سپیده احدی صاحب نام تجاری با همین اسم را در آتلیه طراحی در برلین ملاقات کردم. محلی که او در آنجا کار می‌کند را این‌روزها هنرمندان قرق کرده‌اند. اغلب هنرمندان و طیف روشنفکر آلمانی ساکن برلین در منطقه کرویتس برگ زندگی می‌کنند. اگر هم ساکن آنجا نباشند قرار ملاقات‌های کاری را در کافه‌های آنجا می‌گذارند. خلاصه اینکه کرویتس برگ از مناطقی است که روزها و شب‌های شلوغ و پر رفت و آمدی دارد.
«قرار بود خانم مهلا زمانی از طراحان لباس در تهران در سالن اجتماعات مجتمع اسکان، نمایش لباس برگزار کند. همسایه ما در برگزاری این «نمایش» به او کمک می‌کرد و از من هم خواست در گذاشتن دعوتنامه‌های مدعوین در پاکت مخصوص به او کمک کنم. من همانجا به‌طور جدی تصمیم گرفتم طراح لباس شوم. بعد از آن لباس زنان در نقاشی‌های کودکانه من طرح و
رنگ خاص داشت».
او ادامه می‌دهد: «وقتی سیزده ساله شدم یک روز برای خرید لباس به تولیدی «نیماتین» رفتم. در آنجا به مسئولان آن تولیدی گفتم من به طراحی لباس علاقه‌مند هستم. آنها به من گفتند می‌توانی برای ما لباس طراحی کنی و هر طرحی که پذیرفته شد و تبدیل به لباس شد، از همان لباس به عنوان دستمزد به خودت هم هدیه می‌دهیم».
بدین ترتیب سپیده در سیزده سالگی به طور رسمی به دنیای حرفه‌ای طراحی لباس وارد می‌شود. چهار طرح او پذیرفته و لباس‌هایی بر اساس آنها تولید می‌شوند!
سپیده می‌گوید خانواده‌اش راضی نبودند برای ادامه تحصیل به هنرستان برود. شاید مانند هر خانواده ایرانی دیگر دوست داشتند فرزندشان دکتر یا مهندس شود.
سپیده بعد از پایان تحصیلات دانشگاهی در مسابقه بین‌المللی که در شهر دوبی کشور امارات برگزار می‌شود ، شرکت می‌کند. مسابقه‌ای که برگزار کننده‌اش آرم تجاری معروف «سواروسکی» بود و او را چندین قدم در رسیدن به هدفش جلوتر می‌برد. او جزو ده نفر برگزیده این رویداد بین‌المللی می‌شود.
می‌گوید: «بعد از آن چند نمایشگاه لباس در ایران برگزار کردم و‌هم‌زمان در دانشگاه مجتمع فنی تهران تصویرسازی لباس تدریس می‌کردم. در این مرحله از زندگی تصمیم گرفتم از ایران خارج شوم. دلیل اینکه نمی‌خواستم دیگر در کشور بمانم این بود که نمی‌خواستم فقط مانتو طراحی کنم! بلکه می‌خواستم به‌عنوان یک طراح لباس حرفه‌ای انواع لباس‌ها را طراحی کنم. بنابراین سال ۲۰۱۰ بعنوان دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی لباس وارد ایتالیا شدم؛ کشوری که در دنیا به مهد مد و طراحی لباس معروف است».
در پوشاک پایدار تنها زیبایی لباس اهمیت ندارد، بلکه مسائل انسانی، اجتماعی، اقتصادی و رفاهی انسان‌هایی که در پشت صحنه تولید پارچه و لباس هستند از جمله کشاورزان تولید کننده پنبه، کارگران تولیدی‌ها و بقیه افراد مرتبط با این کارهم بسیار مهم است. علاوه بر آن مسائل زیست محیطی شامل دور ریز پارچه و دیگر مسائل هم مورد توجه قرار می‌گیرد. اینها مسائلی بود که ذهن سپیده را به‌عنوان یک فارغ التحصیل و طراح لباس به خود مشغول می‌کرد.
این دغدغه‌های ذهنی موجب می‌شود تا سپیده به دنبال جایی باشد که بتواند دغدغه‌هایش را برطرف کند یا حداقل جایی باشد که بتواند آنها را مطرح کند. در نهایت بعد از تحقیقات فراوان به این نتیجه می‌رسد که شهر برلین پایتخت آلمان بهترین مکانی است که در آنجا به مقوله پوشاک پایدار توجه می‌شود.
مهمترین نمایشگاه پوشاک پایدار در دنیا در شهر برلین برگزار می‌شود. که در این نمایشگاه به جنس پارچه، مراحل تولید، اینکه پارچه در چه شرایطی تولید شده است، همچنین مسائل محیط زیستی و دور ریز پارچه مورد توجه قرار می‌گیرد.
دغدغه اصلی و تمرکز سپیده بر مسائل محیط زیستی و لباس است. می‌گوید: «من به کارخانه‌های تولید پارچه مراجعه می‌کنم و آنهایی که قرار است دور ریخته شوند، می‌خرم و با آنها لباس طراحی می‌کنم. در حین طراحی هم توجه می‌کنم جوری کار را به نتیجه برسانم که کمترین دور ریز را داشته باشد. برای من رنگ سال و مُد روز چه چیزی هست، اهمیت چندانی ندارد. در واقع تمام تلاشم این است که امسال چه کار تازه‌ای می‌توانم انجام دهم که پوشاک پایدار را بهتر به کار بگیرم. همین امسال (۲۰۱۹) بخاطر اهمیت دادن به مقوله پوشاک پایدار، در کنار نه طراح لباس آلمانی، به‌عنوان طراح برتر معرفی شدم».
سپیده که عضو «انجمن رسمی طراحان لباس آلمان» است می‌گوید که سعی می‌کند با وجودآنکه در خارج از ایران بسر می برد اما به نفع پوشاک پایدار در کشور هم فعالیت داشته باشد. به همین دلیل وی عضو یک سازمان مردم نهاد است که در ایران به مقوله پوشاک پایدار در حال اطلاع رسانی و فرهنگ سازی می باشد.
در این زمینه در هفته پوشاک پایدار در جهان که از ۲۴ آوریل هر سال در سالگرد فرو ریختن ساختمان «رانا پلاتز» در بنگلادش که هزارنفر از کارگران دوزنده لباس یکی از آرم های تجاری معروف لباس کشته شدند، نمایشگاهی در تهران برگزار شد که در آن به ترویج پوشاک پایدار و اهمیت کارگران تولیدکننده لباس پرداخته شد.
سپیده در طراحی‌هایش سعی دارد پیام‌هایی را هم به مخاطبانش برساند. به‌عنوان مثال در مجموعه طراحی‌هایش برای پاییز و زمستان سال ۲۰۱۹ پیام اتحاد زنان را منتشر کرده است. می‌گوید ایده اولیه این مجموعه از زعفران به‌عنوان نمادی از همگرایی زنان بود.
«در خاطرات من مناسبت‌های مختلفی بودند که زنان فامیل دور هم جمع می‌شدند و شله زرد می‌پختند. این فرهنگ سنتی ایران نمادی از همگرایی و اتحاد زنان است. همچنین من برای انتخاب مدل برای این مجموعه از دو دوست صمیمی دعوت کردم با من به‌عنوان مدل همکاری کنند. این مجموعه از موفق‌ترین کارهای من به شمار می‌آید».
