کمتر از ده ثانیه طول کشید تا بوریس جانسون شروع به دروغگویی کند

همزمان با سخنان نخست وزیر با مردم، کاربری در فیسبوک نوشت، «اگر هر دروغی یک مگس می‌شد، نمی‌توانستیم صورتت را ببینیم»

JON SUPER / POOL / AFP

یک شمارش معکوس یک دقیقه‌ای کامل معرفی کننده اولین «سوال و جواب مردمی از نخست وزیر» بوریس جانسون بود که از فیسبوک زنده پخش می‌شد. از آغاز دقیق خود مراسم کمتر از ده ثانیه طول کشید تا نخست وزیر دروغ بگوید.

او با لحنی کمی ترامپ‌گونه گفت: «فکر می‌کنم همین الان که من با شما حرف می‌زنم، نمایندگان پارلمان در تعطیلات هستند. ولی من اینجام در خیابان داونینگ، دفتر نخست وزیری، هستم». با این کار مجلس عوام را زیر سوال برد، جایی که او به خوبی می‌داند به زودی نبردی جدی با آن خواهد داشت. برای رفع هرگونه شکی باید توضیح دهیم که نمایندگان بیشتر از نخست وزیر در تعطیلات نیستند.

جانسون با تکان دادن دستش روی آی‌پدش گفت: «من اینجام. در خیابان داونینگ. و می‌توانم سوال‌های شما را مستقیم، بدون روتوش و بدون واسطه از طریق این دستگاه بگیرم. و اولین سوال از لوتر در چِشِر است».

 لوتر در چِشِر مانند همه دیگر افرادی که به سوال‌هایشان پاسخ داده شد، طبق دستورالعملی که از پیش تعیین شده بود سوالات‌شان را یک ساعت قبل در صفحه فیسبوک نخست وزیر ارسال کرده بود.

سپس این سوال‌های «بدون واسطه و روتوش نشده» با واسطه و روتوش تیم جانسون مواجه شدند. سوال‌های واقعا بی‌واسطه و روتوش نشده آنهایی بودند که حین سخنرانی او از کنار فید ویدئویش بالا می‌آمدند.

سوالاتی مانند «آیا خوشحالی که بریتانیا را به خاطر غرور و منفعت خودت ویران می‌کنی؟» بنا به دلایلی نامعلوم هیچگاه مطرح نشدند. حتی با وجود اینکه این سوال بیست اموجی خنده دریافت کرد، نتوانست بین سوالات بالا بیاید و به سمع نخست وزیر برسد.

به همان اندازه عجیب اینکه هیچ کدام از ۵۰ سوال یکسانی که توسط من مطرح شدند پاسخ داده نشدند. همه سوال‌های نسخه‌های مختلفی بودند، حول یک موضوع مشخص: «چند تا بچه داری؟»

نه! فقط سوال لوتر از چِشِر و پرس و جوهای روتوش نشده و بی‌واسطه دیگران بودند که جدی گرفته شدند. شوکه خواهید شد اگر بدانید، لوتر چه سوالی داشت: «چطور می‌خواهید تا ۳۱ اکتبر ما را از اتحادیه اروپا خارج کنید؟»

و آقای نخست وزیر جانسون، مرد شماره دهی که ایستاد و گفت «مسئولیت شخصی» برگزیت را قبول خواهد کرد، کاری کرد که تاکنون چند بار انجام داده است و خیلی شخصی و خیلی مسئولانه شروع کرد اتحادیه اروپا را به خاطر «ملغی نکردن بک استاپ» مقصر دانست. کاری که او به خوبی می‌داند اتحادیه اروپا نمی‌تواند بکند و نخواهد کرد.

از یک سو، این برنامه تجربه‌ای خلاقانه بود. وقتی در مجلس عوام در حین برگزاری جلسات سوال و جواب از نخست وزیر عادی بوریس جانسون پشت تریبون قرار می‌گیرد و مرتبا دروغ می‌گوید، فردی مانند جولیان این شانس را ندارد که در خانه‌اش یا جایی دیگر بنشیند و جملات «اگر هر دروغی یک مگس می‌شد، نمی‌توانستیم صورتت را ببینیم» را کنار صورت نخست وزیر بنویسد. بعد تاسف انگیز آن بیشتر است.

همچنین شخص دیگری با نام «دراز کشیده» نمی‌تواند مرتبا و با اصرار تقاضا کند که قیمت شکلات‌های فردو از ۲۵ پنس به ۱۵ پنس کاهش پیدا کند.

همینطور ادامه داشت.

«میکی کشاورزی از اسکاتلند می‌خواست بداند من برای دفاع از اتحاد ملت‌هایمان چه کار می‌خواهم بکنم».

«پال، یک تحلیلگر سیستم‌ها از ویرال می‌پرسد چرا من بهترین نخست وزیر تاریخ بشر هستم».

«دیو ارتودنتیستی از مارکت راسن می‌پرسد چرا من یک افسانه واقعی‌ام».

«میراندا پرورش دهنده اسب از کلیتورپس می‌پرسد، خوب، من نمی‌توانم این را بخوانم ولی آره میراندا. درست می‌گویی. همینطور است».

و به ما گفته می‌شود تمامی این سوال و جواب‌های روتوش نشده و بی‌واسطه - که فقط بخشی از آنها را من از خودم درآوردم - ایده خلاقانه مغز دیجیتال جدید آقای شماره ده [اشاره به نخست وزیر بریتانیا] است. کلویی وستلی عضو سابق گروه دست راستی لابی «اتحاد مالیات پردازان. کسی که خودش به اندازه بوریس جانسون در خطر سوالات بدون واسطه واقعی زنده قرار دارد.

مثل سوالی که آدام بولتون یک بار از او در یک برنامه زنده در اسکای نیوز پرسید: «اتحاد مالیات پردازان پولش را از کجا می‌آورد؟». بینندگان عاجزانه منتظر یک پاسخ بی‌واسطه روتوش نشده بودند. اتفاقی که هیچ‌وقت نیفتاد.

آمار بینندگان جانسون بالا رفت و به هفت هزار و ۶۵۵ رسید، عددی که خیلی بالا به نظر نمی‌رسد. ولی برای یک تیم فوتبال دسته سومی جمعیت خوبی است. برای یک نخست وزیر که اصلا در هیچ لیگی بازی نمی‌کند، اصلا عدد بدی نیست.

اگر خانم وستلی می‌خواهد بداند، هفته بعد چطور می‌تواند رقم تماشای این ویدئو را بالا ببرد، خوب باید بداند ویدئوی اصلی هنوز بالاترین تعداد بیننده را داشته است.

دو سال پیش بیش از یک میلیون نفر مسابقه دو تن از کارکنان بازفید را با شور و شوق فراوان دیدند، که در آن این دو نفر تعداد بندهای لاستیکی‌ را که می‌توان دور یک هندوانه انداخت قبل از اینکه بترکد،‌ می‌شمردند. ششصد و هشتاد و شش پاسخ آن بود،‌ دستکم برای هندوانه. در زمان نوشتن این مطلب هیچ کس تلاش نکرده این آزمایش را با نخست وزیر بکند.

https://www.independent.co.uk/voices

 

این مقاله ترجمه صحیح و صادقانه از منبع اصلی است و نظرات ابراز شده لزوما نمایانگر نظرات ودیدگاه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.

© The Independent

بیشتر از دیدگاه