نئاندرتال‌ها با انسان‌های مدرن آمیزش جنسی داشته‌اند

هم آدم‌خواری و هم احترام به پیکر مردگان در میان نئاندرتال‌ها رواج داشته است

تحقیقات نوین روی «دی ان ای» انسان نشان می‌دهد که اغلب ما نوادگان هر دو رده انسان‌های عصر حجر هستیم- ORGE GUERRERO / AFP

داشمندان مستقر در بریتانیا شواهد بسیار متقنی یافته‌اند که نشان می‌دهد انسان‌های «نئاندرتال» با انسان‌هایی که از نظر آناتومیک «انسان مدرن» و انسان امروز (اِی‌ام اچ) شناخته می‌شوند، آمیزش جنسی داشته‌اند. 

در ده سال گذشته، پژوهشگران موفق به یافتن شواهد ژنتیکی آمیزش دو تیره از انسان‌های اولیه شده بوده‌اند اما این نخستین باری است که موفق به کشف مدارک متقاعد کننده‌ای در مورد انسان‌های دورگه شده‌اند. 

این شواهد شامل یازده دندان با قدمت حدود ۴۵ هزار سال است که در سال‌های اخیر مورد مطالعه دانشمندان وابسته به موزه تاریخ طبیعی، دانشگاه کالج لندن و دانشگاه کنت بوده است. 

این دندان‌ها در سال‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۱۱ به دست باستان‌شناسان در غاری در جزیره «جِرزی» (بریتانیا) کشف شد اما تنها اکنون تحت بررسی‌های دقیق قرار گرفته است. 

این دندان‌ها قطعا متعلق به دو نئاندرتال است که بدن‌ها یا جمجمه‌شان احتمالا به قصد، روی یک برآمدگی در غار «لاکوت یوُ سَن برِلاد» که اکنون ساخل جنوب غربی جزیره است، قرار داده شده بود. 

پرفسور کریس استرینگر از موزه تاریخ طبیعی بریتانیا می‌گوید: «دندان‌های این دو فرد هم دارای خصوصیات متعلق به نئاندرتال‌هاست و هم ویژگی‌های آناتومیک انسان مدرن.»  

ریشه‌های بلند و محکم این دندان‌ها ویژه انسان نئاندرتال، اما بخش فوقانی آن‌ها (به خصوص بخش مسطح آن) خاص انسان مدرن (ای‌ام‌اچ) است. 

احتمال دارد هردو موجود دورگه اعضای جامعه محلی تئاندرتال‌ها بوده‌اند که گاه به‌گاه در غار اسکان داشته‌اند. 

کشف این پدیده که دندان «جرزی» احتمالا برآمده از آمیزش میان نئاندرتال و انسان مدرن است، ممکن است پاسخی باشد به بزرگ‌ترین رازهای بشریت که چرا نئاندرتال‌ها منقرض شدند و از آن مهم‌تر، چرا به جای چند رده (مانند عصر حجر)، تنها یک رده از انسان در جهان باقی مانده است. 

پژوهش‌های بین‌المللی در آینده روشن خواهد کرد که آیا آمیزش نژادهای نئاندرتال و انسان مدرن تاثیری بر توانایی باروری، جمعیت و حفظ حیات نئاندرتال‌ها داشته است یا نه. 

تحقیقات نوین روی «دی ان ای» انسان نشان می‌دهد که اغلب ما نوادگان هر دو رده انسان‌های عصر حجر هستیم. بیشتر بشر امروزی حامل دو درصد «دی ان ای» نئاندرتال‌هاست. 

پژوهش‌هایی که در شش مرکز آکادمیک و دیگر نهاد‌ها روی کشفیات غار «جرزی» در جریان است، احتمالا نهایتا ماهیت پیچیده و میراث نئاندرتال را در بشر مدرن روشن‌تر خواهد کرد. 

در طول پنج سال گذشته، پژوهش‌های باستان‌شناسان در داخل و اطراف غار «جرزی» برای نخستین بار نحوه زندگی روزمره نئاندرتال‌های ساکن این ناحیه (یا احتمالا میراث دوگانه آن‌ها) را روشن کرده است.  

باستان‌شناسان موفق به کشف صدها ابزار سنگی شدند و مقادیر معتنابهی باقیمانده مواد غذایی مصرفی آن‌ها را از زیر خاک بیرون کشیدند. 

کارشناسان ده‌ها چاقوی سنگ چخماق، چندین سرنیزه و ابزار تراش ساخته‌ شده از چخماق یافته‌اند که ساکنان غار برای پاک کردن پوست حیوانات وتراشیدن پوست درختان استفاده می‌کردند.  

بسیاری از این ابزار در داخل غار ساخته شده است اما سنگ‌های چخماق از پنجاه کیلومتری به غار آورده شده بود. 

اما شاید غیرعادی‌ترین کشف باستان‌شناسان یک تراش به‌خصوص زیبای ساخته‌شده از سنگ یشم سرخ است که از ۲۶۰ کیلومتری غار به آن محل آورده شده است. 

باقیمانده مواد غذایی یافت‌شده در غار نمایانگر دلیل اسکان نئاندرتال‌ها در این محل است. 

به نظر می‌رسد آن‌ها نه تنها از گوشت گوزن و گاومیش تغذیه می‌کردند بلکه از کرگدن‌های بالغ و پوست کلفت و پشم‌آلود «بسیار خطرناک» و فیل‌های پرپشم ماموت هم نمی‌گذشتند.  

به همین گونه، به نظر می‌رسد نئاندرتال‌ها غار «جرزی» را به عنوان پایگاه شکارشان انتخاب کرده بودند زیرا مشرف بر یک منطقه شانزده کیلومتری متشکل از ده‌ها دره کوچک به عمق دو تا سه متر بود که با قطع یکدیگر فرصت ایده‌آل برای محاصره شکار را فراهم می‌آورد.  

این «کشتارگاه» به نوعی همچنان تا به امروز حفظ شده اما در کف کانال مانش قرار گرفته است. پژوهشگران دانشگاه‌های «سنت اندروز» (اسکاتلند) و دانشگاه «ایبریستوایت» (ولز) با استفاده از اسکن‌های خورشیدی و فناوری باتیمتری (ژرف‌شناسی) نقشه این محل را بازنگاری کرده‌اند. 

اما در سطح ۱۱ دندان این دو انسان دو رگه عصر حجر شواهدی باقی مانده است که نشان می‌دهد غذا همواره در میان این جامعه فراهم نبوده است. 

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

مینای این دندان‌ها نمادهایی از بروز مشکلاتی در روند رشد صاحبان آن دارد که نشان می‌دهد این دو فرد میان سه تا پنج سالگی دوره‌های اضطراب شدید چند هفته‌ای به احتمال قوی ناشی از سوءتغذیه داشته‌اند.   

دانشمندان اکنون قصد دارند با جداسازی «دی ان ای»، قدمت‌نمایی با دستگاه‌های ایزوتوپ و کشف دیگر شواهد در این دندان‌ها به اطلاعات بیشتری در مورد صاحبان آن‌ها پی ببرند.  

احتمالات نشان می‌دهد آن‌ها اعضای گروهی بوده‌اند که در غار «جرزی» اسکان داشته‌اند اما همچنین ممکن است اسرایی بوده باشند که از سوی دیگران خورده شده‌اند. بی‌تردید آدم‌خواری در میان انسان‌های نئاندرتال معمول بوده است، هرچند رفتار احترام‌آمیز با پیکر مردگان هم معمول بوده است.  

تنها با پژوهش‌های آینده در تجزیه غذای باقیمانده در غار است که می‌توان دریافت آیا نئاندرتال‌های غار «جرزی» از گوشت انسان و بالقوه دو نئاندرتال دورگه‌ای تغذیه کرده بوده‌اند یا نه؛ دندان‌هایی که داستان‌هایی سروده نشده از تراژدی ۴۵ هزار سال پیش را بازگو می‌کنند.  

بودجه این پروژه که شامل حفاظت این ناحیه از خرابی‌های دریا نیز می‌شود از طرف سازمان میراث جرزی و شورای پژوهش‌های محیط زیست طبیعی بریتانیا تامین شده است. عملیات این تحقیق تحت نظارت موزه تاریخ طبیعی بریتانیا، موسسه باستان‌شناسی دانشگاه کالج لندن، دانشگاه ترینیتی سینت دیوید ولز، دانشگاه کنت، موزه باستان‌شناسی وِسِکس و موزه بریتانیا انجام می‌شود. اسکن دندان‌ها با حساسیت بالا در تارنمای «هیومَن-فاسیل-رکورد. اُرگ» در معرض دید عموم گذاشته شده است. 

گزارش این پژوهش روز دوشنبه در «جورنال آو هیومن ایوُلوشِن» منتشر شده است.

© The Independent

بیشتر از زندگی