اداره آمار ملی بریتانیا اعلام کرد که از هر ده فرد مبتلا به کووید-۱۹، عوارض کرونای یک نفر تا سه ماه یا بیشتر ادامه می‌یابد. 

یک بررسی جدید که هدف آن تعیین میزان معضلات ناشی از «کووید بلندمدت» است، حاکی از آن است که از هر پنج بیمار، عوارض یک بیمار تا پنج هفته یا بیشتر ادامه پیدا می‌کند. 

اداره آمار برآورد کرد که در هفته منتهی به ۲۸‌ نوامبر، حدود ۱۸۶هزار نفر در انگلستان (بخشی از بریتانیا) به مدت پنج تا دوازده هفته با عوارض کووید-۱۹ دست به گریبان بوده‌اند.  

اداره آمار اعلام کرد که این تعداد حتی می‌تواند به ۲۲۱ هزار نفر نیز رسیده باشد. این رقم‌ها به‌صورت تجربی و براساس نظرسنجی اداره آمار از خانواده‌ها در رابطه با ابتلا به کووید-۱۹به‌دست آمده است.

اداره آمار پس از بررسی عوارض ویروس کرونا، پس از پنج هفته که آزمایش کرونای افراد مثبت بود، به این نتیجه رسید که ۱۱.۵ درصد مبتلایان همچنان گرفتار خستگی بودند، ۱۱.۴ درصد هنوز سرفه می‌کردند و ۱۰ درصد آن‌ها نیز همچنان از سردردهای  ناشی از کووید-۱۹ شکایت داشته‌اند. 

افزون بر این، ۸ درصد حس چشایی و ۷.۹ درصد از افراد حس بویایی خود را بازنیافته بودند.  

با توجه به تعداد قابل توجه بیمارانی که ماه‌ها پس از بهبود از کووید، همچنان عوارض ناتوان‌کننده ویروس کرونا را با خود دارند، این داده‌ها می‌تواند نخستین نشانه‌های حاکی از گستردگی عوارض بلند‌مدت کووید باشد.  

نظام درمان عمومی انگلستان (بخشی از بریتانیا) میلیون‌ها پوند روی یک شبکه متشکل از بیش از ۴۰ درمانگاه برای درمان حدود ۶۰هزار بیمار مبتلا به کووید بلندمدت سرمایه‌گذاری کرده است. اگر برآوردهای اداره آمار درست باشد، کووید بلندمدت به‌مراتب گسترده‌تر از آن است که پیش‌تر تصور می‌شد. 

این افراد هم شامل بیمارانی است که در بیمارستان بستری شده بوده‌اند و هم کسانی که عوارضشان آن‌قدر شدید نبوده که راهی مراکز درمانی شوند یا آزمایش کرونا روی آن‌ها انجام شده باشد، زیرا در اوایل شیوع کرونا، آزمایش به تعداد کافی در اختیار مردم قرار نداشت.   

بیماران مبتلا به کووید بلندمدت از عوارضی شکایت دارند که نه‌تنها به ریه، بلکه به  قلب، مغز و کلیه‌هایشان لطمه زده و آن‌ها را دچار خستگی مفرط، ناتوانی از فعالیت‌های جسمی از جمله ورزش، بازگشت بر سر کار و حتی خروج از خانه کرده است.  

بسیاری از این افراد کارکنان خط مقدم درمان عمومی و خانه‌های سالمندان‌ هستند که به‌دلیل مشاغلشان در معرض ابتلا به ویروس کرونا بوده‌اند. 

اداره آمار در این گزارش می‌افزاید: «هرچند این پژوهش در مراحل اولیه است، اما فکر می‌کنیم انتشار نتایج مقدماتی آن برای پر کردن شکاف اطلاعاتی موجود و ایجاد شالوده‌ای برای تعاملاتی که مسیر تحقیقات آتی را تعیین می‌کند، لازم است.  

این نخستین تلاش ما برای انتشار این آمار بود و تحلیل‌های مرتبط با آن همچنان در جریان است. تلاش خواهیم کرد این آمار را برای مثال با توسل به روش‌های آماری پیشرفته‌تر پیرامون موارد عود بیماری و درصورت وجود نمونه‌های کافی، عوارضی که بیش از ۱۲ هفته طول می‌کشد، دقیق‌تر کنیم.» 

از سال آینده، اداره آمار سؤال دیگری در پرسش‌نامه ملی خود اضافه خواهد کرد که در آن علاوه‌بر فهرستی تکمیل‌تری از عوارض بیماری کووید-۱۹، از مبتلایان پرسیده خواهد شد که این بیماری بر زندگی روزمره‌شان چه تاثیری گذاشته است. 

اداره آمار ملی بریتانیا همچنین اعلام کرد عوارض بیماران مبتلا به کرونا را که تا پایان ماه سپتامبر در درمانگاه‌ها بستری شده بوده‌اند، با بیمارانی که در خانه بهبود یافته‌اند مقایسه کرده است. 

در ادامه این گزارش آمده است بیمارانی که در بیمارستان بستری شده بودند، از تپش قلب و ناراحتی‌های کلیه و کبد شکایت داشتند و مبتلایان به بیماری دیابت و قلب در میانشان بیشتر بود. 

در ماه اکتبر نیز موسسه ملی پژوهش‌های بهداشتی بریتانیا در مورد پیامد‌های پنهان اما گسترده ویروس کرونا در بیمارانی که مبتلا به کووید بلندمدت شده‌اند، هشدار داد.  

برخی از مبتلایان به ویروس کرونا هفت ماه پس از عفونت اولیه همچنان با عوارض آن که در میان بیماران بسیار متفاوت است، دست به گریبانند. 

در گزارش موسسه ملی پژوهش‌های بهداشتی هشدار داده شده است که نظام درمان عمومی بریتانیا باید راه‌هایی برای کمک به این بیماران درنظر گیرد. در این گزارش به چهار عارضه عمده در کووید بلندمدت اشاره شده است: لطمه دایمی به ریه و قلب، سندرم معمول پس از بستری شدن در بخش مراقبت‌های ویژه، خستگی مفرط پس از ابتلا به ویروس و ادامه عوارض کووید-۱۹.  

دکتر ایلِین مکسوِل، نویسنده گزارش اداره آمار ملی، به ایندیپندنت گفت که آمار منتشرشده از طرف آن نهاد می‌تواند به‌مراتب کمتر از واقعیت امر باشد. 

او افزود: «طرح‌های اداره آمار ملی برای برآورد موارد کووید بلندمدت بسیار مفید است. ما متوجه دامنه وسیع و نوسان عوارض شده‌ایم. این نظرسنجی اداره آمار ملی در مورد ابتلا به کووید-۱۹ تنها تعداد محدودی عارضه را در طول زمان درنظر می‌گیرد و به همین دلیل، ممکن است همه مبتلایانی را که همچنان به عواقب کووید بلندمدت دچارند، دربر نگیرد. 

ممکن است مشخص شود که تخمین ۱۸۶هزار نفر در انگلستان، دست‌کم گرفتن تعداد مبتلایان به کووید بلندمدت باشد. معرفی فهرست گسترده‌تراز عوارض و دادن امکان توصیف تاثیر کووید بلندمدت‌، به درک ما از آن بسیار کمک کند.»   

دکتر مکسول افزود که گزارش اداره آمار ملی، گروه‌های آسیب‌پذیر از جمله کولی‌ها، بی‌خانمان‌ها، زندانیان و ساکنان خانه‌های سالمندان را دربر نگرفته است. 

«باید کار بیشتری برای تعیین نیازهای این جوامع انجام شود.» 

مؤسسه ملی تعالی بهداشت و مراقبت در بریتانیا در حال تدوین راهنمایی تازه برای درمان و مراقبت از بیماران مبتلا به کووید بلندمدت است. 

در این میان، دکتر دیوید استرِین، یکی از اعضای گروه ضربتی کووید بلندمدت، وابسته به نظام درمان عمومی بریتانیا، می‌گوید: «این داده‌های مقدماتی بسیار نگران‌کننده و حاکی از آن است که ۱۰ درصد مبتلایان به کووید-۱۹ پس از سه ماه همچنان با عوارض ناشی از بیماری دست به گریبانند. این بیش از دو برابر نرخی است که ما پیش‌تر تصور می‌کردیم. این آمار همچنین نشان می‌دهد اکثر کسانی که به کووید-۱۹ آلوده می‌شوند، تا پس از یک ماه همچنان به عوارض بیماری دچارند.»  

او گفت که داده‌های حاکی‌ازعوارض مربوط به بیماران بستری در بیمارستان‌ها، همچنین تایید می‌کند که «آن چه از کار در بخش‌های درمان کووید دیده‌ایم، این است که این ویروس چیزی بیش از یک عفونت ساده دستگاه تنفسی و یک بیماری چندجانبه (اندام‌های مختلف بدن) است. 

این عوارض گریبان جوان‌ترها و بیشتر زنان را می‌گیرد؛ یا در واقع، افرادی که اعلام شده است که درمقابل خود بیماری آسیب‌پذیری کمتر دارند و در نتیجه نقش‌هایی را برعهده می‌گرفته‌اند که در معرض خطر تماس بیشتر با ویروس بوده‌اند. عواقب بلندمدت جسمی برای این افراد و کل جمعیت می‌تواند نه‌تنها از لحاظ مشکلات جسمانی این افراد، بلکه همچنین از نظر پیامدهای اقتصادی ناشی از ناتوانی این افراد برای حضور در بازار کار، بالقوه فاجعه‌بار باشد.»