اشرف غنی، رئیسجمهور افغانستان در دیدار با شماری از زنان این کشور، هشت مارس روز جهانی زن را به آنان تبریک گفت و تجلیل این روز را نمایشی نه، بلکه تجلیل از دستاوردهای زنان خواند.
آقای غنی، به زنان این کشور گفت: «تجلیل از روز جهانی زن در کشور ما، تجلیل تشریفاتی نیست، بلکه تجلیل از دستاوردهای زنان است.»
او افزود: «زنان افغان در بیست سال گذشته نقش تاریخسازان را انجام دادند و امروز زنان کشور مالک سرنوشت خویشاند و صدای رسا دارند و در شش سال گذشته از حاشیه به متن اداره و جامعه در یک بحث اساسی داخل شدهاند.»
عبدالله عبدالله، رئیس شورای مصالحه ملی این کشور نیز روز جهانی زن را تبریک گفت و نوشت: «زنان افغان به رغم محرومیتها و چالشهای جدی، در طول چندین دهه، تلاشهای ارزندهای را برای به دست آوردن حقوق خویش انجام دادهاند و در عرصههای مختلف دستاوردهای قابل توجهی را برای مردم و کشور خود به ارمغان آوردند.»
آقای عبدالله گفت: «بیست سال تلاش و فعالیتهای خستگیناپذیر زنان کشور در تمامی عرصهها نشان داد که اراده آنها برای به دست آوردن حقوق و آزادیهای انسانیشان استوار و ستودنی است. ما امسال روز جهانی زن را به امید گشودن دریچهای به سوی آزادی و برابری و امیدواری برای یک جامعه صلحآمیز و حضور معنیدار زنان در جامعه گرامی میداریم.»
او بر حفظ حقوق و دستاوردهای زنان افغان در مذاکرات صلح نیز تاکید کرد و افزود: «اعلام میداریم که صلح بدون حضور زنان معنی ندارد و جامعه ما بدون حضور موثر زنان در تمامی عرصهها به ثبات منجر نمیشود. ما یک بار دیگر بر رفع تبعیض و خشونت علیه زنان تاکید میکنیم و اطمینان میدهیم که به تلاشها در راستای حفاظت و حراست از حقوق همه اقشار جامعه و به ویژه زنان قهرمان افغان ادامه میدهیم.»
حنیف اتمر، وزیر خارجه این کشور نیز به مناسبت روز جهانی زن در توییترش نوشت: «در خجستهروزِ همبستگی زنان جهان، پشتیبانی خویش را از حقوق و آزادیهای زنان قهرمان که نماد شهامت و مقاومتاند، تجدید میکنیم. از همه کشورها و نهادهای عدالتپسند جهان میخواهیم برای حفظ حقوق بشری زنان و تضمین مشارکت فعال آنان در صلح و حیات سیاسی و اجتماعی در کنار ما بایستند.»
پس از باز شدن صفحه تازه در افغانستان تاکنون از روز جهانی زن و یا هشت مارس، در این کشور بیشتر تجلیل میشود و هرساله دولت افغانستان تلاش میکند که این روز را نسبت به سالهایی که گذشت بزرگتر و با شکوهتر تجلیل کند و بتواند که از حضور فعال زنان افغان در جامعه این کشور و دستاوردهای چندینساله آنان نیز یادآوری نموده و تقدیر نماید.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در همین حال زنان افغان از برگزاری چنین روزی استقبال میکنند، اما تاکید دارند که دولت نباید به تجلیل یک روز اکتفا کند و دیگر به زنان و حقوقشان توجه نداشته باشد و میگویند: «زنان افغان در تمام عرصهها مشکل دارند به خصوص زنانی که در استانهای جنگزده و روستاهای آن زندگی میکنند. زنان شعار نیاز ندارد آن چه میخواهند آن است که به حقوق اساسیشان رسیدگی شود و تبعیضی که وجود دارد بدون کم و کاست از بین برود و زنان را مانند یک انسان کامل در جامعه بشناسند. این همه مربوط نظام ما میشود که توجه داشته باشد و به کسانی که میخواهند حقوق و دستاوردهای زنان را پشت پا زنند چنین اجازهای ندهد.»
لیمه احمدی، فعال حقوق زنان در کابل گفت: «من نخست روز زن را به تمام زنان دنیا به ویژه زنان درد دیده و رنجدیده کشورم تبریک عرض میکنم و امید دارم که ما زنان افغان نیز مانند سایر زنان جهان بتوانیم که این روز را در سراسر کشور خود تجلیل کنم و صدای عدالتخواهانه خویش را بلند کنیم و به جهان نشان دهیم که زنان افغان نیز کم از هیچ زن موفق جهان نیست و اگر فرصت داده شود حتی بهتر و بیشتر از آنان میتوانند مبارزه کنند و دستاورد داشته باشند.»
شکیبا صوفی، دانشجو گفت: «متاسفانه این روز تنها در چند استان افغانستان و آن هم به گونه محدود و کمرنگ تجلیل میشود و دلیل آن هم نبود امنیت و حضور معنادار زنان در نظام است. ما نباید به چند پیام کوتاه و فریبدهنده دولتمردان خوش باشیم. باید این روز به گونه واقعی آن تجلیل و بزرگداشت شود و زنان افغان بتوانند که صدایشان را بلند بسازند و در زمینههایی که با مشکلات روبهرو هستند به گوش مقامات و نهادهای مدافع زنان برسانند. این زمان ممکن است تبعیض از بین برود و حقوق مرد و زن یکی شود.»
نرگس حسینی، بانوی شاغل در شهرداری کابل میگوید: «ای کاش جنگ، کشتار، انتحار و انفجار هرچه زودتر خاتمه پیدا کند و ما بتوانیم روزی زن را به گونه عالی و دور از ترس و یا هراسی برگزار کنیم و همه زنان مانند مردان کشور ما نیز بتوانند در تمام عرصهها حضور پیدا کنند و هیچ گونه تفاوت وجود نداشته باشد، اما متاسفانه اکنون ما با مشکلات زیاد زندگی میکنیم و اکثریت زنان کشور ما از این روز هیچ چیز نمیدانند، چون به حقوق خود نرسیدهاند، فقط در خانه بودهاند و کار کردهاند.»