سیاستمداران به‌خوبی با عکس‌های شرم‌آوری که در جریان کارزارهای انتخاباتی‌ از آن‌ها گرفته می‌شود، آشنا هستند: مت هنکاک در حالی که سگی میانه شلوارش را بو می‌کشید، بوریس جانسون در حال هل دادن یک پسربچه ۱۰ ساله در بازی راگبی، دیوید میلیبند در حال تکان دادن یک موز و ترزا مِی در تلاش برای خوردن سیب زمینی سرخ‌کرده، نمونه‌هایی از این موارد هستند. سودای احمق به نظر رسیدن در عکس‌ها همان‌قدر بخشی از تعریف شغل وزارت است که خود را با بی‌پروایی زیر فشار سؤال گزارشگران در برنامه صبحگاهی تلویزیون قراردادن.

اما به نظر می‌رسد که وزیران کابینه بریتانیا، در یک دستورالعمل جدید سیاسی به‌اتفاق تصمیم گرفته‌اند برای سال ۲۰۲۱ چیز جدیدی را امتحان کنند: بالاتنه عریان! معمولا انتشار تصاویر عریان یا نیمه‌عریان  یک شخصیت سیاسی در شبکه‌های اجتماعی رسانه‌های عوام‌پسند به معنی یک روز اضطراری برای اداره روابط عمومی دولت است؛ اما نه در سال ۲۰۲۱!

روشن نیست که آیا دولت‌های اروپایی برای ترغیب این‌گونه تصاویر بین خود ایمیل‌هایی ردوبدل کرده‌اند یا سیاستمداران از این گونه عکس‌ها برای حضور هرچه بیشتر در شبکه‌های اجتماعی سود می‌جویند. هرچند همه ما از اینکه واکسن کرونا در دسترس گروه‌های بیشتری از مردم قرار می‌گیرد خشنود هستیم (تا هفتم فوریه ۱۲.۲ میلیون نفر در بریتانیا نخستین دوز و ۵۱۲ هزار نفر دومین دوز واکسن را تزریق کرده‌اند) اما در عین حال باید متوجه بود که می‌توان از فروشگاه «مارکس اند اسپنسر» یک بسته زیرپیراهن مردانه به بهای نازل ۱۲ پوند خرید.

این پدیده از روز ۱۹ ژانویه و با انتشار تصویر تزریق واکسن به کیریاکوس میتسوتاکیس، نخست‌وزیر ۵۲ ساله یونان آغاز شد. مجسم کنید: بازویش را از پیراهن آبی‌اش درآورده و نیمی از سینه برهنه‌اش را نشان می‌دهد و هرچند ماسک پوشیده اما پیدا است که در حال لبخند زدن است. او یک گردنبند چرمی نیز به گردن دارد، اما بهتر است درباره آن چیزی نگوییم.

شبکه‌های اجتماعی به موضوع دامن زدند و این تصویر را به گونه‌ای گسترده به اشتراک گذاشتند. با نگاهی به عقب، باید این سؤال بسیار منطقی را مطرح کنیم: «آقای میتسوتاکیس، نمی‌توانستید تنها آستینتان را بالا بزنید؟ یا زیرپیراهنی به تن کنید؟ آیا ما برای آخرین تست «پاپ اسمیر» خود (آزمایش ترشحات واژن برای پیشگیری از سرطان رحم در بانوان) لباس بیشتری بر تن نداشتیم؟»، اما ما تشنه‌لبان سخت گرفتار بودیم و ماجرا را زیر چشمی رد کردیم.

از آن هنگام اما، تاوانش را می‌پردازیم. روز ۲۶  ژانویه، برندان کلارک اسمیت، نماینده مجلس از حزب محافظه‌کار هم با نیمی از پیراهنش در داخل کمر شلوار، یک دکمه بسته و یک نوک سینه هویدا، وارد گود برهنه‌نمایی شد. روز هشتم فوریه، الیویه وران، وزیر بهداشت فرانسه در تویيترعکسی نیمه برهنه از خود به اشتراک گذاشت و زیر آن به مثابه تبلیغات فرانسوی عطر، یک کلمه نوشت: «واکسینه»!

جانی مِرسِر، نماینده مجلس از حزب محافظه‌کار و شخصیتی نظامی هم عکسی از خود به اشتراک گذاشت که در آن (تا آنجا که پیدا است) می‌تواند کاملا برهنه باشد زیرا هیچ قطعه‌ای از لباس روی بالاتنه عریان او دیده نمی‌شود.

«پای واکسیناسیون که به میان می‌آید، به‌ندرت چنین آدم ترسویی در این اطراف دیده می‌شود اما امروز صبح کارکنان نازنین بیمارستان دریفورد در تازه‌ترین دور واکسیناسیون کووید-۱۹ در پلیموت، آن را مثل همیشه دلپذیر کردند.» (جانی مرسر- جانی مرسر یو کی@  ۵ فوریه ۲۰۲۱)

آقای مرسر به دنبال انتقاد فراوان از این تصویر و شوخی‌های بسیار، نوشت: «نمی‌توانستم آستینم را از روی عضلاتم کنار بزنم.» شاید مرسر می‌بایست ژراوکو ماریک، وزیر دارایی کرواسی را نمونه قرار می‌داد که تصویر واکسن زدن او با پوشش کامل هم در شبکه‌های اجتماعی انعکاس گسترده‌ای داشت.

به اشتراک گذاشتن تصاویر واکسن زدن برای ترغیب مردم به واکسیناسیون، پدیده تازه‌ای نیست. در کارزار تزریق واکسن آنفولانزا در سال ۲۰۱۲، دَن پولتر، نماینده مجلس از «سافوُک»، تصویری از خود در حال تزریق واکسن به اشتراک گذاشت که در آن پیراهنش مانند «توگا»ی رومی‌ها (شالی که به یک شانه می‌انداختند) از یک شانه آویزان بود.

ولادیمیر پوتین هم به گرفتن عکس‌های نیمه برهنه‌ از خود در حال اسب‌سواری سخت علاقه‌مند است؛ هرچند نشانه‌های میانسالی در تصاویر اخیرش به چشم می‌آید. 

به نظر می‌رسد این یکی از عوارض محرومیت از تماس انسانی باشد که پس از یک سال و در دور سوم قرنطینه، گریبان ما را گرفته است.

این وضعیت نه تنها پدیده‌ای قابل‌قبول برای تقویم‌های مادران می‌تواند باشد، بلکه عارضه‌ای است که به نظر می‌رسد در سومین دور قرنطینه و یک سال محرومیت از تماس و لمس دیگران احساس می‌کنیم. شاید این پیامد غیرقابل اجتناب آنچه باشد که بعدها «تشنگی گفتمان» توصیفش خواهیم کرد. یک لحظه تصاویر جاستین ترودو را در حال پیاده‌روی (همچنین عکس‌هایش در یک عروسی کنار ساحل) می‌بینیم و از عباراتی چون «دیشی ریشی» (اشاره به جذابیت ریشی سوناک، وزیر دارایی بریتانیا) استفاده می‌کنیم و در تالار گفت‌وگو درباره مژه‌های بلند اندی ترنهام می‌خوانیم و بعد یک لحظه دیگر، دوباره خود را در شرایط کنونی می‌یابیم.

...و بله، ممکن است شاهد آن مردانگی زهرآلودی باشیم که از لابه‌لای منزه‌ترین لذات ملی سربلند می‌کند؛ واکسنی که ما را از یک همه‌گیری خدشه‌دار شده توسط مردانی نجات می‌دهد که باید بدانند نباید این‌گونه تصاویر را به اشتراک بگذارند. اما شاید این نتیجه‌گیری منصفانه‌تر باشد که همه ما کسل شده‌ایم و به نوعی گریزگاه و شوخ طبعی نیاز داریم.

حتی کسانی که تصاویر نیمه برهنه خود را به اشتراک نگذاشته‌اند هم می‌خواهند قدری شوخی و مزاح کنند. آرنولد شوارتزنگر در ویدیویی که به اشتراک گذاشت، با نقل‌قول از یکی از فیلم‌های ترمیناتور خود، که به منظور ترغیب مردم به واکسیناسیون منتشر کرد، می‌گوید: «اگر می‌خواهی زنده بمانی، با من بیا».

آنتونی دانیلز، بازیگر فیلم جنگ ستارگان می‌گوید: «درویدزها کووید نمی‌گیرند، اما انسان‌ها چرا.» سِر ایان مک کلن در ماه ژانویه با بهترین شال رنگین کمانی‌اش برای تزریق واکسن ظاهر شد و کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهوری آمریکا، در عبارتی که انعکاسی گسترده یافت گفت: «اصلا (درد سوزن را) حسش نکردم.»

بنابراین همان‌گونه که انتظار داریم تصاویر سگ‌ها را در حوزه‌های رای‌گیری به‌عنوان بخشی جدانشدنی از دموکراسی ببینیم، شاید در طول چند سال آینده باید انتظار «واکسی» (واکسن‌های سلفی مردم در حال تزریق واکسن) را هم به‌عنوان فرهنگ جاافتاده همه‌گیری در بریتانیا داشته باشیم. حال که به مدت یک سال در خانه‌های خود حبس بوده‌ایم، سیاستمداران به این نتیجه رسیده‌اند که چیزی که می‌خواهیم دقیقا این است: خبر خوش درباره همه‌گیری و یادآوری اینکه هیچ‌یک از ما از مارس سال گذشته به سالن ورزش نرفته‌ایم!