برد.»

حسینی با ابراز نگرانی می‌افزاید، اگر دست طالبان به او و دیگر اعضای این تیم برسد، ممکن است در تبانی با افراط‌گرایان دینی آن‌ها را به‌قتل برسانند. حسینی افزود: «ما پنهان‌شده‌ایم، اما اگر دست طالبان و تبهکاران محلی به ما برسد، ممکن است ما را تیرباران کنند، شاید هم به حال ما رحم کنند و ما را به نکاح سربازانشان درآورند که این برایمان از مرگ هم وقیح‌تر و وحشتناک‌تر است.»

طالبان در نخستین روزهای تسلط بر افغانستان‌، به‌روشنی اعلام کرد که ورزش یک امر ضروری برای زنان نیست. به این معنا که فعالیت ورزشی زنان ازنظر طالبان هیچ توجیهی ندارد و بدون تردید باید متوقف گردد. در چهار ماه گذشته، در هیچ‌یک از شهرهای افغانستان، به زنان اجازه کار، فعالیت و حضور در برنامه‌های ورزشی داده نشده است. مدارس نیز در ۲۷ استان، به روی دانش‌آموزان بالای کلاس ششم مسدود است و تلاش‌ها و اعتراضات در داخل و بیرون از افغانستان در این زمینه تاکنون ثمربخش نبوده است.

به گزارش شبکه تحلیلگران افغانستان تا سال ۱۳۹۹ خورشیدی حدود ۷۵۲ ورزشکار زن در ساختار تیم‌های ملی افغانستان در فدراسیون‌های مختلف ورزشی افغانستان فعالیت داشته‌اند. شمار ورزشکاران زن در تیم‌های باشگاهی خیلی بیشتر از این آمار است، اما اکنون شمار اندکی از این ورزشکاران حاضرند با رسانه‌ها صحبت کنند و از وضعیتشان گزارش دهند.