اشرف غنی، رئیس‌جمهور افغانستان در دیدار با شماری از زنان این کشور، هشت مارس روز جهانی زن را به آنان تبریک گفت و تجلیل این روز را نمایشی نه، بلکه تجلیل از دستاوردهای زنان خواند.
آقای غنی، به زنان این کشور گفت: «تجلیل از روز جهانی زن در کشور ما، تجلیل تشریفاتی نیست، بلکه تجلیل از دستاوردهای زنان است.»
او افزود: «زنان افغان در بیست سال گذشته نقش تاریخ‌سازان را انجام دادند و امروز زنان کشور مالک سرنوشت خویش‌اند و صدای رسا دارند و در شش سال گذشته از حاشیه به متن اداره و جامعه در یک بحث اساسی داخل شده‌اند.»
عبدالله عبدالله، رئیس شورای مصالحه ملی این کشور نیز روز جهانی زن را تبریک گفت و نوشت: «زنان افغان به رغم محرومیت‌ها و چالش‌های جدی، در طول چندین دهه، تلاش‌های ارزنده‌ای را برای به دست آوردن حقوق خویش انجام داده‌اند و در عرصه‌های مختلف دستاوردهای قابل توجهی را برای مردم و کشور خود به ارمغان آوردند.»
آقای عبدالله گفت: «بیست سال تلاش و فعالیت‌های خستگی‌ناپذیر زنان کشور در تمامی عرصه‌ها نشان داد که اراده آن‌ها برای به دست آوردن حقوق و آزادی‌های انسانی‌شان استوار و ستودنی است. ما امسال روز جهانی زن را به امید گشودن دریچه‌ای به سوی آزادی و برابری و امیدواری برای یک جامعه صلح‌آمیز و حضور معنی‌دار زنان در جامعه گرامی می‌داریم.»
او بر حفظ حقوق و دستاوردهای زنان افغان در مذاکرات صلح نیز تاکید کرد و افزود: «اعلام می‌داریم که صلح بدون حضور زنان معنی ندارد و جامعه ما بدون حضور موثر زنان در تمامی عرصه‌ها به ثبات منجر نمی‌شود. ما یک بار دیگر بر رفع تبعیض و خشونت علیه زنان تاکید می‌کنیم و اطمینان می‌دهیم که به تلاش‌ها در راستای حفاظت و حراست از حقوق همه اقشار جامعه و به ویژه زنان قهرمان افغان ادامه می‌دهیم.»
حنیف اتمر، وزیر خارجه این کشور نیز به مناسبت روز جهانی زن در توییترش نوشت: «در خجسته‌روزِ همبستگی زنان جهان، پشتیبانی خویش را از حقوق و آزادی‌های زنان قهرمان که نماد شهامت و مقاومت‌اند، تجدید می‌کنیم. از همه کشورها و نهادهای عدالت‌پسند جهان می‌خواهیم برای حفظ حقوق بشری زنان و تضمین مشارکت فعال آنان در صلح و حیات سیاسی و اجتماعی در کنار ما بایستند.»
پس از باز شدن صفحه تازه در افغانستان تاکنون از روز جهانی زن و یا هشت مارس، در این کشور بیشتر تجلیل می‌شود و هرساله دولت افغانستان تلاش می‌کند که این روز را نسبت به سال‌هایی که گذشت بزرگ‌تر و با شکوه‌تر تجلیل کند و بتواند که از حضور فعال زنان افغان در جامعه این کشور و دستاوردهای چندین‌ساله آنان نیز یادآوری نموده و تقدیر نماید.
در همین حال زنان افغان از برگزاری چنین روزی استقبال می‌کنند، اما تاکید دارند که دولت نباید به تجلیل یک روز اکتفا کند و دیگر به زنان و حقوق‌شان توجه نداشته باشد و می‌گویند: «زنان افغان در تمام عرصه‌ها مشکل دارند به خصوص زنانی که در استان‌های جنگ‌زده و روستاهای آن زندگی می‌کنند. زنان شعار نیاز ندارد آن چه می‌خواهند آن است که به حقوق اساسی‌شان رسیدگی شود و تبعیضی که وجود دارد بدون کم و کاست از بین برود و زنان را مانند یک انسان کامل در جامعه بشناسند. این همه مربوط نظام ما می‌شود که توجه داشته باشد و به کسانی که می‌خواهند حقوق و دستاوردهای زنان را پشت پا زنند چنین اجازه‌ای ندهد.»
لیمه احمدی، فعال حقوق زنان در کابل گفت: «من نخست روز زن را به تمام زنان دنیا به ویژه زنان درد دیده و رنج‌دیده کشورم تبریک عرض می‌کنم و امید دارم که ما زنان افغان نیز مانند سایر زنان جهان بتوانیم که این روز را در سراسر کشور خود تجلیل کنم و صدای عدالت‌خواهانه خویش را بلند کنیم و به جهان نشان دهیم که زنان افغان نیز کم از هیچ زن موفق جهان نیست و اگر فرصت داده شود حتی بهتر و بیشتر از آنان می‌توانند مبارزه کنند و دستاورد داشته باشند.»
شکیبا صوفی، دانشجو گفت: «متاسفانه این روز تنها در چند استان افغانستان و آن هم به گونه محدود و کم‌رنگ تجلیل می‌شود و دلیل آن هم نبود امنیت و حضور معنادار زنان در نظام است. ما نباید به چند پیام کوتاه و فریب‌دهنده دولتمردان خوش باشیم. باید این روز به گونه واقعی آن تجلیل و بزرگداشت شود و زنان افغان بتوانند که صدایشان را بلند بسازند و در زمینه‌هایی که با مشکلات روبه‌رو هستند به گوش مقامات و نهادهای مدافع زنان برسانند. این زمان ممکن است تبعیض از بین برود و حقوق مرد و زن یکی شود.»
نرگس حسینی، بانوی شاغل در شهرداری کابل می‌گوید: «ای کاش جنگ، کشتار، انتحار و انفجار هرچه زودتر خاتمه پیدا کند و ما بتوانیم روزی زن را به گونه عالی و دور از ترس و یا هراسی برگزار کنیم و همه زنان مانند مردان کشور ما نیز بتوانند در تمام عرصه‌ها حضور پیدا کنند و هیچ گونه تفاوت وجود نداشته باشد، اما متاسفانه اکنون ما با مشکلات زیاد زندگی می‌کنیم و اکثریت زنان کشور ما از این روز هیچ چیز نمی‌دانند، چون به حقوق خود نرسیده‌اند، فقط در خانه بوده‌اند و کار کرده‌اند.»
