تظاهرات گسترده مردم اصفهان در اعتراض به خشک شدن زاینده رود

پیش‌تر حسین میرزایی، راه‌حل رفع معضل آب زاینده‌رود را توسل به معصومین، به‌ویژه امام موسی بن جعفر و نماز باران عنوان کرده بود

امروز جمعه، ۲۸ آبان‌ماه ۱۴۰۰، بسیاری از مردم اصفهان در اعتراض به بحران بی‌آبی و در حمایت از کشاورزان اصفهانی، در بستر خشک زاینده‌رود دست به تظاهرات زدند. برخی از رسانه‌ها حتی این تظاهرات را میلیونی توصیف کردند.

تظاهرکنندگان در اعتراض به مدیریت ضعیف محیط زیست با شعارهایی نظیر «زاینده‌رود من کو»، «حق‌آبه را می‌گیریم، حتی اگر بمیریم»، «تا آب نیاد تو رودخونه، برنمی‌گردیم تو خونه»، «برابری، عدالت، این است خواست ملت»، «زاینده‌رود جاری حق مسلم ماست» و «زاینده‌رود را پس بدین، به اصفهان نفس بدین» خواهان بازگشایی زاینده رود شدند. گفته می‌شود زندگی بیش از ۳۰۰ هزار نفر از مردم و کشاورزان اصفهانی وابسته به آب زاینده رود است.

در پی عدم بازگشایی آب برای کشت پاییزه، کشاورزان اصفهانی از روز دوشنبه، ۱۷ آبان، در مقابل شرکت آب منطقه‌ای و صداوسیمای مرکز استان اصفهان تجمع کردند. تظاهرات امروز نیز در ادامه اعتراض پیشین است.

در حالی که مردم از بی‌کفایتی مسئولان در مدیریت آب و منابع طبیعی خشمگین هستند، حسین میرزایی، نماینده اصفهان در مجلس شورای اسلامی، روز ۱۵ مهرماه امسال ګفت: «راه‌حل کوتاه‌مدت رفع معضل آب زاینده‌رود توسل به معصومین، به‌ویژه امام موسی بن جعفر و نماز باران است.»

در روزهای آغازین مرداد امسال، بار دیگر تصاویر زیادی از زاینده‌رود در حال خشک شدن در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها منتشر شد. رودخانه‌ای که نامش برگرفته از «زایش» است و در رونق صنعت گردشگری اصفهان تأثیر بسیار زیادی دارد، از حدود دو دهه پیش تاکنون بارها پیش چشم مردم اصفهان، گردشگران و کشاورزان خشک شده است.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

کشاورزانی که زندگی و معاش آنان به آب زاینده‌رود وابسته است، بارها به خشک‌شدن آب این رودخانه اعتراض کرده‌اند؛ اگرچه مسئولان هم خیلی وقت‌ها توپ را در زمین آنان انداخته و مدعی شده‌اند که یکی از دلایل خشک‌شدن آب زاینده‌رود، برداشت‌های بی‌رویه کشاورزان است.

زاینده‌رود که در ادبیات کهن ایران از آن به «زنده‌رود» نیز یاد شده است، از رشته‌کوه‌های زاگرس در استان چهار محال و بختیاری سرچشمه می‌گیرد و به سمت فلات مرکزی ایران پیش می‌رود و در پایان به تالاب گاوخونی می‌ریزد.

اگرچه در یک دهه اخیر، خشک شدن رودخانه زاینده‌رود بارها تکرار شده است اما این رود برای نخستین بار در سال ۱۳۷۹ خشک شد و لذت قدم زدن روی سی‌وسه‌پل و خواجو جلو چشم گردشگران از بین رفت. در همان سال، طرح انتقال آب زاینده‌رود به استان یزد نیز در حال اجرا بود و به همین دلیل برخی کشاورزان اصفهانی، انتقال آب را دلیل خشک شدن زاینده‌رود دانستند اما کارشناسان دلایل دیگری را هم در اتفاقی که برای زاینده‌رود افتاده است دخیل می‌دانند که بخشی از آن عوامل طبیعی است و بخشی هم به عوامل انسانی و مدیریت اشتباه منابع آب بازمی‌گردد.