یک پژوهش جدید حاکی از آن است که عوارض بلندمدت ویروس کرونا در زنان و کودکان معمول‌تر از حد انتظار است. این گزارش می‌گوید عوارض بیماری در حدود ده درصد از مبتلایان تا ماه‌ها ادامه پیدا می‌کند. 

کارشناسان موسسه تحقیقات سلامتی (ان آی اچ آر) بیش از ۳۰۰ پژوهش علمی جداگانه را تجزیه و تحلیل کردند و به این نتیجه رسیده‌اند که بسیاری از بیماران برای درمان عوارضشان و دسترسی به آزمایشات و کمک‌های پزشکی در نظام درمان عمومی بریتانیا با مشکل رو‌به‌رو بوده‌اند. این عوارض در میان افراد متفاوت است و نشان می‌دهد کووید بلندمدت عمدتا عوارضی چهارگانه دارد که هر بیمار را به نوعی گرفتار می‌کند. 

در این گزارش آمده است: «به نظر می‌رسد کووید بلندمدت در زنان و جوانان (از جمله کودکان) معمول‌تر از حد انتظارات پیشین است.» این گزارش می‌افزاید بیمار ممکن است دچار یک بیماری فعال باشد که به اندام‌های بدنش حمله کرده و عوارضی توان‌فرسا ایجاد کند که محتاج درمان‌های پزشکی است. در برخی بیماران، این عوارض شامل خستگی مفرط، لطمه به قلب و ریه، لختگی خون، التهاب و تغییر در اعصاب مغز و در نتیجه اضطراب است. 

این گزارش هشدارداده است که در برخی بیماران، این عوارض می‌تواند وخیم‌تر شود و تاکید کرده است که باید روی خدماتی که برای رسیدگی به مشکلات کووید بلندمدت لازم است، سرمایه‌گذاری شود. 

دکتر ایلِین مکسول، مولف این گزارش به ایندیپندنت گفت چالش مرتبط با یک بیماری جدید این است که تصویر روشن نبوده و پژوهش‌ها جنبه‌های متفاوت آن را با روش‌های متفاوت می‌سنجند. 

اما او افزود: «این واقعیت که تعداد قابل توجهی از مردم – مستقل از یکدیگر – در کشورهای مختلف، با عوارضی مشابه روبه‌رو می‌شوند، این شواهد را تقویت می‌کند که چیزی وجود دارد که باید در مورد آن بیشتر تحقیق کنیم.  

فکر می‌کنم به اندازه کافی شاهد و مدرک از تحقیقات پزشکی و روایات شخصی وجود دارد که نشان می‌دهد برخی از مبتلایان (به کووید-۱۹) سخت دچار ناتوانی و عوارض توان‌فرسا شده‌اند. این امر می‌تواند باری سنگین نه تنها برای فرد مبتلا بلکه بر اجتماع باشد و فشاری نه تنها بر خدمات درمانی بلکه بر کل جامعه باشد. ما برای درک این پدیده به تحقیقات بیشتری نیازمندیم.» 

او هشدار داد: «از شدت عفونت اولیه کووید نمی‌توانید شدت عوارض کووید بلندمدت را پیش‌بینی کنید. شواهد موجود از بیمارانی که در بیمارستان بستری بوده‌اند و افرادی که پس از ابتلا به بیمارستان مراجعه نکرده‌اند، نشان می‌دهد که عوارض کووید بلندمدت بیشتر متوجه زنان به طور کلی و نیز جوانانی است که دوره بیماری را درخانه سپری کرده‌اند.»

بنا به این پژوهش، ده درصد مبتلایان به کووید-۱۹ پس از دوازده هفته و برخی پس از شش ماه پس از ابتلا دچار دست کم یک عارضه کووید بلندمدت بوده‌اند. در تحقیقات «ان آی اچ آر» بر روی ۳۲۸۶ بیمار، ۷۱ درصد آن‌ها گفته‌اند که عوارض کووید بلندمدت بر زندگی خانوادگی‌شان تاثیر گذاشته و ۸۰ درصد دیگر می‌گویند توانایی‌شان برای بازگشت سر کار تضعیف شده است. 

یک سوم این افراد گفته‌اند به خدمات درمانی مورد نیازشان دسترسی نداشته‌اند. به همین گونه، مرکز توانبخشی نیروهای دفاعی بریتانیا در «استنفورد هال» در استان «ناتیگهَم» از تاخیر در درمان کادر نظامی خبر داده است. 

این گزارش می‌گوید بیمارانی که آزمایش کرونایشان مثبت است، باید هشت هفته و نیم در انتظار معاینات پژشکی برای عوارض کووید بلندمدت بمانند. این مدت برای کسانی که رویشان آزمایش نشده بود تقریبا دو برابر است. 

دکتر مکسول می‌افزاید: «باید الگوی عوارض کووید بلندمدت را در بیماران کشف کنیم. یکی از چالش‌های موجود این است که به این پدیده به عنوان یک نوع عارضه نگریسته می‌شود که خدمات درمانی واحدی برای آن درنظر گرفته شده است. به همین دلیل مدت انتظار برای این گونه کمک‌های درمان طولانی شده است. درک الگوهای عوارض بیماران، برای ارجاع  تعداد رو به افزایش آن‌ها به متخصص مربوط به عارضه‌شان بسیار مهم است.»  

نظام درمان عمومی انگلستان (بخشی از بریتانیا) تعداد ۶۰ مرکز درمان عوارض کووید بلندمدت در سراسر کشور ایجاد کرده است. گفته می‌شود میان ۳۰۰ هزار تا یک میلیون نفر در انگلستان به عوارض بلندمدت کووید دچار شده‌اند. 

دکتر مکسول می‌گوید: «بسیار مهم است که تنها تعداد عوارض را نشماریم. باید به الگوی عوارض نگاه کنیم؛ این که چه مدت طول می‌کشند و آن‌ها را به رده‌های ثانوی تقسیم کنیم زیرا تا هنگامی که این اقدامات را انجام نداده‌ایم، نمی‌توانیم آن چه را رخ می‌دهد درک، نحوه درمان آن را تعیین و برای خدمات (درمانی) برنامه‌ریزی کنیم.»  

دکتر مکسول که پیش‌تر سرپرستار بوده است می‌گوید پرستاران هنوز هیچ نقشی در (کمک به بیماران مبتلا به کووید بلندمدت) ایفا نمی‌کنند: «ما هنوز به افرادی که باید در عمل از بیمارانی که ماه‌ها و سال‌ها با بیماری دست به گریبانند، فکر نکرده‌ایم. آن چه از دیگر بیماری‌های مزمن می‌دانیم این است که پرستاران ناحیه‌ها و محله‌های مختلف و پرستاران کارآزموده نقشی بسیار مهم در این مورد برعهده دارند. من چیزی در این مورد و بیشتر از این که چه کسانی باید در مراکز درمانی ارزیابی (کووید بلندمدت) به کار گمارده شود، نشنیده‌ام.»   

گزارش «ان آی اچ آر» توصیه می‌کند که پژوهش‌های بیشتری در مورد کووید بلندمدت و عوامل آن انجام شود. این گزارش هشدار می‌دهد که عواقب آن «بر دوش خدمات کنونی نظام درمان عمومی سنگینی خواهد کرد». 

پرفسور کریس ویتی، مقام ارشد پزشکی بریتانیا می‌گوید عوارض کووید بلندمدت برای بیمار بسیار ناتوان‌کننده است و گزارش «ان آی اچ آر» مروری مفید بر شواهد موجود است. 

او افزود: «آن چه ما در حال حاضر زیر چتر کووید بلندمدت قرار داده‌ایم، یک رشته عوارض است که باید با شیوه‌هایی متفاوت به آن‌ها برخورد کرد. مهم است بدانیم دقیقا عناصر مختلف کووید بلندمدت چیست و سپس پژوهش‌هایمان را بر اجتناب و درمان آن‌ها متمرکز کنیم.»