کالیفرنیا و نیویورک، بلاخیزترین مناطق ایالات ‌متحده

شهرستان لس‌آنجلس در معرض ۱۸ نوع بلای طبیعی از جمله خشکسالی، سونامی و آتش‌سوزی است

آتش‌سوزی‌های بی‌سابقه در کالیفرنیا و موج گرمای بی‌سابقه در سال ۲۰۲۰ - Patrick T. Fallon / AFP

بنا به «شاخص خطر ملی» جدید از سوی آژانس مدیریت اضطراری فدرال ایالات متحده، شهرستان‌های ایالت کالیفرنیا و نیویورک، در صدر ده مکان پرخطر آمریکا از نظر بلایای طبیعی قرار دارند.  

شهرستان لس‌آنجلس در میان ۳۰۰۶ شهرستان در تحلیل آژانس مدیریت اضطراری فدرال، در مقام اول است. این تحلیل، خطر منطقه را در معرض ۱۸ نوع بلای طبیعی از جمله طغیان ساحلی، خشکسالی، موج گرما، طوفان، رانش زمین، سونامی و آتش‌سوزی، بررسی می‌کند.  

شماری از خطرات به دلیل بحران آب‌وهوا، از نظر تعداد دفعات و شدت، بیشتر و بیشتر می‌شوند. شاخص فوق این عامل را نمی‌رساند اما مقام‌های آژانس مدیریت اضطراری فدرال به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفتند که تغییرات آب‌وهوا در محاسبه سیل درنظر گرفته شده است و احتمالا در به‌روزرسانی‌های آینده نیز مورد ملاحظه قرار خواهد گرفت.  

جایگاه دوم در «شاخص ملی خطرپذیری»، پس از شهرستان نیویورک (منهتن) و شهرستان کینگز (بروکلین) به شهرستان برانکس در نیویورک اختصاص یافته است. شهرستان میامی پس از فیلادلفیا در پنسیلوانیا، دالاس در تگزاس و سنت‌لوئیس در میزوری، در مقام پنجم است. جایگاه‌های آخر نیز به شهرستان‌های ریورساید و برناردینو، هر دو در جنوب کالیفرنیا، رسیده است. 

از طرف دیگر، شهرستان لودون، در حومه واشینگتن دی‌سی، کمترین خطر را در مقایسه با هر شهرستان دیگر دارد. سه شهرستان دیگر در حومه واشینگتن، در کنار حومه بوستون، لانگ‌آیلند، حومه دیترویت و پیتزبرگ، از جمله کم‌خطرترین‌ها در میان شهرستان‌های بزرگ هستند.  

محاسبه آژانس مدیریت اضطراری فدرال ایالات متحده، بر مفروضات رایج در مورد خطر تاکید می‌کند، از جمله آتش‌سوزی‌های بی‌سابقه در کالیفرنیا و موج گرمای بی‌سابقه در سال ۲۰۲۰.  

 برخی درجه‌بندی‌ها برای بلایای طبیعی بدیهی به نظر می‌رسد. میامی بالاترین خطر را از نظر طوفان، صاعقه، و طغیان رودخانه‌ها دارد. شهرستان هاوایی از نظر خطر آتش‌فشان در صدر است و شهرستان هونولولو از نظر سونامی پرخطرترین است، خطر موج گرما نیز بیش از همه فیلادلفیا را تهدید می‌کند و شهرستان ریورساید کالیفرنیا در خطر آتش‌سوزی است.  

این شاخص نشان می‌دهد که بلایای طبیعی هر چند وقت یک بار  افراد را درگیر می‌کند و چه مقدار از اموال در مسیر تخریب قرار می‌گیرد. این تحلیل همچنین عواملی را از نظر میزان آسیب‌پذیری جمعیت از نظر اجتماعی و همچنین احتمال مقاومت و انعطاف منطقه و برخاستن مجدد را به روی پای خود بررسی می‌کند.

Read More

This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)

بنابراین، شهرهای بزرگ با اهالی کم‌درآمد و قیمت بالای املاک، ارزیابی بالای خطرپذیری را به همراه دارد، بنابر این واقعیت که آنان برای مواجهه با بلایای نادر و یک بار در طول یک نسل، آماده نیستند.  

این شاخص، به شکلی که به نظر خلاف عرف به نظر می‌رسد، شهرهایی چون نیویورک و فیلادلفیا در شمال‌شرق را از نظر خطر گردباد، مقدم بر ایالت‌های «مسیر گردباد» یعنی اوکلاهما و کانزاس، قرار می‌دهد.  

دو شهرستان شهر نیویورک، فیلادلفیا، سنت‌لوئیز و هادسن کانتی در نیوجرزی، پنج شهرستان پرخطر آژانس مدیریت اضطراری فدرال ایالات متحده از نظر شاخص کشورهای در خطر گردباد قرار دارند.  

شهرستان اوکلاهما در ایالت اوکلاهما، با بیش از ۱۲۰ گردباد از سال ۱۹۵۰ به این سو، از جمله گردباد ۱۹۹۹ که ۳۶ نفر را کشت، در مقام ۱۲۰ فهرست قرار دارد.  

در مجموع، احتمال وقوع گردباد در اوکلاهما دو برابر شهر نیویورک است، اما آسیب بالقوه در نیویورک به مراتب بالاتر است زیرا در آن جا به گفته مقام‌های آژانس مدیریت اضطراری فدرال ایالات متحده، ارزش جمعیتی و ارزش املاک در خطر، ۲۰ برابر بالاتر است.  

 تقسیم خطرهای ناشی از خطرهای خاص نیز، نتایج غیرقابل پیش‌بینی دارد. شهرستانی که بالاترین خطر طغیان رودخانه را دارد در ایالت واشینگتن است و این خطر از ناحیه اقیانوس نیست، بلکه از سوی امواج رودخانه‌ای است.  

خطرهای طبیعی به عنوان پدیده‌های محیط زیستی تعریف شده‌اند که بر مردم و مکان‌ها تاثیر می‌گذارند و نباید با خطرهای ساخته دست انسان اشتباه گرفته شوند. به عنوان مثال، سیل ناشی از طوفان دریایی یک بلای طبیعی است در حالی که سیل ناشی از نارسایی سد یک بحران ساخته دست بشر به شمار می‌رود.  

آژانس مدیریت اضطراری فدرال ایالات متحده، که پاسخ‌دهی به بلایا در این کشور را تحت نظارت دارد، شش سال را با در نظرگرفتن مجموعه عوامل خطرهای چندگانه و عوامل اقتصادی-اجتماعی و زیست محیطی، صرف محاسبه سطح خطر کرده است.  

هدف از این شاخص، کمک به بهبود برنامه‌ها و عملیات اضطراری و کاهش آموزش به شهروندان در پیشگیری از خطرها و مقاومت و انعطاف بیشتر است. به عنوان مثال هنگام وقوع سیل، تنها چهار درصد از جمعیت بیمه فدرال مربوط به سیل دارند، در حالی که یک سوم از جمعیت به چنین بیمه‌ای نیاز دارند.  

مایک گریم، از آژانس مدیریت اضطراری فدرال ایالات متحده به خبرگزاری اسوشیتدپرس گفت: «درک خطر است که می‌گوید چنین اتفاقی برای من نخواهد افتاد. اما فقط به این دلیل که من چنین چیزی را در زندگی‌ام ندیده‌ام به این معنی نیست که چنین چیزی رخ نخواهد داد.»  

خبرگزاری اسوشیتدپرس در تهیه این گزارش همکاری کرده است.  

© The Independent

بیشتر از جهان