قرار است به بیکاران در اتریش کار تضمینی با دستمزد داده شود. این بخشی از یک سیاست آزمایشی است که می‌تواند برخورد کشورها را با مساله بیکاری تغییر دهد. 

این پژوهش تجربی که بیکاری طولانی‌مدت در شهر «ماریِنتال» را یک شبه از میان خواهد برد، از سوی اقتصاددانان دانشگاه آکسفورد به سفارش اداره کار «اتریش سفلی» (نیدراسترایش) ارائه شده است. 

براساس این طرح، به حدود ۱۵۰ بیکار در شهر مارینتال مشاغلی چون مراقبت از کودک، باغبانی و بنایی با دستمزد کامل داده خواهد شد.  

مدت‌هاست اقتصاددانان می‌گویند که تضمین بلاشرط کار می‌تواند به عنوان راهی منطقی برای کنترل بیکاری باشد اما مارینتال نخستین تجربه عملی آن در سطحی نسبتا فراگیر است.  

مقام‌های سیاسی در سراسر جهان که به این طرح علاقه نشان داده‌اند، نتایج این پژوهش سه ‌ساله را با دقت دنبال خواهند کرد. در میان طرفداران تضمین شغلی، برنی سندرز، نامزد سابق انتخابات ریاست جمهوری آمریکا و ریچارد لِنارد، رهبر حزب کارگر اسکاتلند دیده می‌شود که می‌گوید این سیاست می‌تواند راه بهبود اقتصادی از معضلات کووید-۱۹ را هموار سازد. 

لوکاس لِرنِر، اقتصاددان دانشگاه آکسفورد که این پژوهش را طراحی و نتایج آن را تحلیل خواهد کرد می‌گوید: «با توجه به این که بسیاری از فرصت‌های شغلی هم اکنون از میان رفته است و نیز هشدارهایی در مورد موج عظیم بیکاری در آینده نزدیک داده می‌شود، نظریه کارهای تضمینی توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. 

بیکاری در بلندمدت از هزینه‌های اقتصادیش گذشته، به سلامت مردم، خانواده‌ها و جوامع لطمه بسیاری خواهد زد.»

انتخاب شهر مارینتال برای آزمایش این طرح بسیار نمادین است: در دهه ۱۹۳۰، مارینتال مرکز یک پژوهش اجتماعی بی‌سابقه و مهم پیرامون پیامدهای بیکاری گسترده ناشی از تعطیل کارخانه نساجی شهر بود که موجب گسستگی رشته‌ها و لطمه به زندگی اجتماعی شد. 

در آن زمان پژوهشگران نتیجه‌گیری کردند که پیامد بیکاری به مراتب از مرزهای مالی آن فراتر رفته است و تاثیر روانی گسترده بر فرد و عواقبی گسترده‌تر بر اجتماع دارد. طراحان پژوهش کنونی امیدوارند به خلاف آن دست یابند: این که چگونه تضمین شغلی می‌تواند سلامت جامعه و افراد آن را بهبود بخشد. در حرکت نمادین دیگری، یکی از آژانس‌های دخیل در طرح تضمین کار قصد دارد دفتر خود را در محل کارخانه نساجی تعطیل شده که همچنان تا امروز برجای مانده، دائر کند.   

نواحی اطراف مارینتال نیز آماج بیکاری نهادینه بلندمدت بوده که از سال‌های ۱۹۸۰ تاکنون ادامه داشته است. در پایان ماه اوت، از هر پنج نفر در «اتریش سفلی» یک نفر بیش از یک سال بیکار بوده است. 

در چارچوب این برنامه تجربی، از شهروندان شهر مارینتال و حومه که بیش از یک سال بیکار بوده‌اند، دعوت خواهد شد تا با شرکت در یک دوره دو ماهه متشکل از آموزش‌های فردی و دسترسی به مشاوره و حمایت‌های پزشکی در این طرح شرکت کنند. 

سپس به شرکت‌کنندگان در طرح برای انتخاب شغل در بخش خصوصی و در صورت نبود آن، ایجاد فرصت شغلی مبتنی بر مهارت‌ها و دانسته‌ها و نیازهای جامعه‌شان مساعدت خواهد شد.  

به نظر می‌رسد این طرح تاکنون با استقبال شهر روبه‌رو شده است. جنیفر، از سال ۲۰۱۱ بیکار بوده و اکنون یکی از شرکت‌کنندگان در این طرح تجربی است. 

او می‌گوید: «نمی‌خواستم از خانه بیرون بروم. نمی‌خواستم دیگران بدانند وضعم خوب نیست. شرکت دراین برنامه مثل رویایی است که به حقیقت پیوسته است. با وجود بیکاری نمی‌توانید مثبت فکر کنید، در حالی که وقتی شاغلید می‌توانید. این برای من از همه چیز مهم‌تر است. همه چیز دیگر در جای خود قرار می‌گیرد.» 

انتظار می‌رود هزینه پیاده کردن این طرح که از سوی اداره خدمات کار «اتریش سفلی» تامین می‌شود نسبتا اندک و حدود ۷.۴ میلیون یورو باشد. پژوهشگران می‌گویند این هزینه شامل ۲۹.۸۴۱ هزار یورو برای هریک از شرکت‌کنندگان در این طرح است که بیش و کم برابر با هزینه سالیانه ۳۰ هزار یورو حق بیکاری است که از طرف دولت به بیکاران پرداخت می‌شود. انتظار می‌رود فعالیت‌های مرتبط با کار این افراد نیز سالیانه حدود ۳۸۳ هزار یورو تولید عایدی کند. 

این طرح تجربی به دنبال یک طرح مشابه در فنلاند، سراسر جهان را متوجه خود کرد که پیامد پرداخت دستمزدهای تضمینی را به افراد مورد مطالعه قرار داده است. موضوع فرصت‌های کاری با دستمزد تضمینی موضوع بحث برخی اقتصاددانان است که پروژه اتریش سفلی می‌تواند درارتباط با آن اطلاعات ارزشمندی فراهم کند.

اقتصاددانانی که بر تجربه مایرنتال نظارت می‌کنند، اعضای موسسه‌ای موسوم به «تفکر جدید اقتصادی» وابسته به دانشکده مارتین دانشگاه آکسفورد هستند. پروفسور مکسیمیلیان کِیسی، یکی از طراحان این پروژه می‌گوید: «نظریه برنامه فرصت‌های شغلی تضمینی یکی از اجزای مهم برنامه‌های امنیت اجتماعی به ویژه درجایی است که شرکت در آن داوطلبانه است و مشاغل ارائه شده در آن معنی دارند. من از این که بخشی از این پژوهش هستم هیجان‌زده‌ام. این نخستین ارزیابی فعالانه، شفاف و مستقل از برنامه تضمین‌های شغلی است.»