سه‌شنبه دوم نوامبر، آغاز جشنواره روز مردگان در مکزیک است که بزرگداشت و یادکردی از دوستان و اقوام درگذشته است، آن‌هایی که روحشان راهی جهان پس از مرگ شده است.

«دیا دموئرتا» یا روز مردگان، سنتی باستانی است که با فیلم‌های هالیوودی چون «کوکو» و جیمز باند، به جهانیان شناسانده شده است.

این جشنواره از مهم‌ترین مراسم برای مکزیکی‌هاست و ریشه در هزاران سال پیش و مدت‌ها قبل از ورود اسپانیایی‌ها به مکزیک دارد. اما پس از استیلای مهاجمان اروپایی، آیین‌های دینی کاتولیک با سنت‌های باستانی مکزیک در آمیخته است.

جشن مردگان مکزیک در فهرست میراث فرهنگی یونسکو ثبت شده است.

این جشنواره دو روزه در تداوم آیین‌های باستانی قوم آزتک برای بزرگداشت مردگان ریشه دارد و مردم را تشویق می‌کند که برای کمک کردن به آن‌هایی که راهی دیار باقی شده‌اند، جمع شوند و نیایش کنند.

12

آلبوم عکس- جشن روز مردگان

آلبوم عکس- جشن روز مردگان

• 1/12

  رژه روز مردگان- Mario Tama/Getty Images/AFP

• 2/12

  رژه سالانه روز مردگان- CLAUDIO CRUZ / AFP

• 3/12

  محرابی به یاد قربانیان زن‌کشی قبل از روز مردگان در سیوداد خوارز، مکزیک- REUTERS/Jose Luis Gonzalez

• 4/12

  CLAUDIO CRUZ / AFP

• 5/12

  محرابی به یاد قربانیان زن‌کشی قبل از روز مردگان در سیوداد خوارز، مکزیک- REUTERS/Jose Luis Gonzalez

• 6/12

  CLAUDIO CRUZ / AFP

• 7/12

  رژه روز مردگان در میدان زوکالو مکزیکو سیتی، پایتخت مکزیک- CLAUDIO CRUZ / AFP

• 8/12

  CLAUDIO CRUZ / AFP

• 9/12

  شاه‌پروانه‌ها روح مردگان هستند- REUTERS/Gustavo Graf

• 10/12

  رژه روز مردگان در مکزیکو سیتی، پایتخت مکزیک- CLAUDIO CRUZ / AFP

• 11/12

  زنانی به مناسبت روز مردگان، به یاد قربانیان زن کشی در مکزیک محرابی برپا کردند- REUTERS/Jose Luis Gonzalez

• 12/12

  مردمی که به مناسبت روز مردگان به زیارت سنگ‌قبر دوستان و خانواده‌شان رفته‌اند. اسپینار، پرو- REUTERS/Alessandro Cinque

در این جشنواره، خانواده‌ها و اقشار گوناگون اجتماع گرد هم می‌آیند تا به یاد درگذشتگان شب‌زنده‌داری کنند و ضیافت برگزار کنند. به امید رستگار شدن روح شخص درگذشته و برای بزرگداشت او، محراب‌هایی برپا و تزیین می‌کنند و اغلب این محراب‌ها را با غذاهای مورد علاقه او یا وسایل شخصی‌اش می‌آرایند.

جشن روز مردگان جشن هالووین نیست و قرار نیست کسی را بترساند

شاید موضوع این جشن برای بسیاری ناخوشایند باشد، اما شرکت‌کنندگان در این جشنواره، نمادهای مرگ را با چاشنی طنز به کار می‌گیرند و اعتقاد دارند که نباید از مرگ هراسی به دل راه داد، بلکه باید سرخوشانه آن را جشن گرفت.

جدی بودن روز مردگان را با آرایه‌های رنگارنگ و باشکوه تلطیف می‌کنند. حال و هوای کارناوالی و جمجمه‌های قندی جلوه‌ای از این دیدگاه است که مرگ چیزی نیست جز ادامه‌ چرخه زندگی.

این جشنواره را بیشتر در مکزیک برگزار می‌کنند، اما در بسیاری از مناطق آمریکای لاتین هم رایج است.

تا کنون برگزاری این جشنواره در مکزیک بیش از همه شهرت داشته است، اما جوامع مکزیکی‌ ساکن آمریکا و آمریکای جنوبی نیز هر سال روز مردگان را جشن می‌گیرند.

در کشور فیلیپین نیز خانواده‌هایی در این شب به گورستان می‌روند و ورق‌بازی و شادخواری می‌کنند.

این جشنواره در برزیل، اکوادور، و بلیز هم برگزار می‌شود که البته تفاوت‌های کوچکی با جشنواره اصلی دارد.

رنگ جمجمه‌ها و نقاشی صورت معانی خاصی دارد

رنگ زرد جلوه‌ای از خورشید است و نشانگر همبستگی است، زیرا نور خورشید به همگان یکسان می‌تابد.

رنگ سفید برای نشان دادن خلوص و معنویت به کار می‌رود.

سرخ جلوه‌ای از زندگی، یا به بیان دیگر خون است.

ارغوانی جلوه‌ای از سوگ‌ عزیزان از دست رفته و همدلی با آن‌ها است.

صورتی نشان شادی است.

گل‌ها، پروانه‌ها، و جمجمه‌ها کارکرد نمادین دارند

می‌گویند بوی خوش گلِ همیشه‌بهار، ارواح را از گورستان به سوی خانه‌‌های خانواده‌هایشان می‌کشاند و شاه‌پروانه‌ها روح مردگان هستند. جمجمه‌های قندی هم نه‌تنها ناخوشایند نیستند، بلکه جلوه‌ای از ویژگی چرخه‌ای همین زندگی ما هستند.