قرنطینه پایان عمر خودرو شخصی را رقم می‌زند؟

«بیشتر دوچرخه‌سواری و پیاده‌روی کنید، کمتر ماشین برانید و فکر کنید آیا واقعا خودرو دوم برای خانواده لازم است؟» این چند جمله، توصیه‌ گروه‌های طرفدار محیط‌ زیست نیست، بلکه پیام رئیس انجمن اتومبیلرانی بریتانیا (اِی‌اِی) است.

ادموند کینگ که از سال ۲۰۰۸ ریاست انجمن اتومبیل‌رانی بریتانیا را برعهده داشته است، در گفت‌وگو با ایندیپندنت به یک طرح سه‌مرحله‌ای به‌منظور بهبود زندگی کسانی که روزانه در تردد هستند، همراه با حفظ محیط‌ زیست، اشاره کرد.

او گفت: «نخستین چیزی که باید به آن فکر کرد، مسئله رفت‌وآمد است. در گذشته، مردم به‌طورمعمول از ساعت ۹ صبح تا پنج بعدازظهر کار می‌کردند. همه در یک ساعت سوار اتومبیل‌های خود یا قطار، اتوبوس و مترو می‌شدند. ما به این نتیجه رسیده‌ایم که می‌توانید همچنان به کار خود ادامه دهید، بی آن‌که از این الگو پیروی کنید. وقتی پس از همه‌گیری کرونا بر سر کارهامان بازگردیم، آیا می‌توانیم روزهای کاری را به یک، دو یا سه روز در هفته محدود کنیم؟ این موضوع در راه‌بندان و آلودگی هوا تاثیر بسیار زیادی خواهد داشت و برای سلامت ما هم خوب است.»

منتقدان می‌گویند که توقف تردد مردم، مراکز بسیاری از شهرهای بریتانیا از جمله لندن، بیرمنگام، لیدز، منچستر، ادینبورگ و گلاسکو را به شهرارواح تبدیل می‌کند و تنها ازسرگیری رفت‌وآمد مردم است که می‌تواند اقتصاد کلان‌شهرها را دوباره زنده کند.

اما ادموند کینگ می‌گوید: «برای تعدیل این دیدگاه، در نظر داشته باشید که این شرایط به بسیاری از اقتصادهای محلی در شهرهای کوچکتر و روستاها کمک کرده است. این شرایط درواقع به معنی آن است که کسانی که از خانه کار می‌کنند، از این تسهیلات محلی استفاده می‌کنند. اگر مردم دو یا سه روز از خانه کار کنند، این روند همچنان می‌تواند هم به اقتصاد شهرها کمک کند و هم تعادل برقرار شود.»

دومین مرحله این طرح، تغییر عادت مردم به سفرهای کوتاه‌تر و سبزتر است.

رئیس انجمن اتومبیل‌رانی می‌گوید: «بیشتر ما در طول قرنطینه یاد گرفته‌ایم برای خرید مایحتاج یا سایر نیازهای خود راه دور نرویم. خیلی کارها را می‌توان در محله خود انجام داد بنابراین پس از لغو قرنطینه هم به محله‌ای که در آن زندگی می‌کنید فکر کنید؛ این که همیشه نباید راه دور رفت. می‌توانید پیاده بروید یا از دوچرخه استفاده کنید. یکی از رویدادهای خوب در طول دوران قرنطینه، دیدن تعداد بیشتر دوچرخه‌سواران بوده است.

او افزود: «وقتی همه این‌ها را پشت سر گذاشته‌ایم، امیدوارم بعضی‌ها به این نتیجه برسند که نباید به اتومبیل متکی بود و از بهترین وسایل برای رفت‌وآمد استفاده کنند.اغلب این (وسیله) دو پا یا دوچرخ است.»

بنا بر اعلام انجمن اتومبیل‌رانی، زمانی که این نهاد در سال ۱۹۰۵ راه‌اندازی شد، تیم‌های دوچرخه‌سواری را استخدام کرد که «از طریق نشان دادن ترکیبی از نشانه‌ها و سلام‌ها، به رانندگان اتومبیل‌ها کمک می‌کردند تا در جاده‌ها درست رانندگی کنند و جریمه نشوند.» در سال‌های ۱۹۲۰، حتی اغلب پاسبانان دوچرخه‌سوار بودند.

آقای کینگ پیش‌بینی می‌کند که  ممکن است از تعداد اتومبیل‌های خانواده‌ها کاسته شود. او می‌گوید: «بسیاری از مردم دو اتومبیل دارند، اما در طول قرنطینه متوجه شدند که درواقع داشتن بیش از یک اتومبیل، دردسر است. سومین توصیه من این است: به اتومبیل‌های برقی فکر کنید. مسافت دیگر چندان مطرح نیست. پیش از قرنطینه بحث‌های زیادی در مورد «نگرانی از مسافت» مطرح بود، اما اغلب مردم متوجه شده‌اند که اگر بتوانند تا شعاع ۳۲۰ کیلومتر رفت‌وآمد داشته باشند ( که این روزها حدود حداقل است) برایشان کافی است. بسیاری هم می‌توانند به‌آسانی اتومبیل‌های بنزینی خود را به خودرو برقی تبدیل کنند؛ به‌ویژه اگر گاراژ دارند یا بیرون خانه یا کنار آن جایی برای پارک آن وجود داشته باشد.»

دولت بریتانیا اعلام کرده است که خریدوفروش اتومبیل‌های جدید بنزینی یا دیزلی در این کشور، تا سال ۲۰۳۰ پایان می‌یابد.