میلیون‌ها نفر در حال جان باختن به دلیل ابتلا به ویروس کرونا هستند. منزجر کننده این است که شرکت‌های داروساز در حال رقابت با یکدیگرند تا کدام یک واکسن را زودتر تولید کند و اولین نهادی باشد که ثروتی هنگفت را برای مدیران و سهام‌داران خود از این بحران می‌سازد، و در طرف دیگر هم دولت‌ها در حال جدال با یکدیگر هستند که کدام یک واکسن را اول دریافت کند.
دولت‌ها باید مشغول همکاری با یکدیگر و با شرکت‌های داروساز باشند تا مطمئن شوند که این واکسن حیاتی امکان تولید عمده و عرضه به تمام ملت‌های دنیا را به قیمتی منصفانه و پایین داشته باشد، که البته هزینه‌های تحقیق، تولید و توزیع واکسن را پوشش دهد.
این یک موقعیت تجاری نیست، بلکه یک وضعیت اضطراری جهانی است که عواقبی غیرقابل محاسبه برای تمام ملل و مردم سراسر دنیا خواهد داشت.
پیتر فیلدمن
مادرید
خطاهای کریسمس
آیا بوریس جانسون که پریتی پاتل را به خاطر نقض قوانین وزارتی بخشید، همان شخصی است که قرار است به زودی به ما بگوید برای کریسمس چه می‌توانیم و نمی‌توانیم انجام دهیم؟
آلن پک
کنت
فهرست اولویت واکسن
بیش از یک میلیون نفر از سوی وزارت بهداشت در گروه افراد به شدت آسیب‌پذیر در برابر بیماری وخیم یا مرگ حاصل از کووید-۱۹ دسته‌بندی شده‌اند. این فهرست شامل افرادی از سنین مختلف است که مشکلات سلامتی جدی دارند. اگر این افراد به ویروس مبتلا شوند، احتمال بالای پذیرش آنان در بیمارستان و واحد مراقبت‌های ویژه وجود دارد و امکان استفاده از دستگاه تنفس مصنوعی هم برای آنان وجود دارد. با این حال به نظر نمی‌رسد که این افراد در فهرست اولویت دولت برای دریافت واکسن طبقه‌بندی شده باشند.
من کاملا موافقم که کارمندان نظام بهداشتی و ساکنان خانه‌های سالمندان باید برای دریافت واکسن در اولویت باشند. با این حال، اصلا منطقی به نظر نمی‌رسد که اولویت دریافت واکسن صرفا براساس گروه سنی افراد تعیین شود. گروه‌های شدیدا آسیب‌پذیر اکثر سال جاری را در قرنطینه و مشغول مراقبت از خود بوده‌اند. آن‌ها هم باید احساس کنند مقداری آزادی بیشتر برای آنان نزدیک است. همچنین، به هر نحوی که بتوان فشار پذیرش در واحد مراقبت‌های ویژه را کاست، به امکان نظام بهداشتی برای مقابله با بیماری در شلوغ‌ترین زمان سال کمک خواهد شد.
دیوید سملین
بریستول
نخست‌وزیر عاشق آزادی
دیدم جیکوب ریس موگواش، بوریس جانسون را به عنوان «نخست وزیر شدیدا عاشق آزادی که تاکنون داشته‌ایم» توصیف کرده است. به گفته او «برای حداقل ۱۰۰ سال گذشته نخست‌وزیر دیگری نبوده است که این قدر عاشق آزادی باشد.» خب، این گفته قطعا درست به نظر می‌رسد: جانسون آشکارا نشان داده کاملا عاری از احساس گناه، مسؤولیت، شرافت، ندامت، تعهدات زندگی متاهلی (دو بار)، مسؤولیت‌های پدری (تعداد بی‌شمار) و در واقع عاری از هرگونه بار حقیقت است.
باعث ناراحتی است که بگویم به نظر نمی‌رسد که او عاری از حس تعهد به افرادی باشد که باعث رسیدن او به این موقعیت شدند (این جا به گروه «پژوهش» اروپایی فکر می‌کنم) و همچنین به افرادی که به حزب او کمک مالی کرده‌اند و دیگر افراد نزدیکی که او اعطای امتیازات و رانت‌هایی سودآور را به آنان بدهکار است.
جولیان سلف
میلتون کینز
مثال زیان‌بار
تصمیم بوریس جانسون در حمایت از پریتی پاتل بعد از انتشار گزارشی مستقل که اظهار داشت او با زیردستان خود بدرفتاری کرده و آنان را مورد آزار قرار داده است، حس بدی به من داد و عمیقا ناراحتم کرد. دلیل او برای حمایت از پاتل این بود که «او از تاثیر اقدامات خود آگاه نبود.» آیا او همچنین معتقد است که عیبی ندارد فردی نژادپرست، همجنسگراهراس یا ضد زن باشد، اگر از این رفتار خود «بی‌اطلاع» است؟
و این که این اظهارات را در هفته «علیه قلدری» اظهار دارد، واقعا خارج از قوه تصور من بود. دولت بریتانیا باید الگوی نمونه‌ای باشد که استانداردهای عالی رفتار را به نمایش می‌گذارد. رفتار دولت فعلی ما به کودکان‌مان یاد می‌دهد که دروغ گفتن و سایر رفتار‌های زیان‌بار مورد قبول قرار گرفته است و می‌تواند راهی به سوی موفقیت باشد.
جولی آهرینگر
کمبریج
مخارج دفاعی
وحشت برم داشته است که همان وقتی که نخست وزیر خبر از تقویت بودجه ۱۶.۵ میلیارد پوندی وزارت دفاع داد، وزیر خزانه‌داری اظهار داشت که افزایش نیافتنِ دستمزد کارمندان بخش دولتی هم محتمل است. احتمالا کارمندان نظام بهداشتی از این اتفاق مستثنی خواهند بود که من طرفدار آن هستم، ولی افراد پرشمار دیگری هم هستند که سال‌های متمادی شاهد هیچ افزایشی در دستمزد خود نبوده‌اند.
هر سه دختر ما معلم هستند و از شروع اولین قرنطینه حجم کار آن‌ها بسیار هم بیشتر شده است. طی اولین قرنطینه، مجبور شدند کلاس‌های درس و منابع آموزشی خود را برای آموزش مجازی و از راه دور تدوین کنند و همچنین برای مراقبت از کودکان کارمندان اساسی جامعه، به محل کار خود بروند. طی این قرنطینه دوم هم آن‌ها هم باید سر کار بروند و هم کلاس‌های درس مجازی برای کسانی برگزار کنند که به دلیل پاسخ مثبت آزمایش کووید-۱۹، مجبور به قرنطینه کردن خود شده‌اند. در یک مورد، معلمان مجبور شدند به بسته‌بندی مواد غذایی اهدایی از فروشگاه‌ها دست ببرند تا از دانش‌آموزانی که خانواده‌هاشان امکان تامین نیازهای اولیه خود را در این دوران نداشتند، حمایت کنند. به طور کلی، مدیران ارشد آن‌ها سعی کرده‌اند تمهیدات ایمنی و بهداشتی برای محافظت از آنان رعایت شود، ولی در یک مورد به حرف معلمان گوش داده نشد؛ وقتی طی اقدامی خطرناک افراد با یکدیگر مخلوط شدند و نقض سؤال‌برانگیز تمهیدات ایمنی جاری نادیده گرفته شد.
امیدوارم بوریس جانسون و ریشی سوناک در این تصمیمات به شدت تفرقه‌انگیز خود تجدیدنظر کنند و از هزینه کردن بودجه کشور برای پروژه‌های سؤال‌برانگیز و کاملا اشتباه دفاعی خودداری کنند و مطمئن شوند که تمام کارمندان دولتی و سایر بخش‌ها از افزایش دستمزدی که شایسته‌اش هستند، برخوردار خواهند شد.
دیوید فلتون
کروی
یاد و خاطره ترزا می
با خواندن آخرین اظهارات و اقدامات بی‌شرمانه دفتر نخست‌وزیری درباره رسوایی قلدری پریتی پاتل، باعث شد به چیزی غیرقابل باور فکر کنم: آیا عالی نبود وقتی ترزا می وزیر میهن بود؟
متاسفانه این یاد و خاطره‌ای درست، ولی اسفناک است.
رابرت بوستون
کنت
© The Independent
