بلاتکلیفی هزاران ایرانی چشم به راه مهاجرت به آمریکا و توقف امور مهاجرتی در سفارتخانه‌های آمریکا به علت‌های گوناگون، زندگی هم‌وطنان منتظر دریافت تاریخ مصاحبه در سفارتخانه‌های آن کشور را به کلاف سردرگمی تبدیل کرده است که نشان از ناتوانی مدیریت صحیح اداری و دولتی آمریکا دارد. به نظر می‌رسد که همه تئوری‌های مدیریتی و رفع مشکلات سازمانی که چند دهه در دانشگاه‌های آمریکا تدریس می‌شد و الگوی سایر کشورهای جهان قرار می‌گرفت، کارآیی و مشکل‌گشایی خود را از دست داده و اکنون خود آمریکا دچار بحران مدیریت اداری شده است.

بسیاری از کارشناسان سازمانی، ریشه چنین بحران کشوری و اداری را در چهار سال دوران زمامداری دولت دونالد ترامپ می‌دانند، اما به نظر می‌رسد که بی‌توجهی به مدیریت، با ماشینی شدن جامعه و خروج افراد لایق و توانمند اداری و اقتصادی، باعث به وجود آمدن و گسترش چنین وضعی شده است. بحران و سردرگمی اداره مهاجرت همیشه مورد انتقاد مهاجران  و دولتمردان بوده است و هر نامزد انتخاباتی ریاست جمهوری آمریکا قول برداشتن چنین موانعی را داده است.

دونالد ترامپ با بستن مرزها و اخراج خارجیان به دلایل متعدد سعی کرد مدیریت اداره مهاجرت را خود به دست گیرد، اما با گماردن افراد بی‌دانش، بی‌تجربه در رأس کارها، اداره مهاجرت به سازمانی دوقطبی تبدیل شد که عملا سیاست یکسانی در آن اجرا نمی‌شد. در شش ماه آخر دولت ترامپ، بیش از یک میلیون پرونده دریافتی متقاضیان در محلی انبار شده بود و کسی از آن اطلاع نداشت. در دولت کنونی جو بایدن نیز، علی‌رغم خواست دولت، به علت دوقطبی شدن سیاست آمریکا و مخالفت شدید سنای آمریکا با اجرا کردن سیاست‌های رئیس جمهوری، آشکارا و عملا و در هر موردی با پیشنهادهای وی مخالفت شده است، و کشور و سازمان‌های وابسته، ناامیدتر و ناتوان‌تر از قبل امور روزمره را بدون مشاهده پیشرفتی چشمگیر ادامه می‌دهند.

اکنون بیش از ۲۸۷ روز از آغاز زمامداری جو بایدن، رئیس جمهوری آمریکا، می‌گذرد. او در زمینه تبلیغات مهاجرتی در انتخابات، قول ورود قانونی افراد به آمریکا را داده بود، اما شواهد اخیر او را در سایه‌ای تاریک‌تر، در مقایسه با سیاست‌های ترامپ، قرار می‌دهد. با پایان یافتن سال مالی آمریکا در ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۱ (بیش از یک ماه پیش) آقای بایدن باعث شد تا بیش از ۲۰۰هزار ویزای مختص مهاجران به هدر رود و ۵۰۰هزار خانواده نتوانند به آمریکا مهاجرت کنند (هر ویزا برای خانواده‌ای با میانگین ۲.۵ نفر محاسبه شده است). در زمینه قوانین ورود به آمریکا و پناهندگی، دولت بایدن همان قوانینی را اجرا می‌کند که دونالد ترامپ اجرا می‌کرد، با این تفاوت که آقای ترامپ به مهاجران غیرقانونی اجازه ورود نمی‌داد در حالی که آقای بایدن چنین افرادی را در مرز دستگیر می‌کند و به خرج مالیات‌دهندگان آمریکایی به کشورشان برمی‌گرداند.

مورد پناه‌جویان هاییتی تازه‌ترین نمونه از سیاست مهاجرتی سردرگم آقای بایدن است. پس از بیشتر از ۷-۸ سال، هنوز تکلیف بیش از یک میلیون پرونده پناهندگی مشخص نشده است. جدا بودن از همسر و فرزند در این مدت آسیب‌های شخصی و اجتماعی به همراه دارد. کسی نمی‌خواهد پاسخ‌گوی چنین مشکلاتی باشد. در مقابل، دولت بایدن به هر فرزندی که دولت ترامپ در زمان ورود غیرقانونی به آمریکا از پدر یا مادر خود جدا کرده بود، حاضر به پرداخت ۵۰۰هزار دلار شده است (یک میلیون دلار برای دو نفر). واقعیت‌ها باید گفته شود.

با خروج حساب‌نشده و ناگهانی نیروهای آمریکایی و متحدان آن‌ها از افغانستان، آن کشور دو دستی تقدیم به طالبان می‌شود و بعد از ۲۰ سال، یک ملت تحویل گروهی می‌شود که به بهانه تروریست بودنش، به حکومتش در افغانستان حمله شده و به آن حمله نظامی شده بود. حالا بعد از چرخشی ۲۰ ساله و هزینه‌کرد چندین تریلیون دلار و کشتار بیش از ۲۵۰هزار افغان و ۶میلیون پناهنده، همان گروه را دوباره حاکم بر آن ملت می‌کنند.

صادر نکردن ۲۰۰هزار ویزا باعث عدم ورود نزدیک به ۵۰۰هزار مهاجر قانونی شده است. سفارتخانه‌های آمریکا در ابوظبی، آنکارا، و ایروان عملا به پرونده‌های ایرانیان رسیدگی نمی‌کنند و به بهانه‌های گوناگون درهای سفارتخانه خود را بر روی ایرانیان می‌بندند. سفارت آمریکا در آنکارا به پرونده‌های ایرانیان رسیدگی نمی‌کند و به بهانه کرونا و تهدید رئیس جمهوری ترکیه در مورد بستن سفارت آمریکا، ده‌ها هزار پرونده ایرانیان بلاتکلیف می‌ماند. ترامپ ایرانیان را مهاجر خطرناک می‌نامید؛ بایدن با لکنت زبان و دوگانه حرف زدن، عملا باعث تداوم همان سیاست‌های ترامپ می‌شود. او در صورت موفقیت به خود می‌بالد، و در صورت شکست خوردن، دیگران را مقصر می‌داند. این نوع بازی برای ما ایرانیان بسیار آشناست. ما ایرانیان مقیم آمریکا نیز مانند «آهوان گم شده در پهنه کویر» و "یتیم‌های چشم به دست" به یکدیگر نگاه می‌کنیم و برای شناور نگاه داشتن قایق خود تلاش می‌کنیم.

افغان‌ها را با کلمات زیبای «دلایل بشردوستانه» به آمریکا دعوت می‌کنند، اما پرونده‌های چنین افرادی در اداره مهاجرت مانده و گرد و خاک گرفته است. دکتر فریدون آدمیت، استاد ادبیات فارسی و فلسفه این‌جانب در تهران، این نوع سیاست را آب در غربال کردن می‌نامید. ای کاش می‌توانستم ترجمه‌ای درست از این مَثل را به دولتمردان آمریکایی بفرستم. در این میان، اداره مهاجرت آمریکا ایرانیان مقیم را هنگام ورود به آمریکا بازجویی می‌کند و به بهانه انجام خدمت نظام در سازمان سپاه پاسداران جمهوری اسلامی ایران و حمایت از تروریسم، قبل از طبقه‌بندی این سازمان به عنوان تروریست در سال ۲۰۱۹، سعی در اخراج آنان می‌کند. پزشک ایرانی در دوران خدمت خود ۳۰ سال پیش در بیمارستان متعلق به سپاه کار کرده است، اما امروز به دلیل همکاری‌اش با یک سازمان تروریستی- که در آن زمان نبود- از ورود وی جلوگیری می‌شود. کسی حاضر به توجیه این استدلال نیست. چنین است که بلاتکلیفی دولتمردان آمریکایی باعث بلاتکلیفی مهاجران ایرانی در مقابل درهای بسته سفارتخانه‌های آمریکا می‌شود.